نگار جوکار – از زمان روی کار آمدن رژیم جمهوری اسلامی، فشار بر جامعه بهائیان در ایران روز به روز بیشتر و بیشتر شده است. فشارهایی مانند محرومیت از حق تحصیل در دانشگاه تا بازداشت و همچنین محکومیت و حتی اعدام، همگی تنها به دلیل اعتقاد به دیانت «بهائی» علیه ایرانیان بهائی اعمال شده و می‌شود. به تازگی اخباری مرتبط با دفن اجباری متوفیان بهائی به صورت مخفیانه در آرامستان خاوران نیز منتشر شده که نشان از عمق فاجعه دارد.
جامعه جهانی بهائی در بیانیه‌ای که به تازگی منتشر کرده، به دفن شش متوفی بهائی در آرامستان خاوران به صورت مخفیانه اشاره می‌کند. آرامستانی که متعلق به هزاران زندانی عقیدتی و سیاسی کشته شده در دهه شصت خورشیدی است. بهزاد مجیدی، عزت‌الله صدفی، عزت ضرغامی، فیروزه اخترخاوری، مریم معینی پور و درنا مولایی (بابایی)، شش شهروند متوفی هستند که طی هفته‌های اخیر توسط مسعود مومنی مأمور وزارت اطلاعات، در آرامستان خاوران دفن شدند. گفته می‌شود که مسعود مومنی از نزدیکان این شهروندان درخواست پرداخت مبالغی را به صورت شفاهی و نه کتبی و رسمی برای دفن آنها در آرامستان متعلق به بهائیان داشته که نزدیکان آنها با این درخواست موافقت نکردند. یادآوری می‌شود که دو سال پیش حکومت ایران تلاش کرده بود بهائیان را مجبور به دفن متوفیانشان در این قبرستان کند که با اعتراض جهانی علیه این اقدام مواجه شد. شماری از خانواده‌های اعدام‌شدگان دهه شصت نیز در پی این اقدام، با انتشار بیانیه‌ای اعتراض خود را نسبت به این اقدام ابراز کردند. در این بیانیه آمده که «خاوران سند تاریخی کشتار زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ و به ویژه قتل عام تابستان ۶۷ است. دفن درگذشتگان جامعه بهائی در خاوران ادامه همان روندی است که حکومت جمهوری اسلامی برای تخریب خاوران و نابود کردن آثار و بقایای کشتار زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ به پیش برده است.»
از سوی دیگر طی روزهای اخیر، عفیف نعیمی از مدیران سابق جامعه بهائی ایران موسوم به «یاران ایران»، ولی‌الله قدمیان، شادی شهیدزاده، عطاالله ظفر، منصور امینی و عنایت‌الله نعیمی‌شهروندان بهائی در شهرهای مختلف توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. شروع موج بازداشت‌ها در مدت زمانی کم، نشان‌دهنده از سر گرفته شدن فشار مضاعف بر این شهروندان است. پیش از این نیز با شروع اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، سرکوب بهائیان به بهانه‌های مختلف شدت گرفت. موجی از بازداشت‌ها و بعضا بازداشت‌های موقت طولانی و همچنین بازداشت‌های خانوادگی را شاهد بودیم. دستگیری‌هایی که عموما با تفتیش منزل و ضبط لوازم الکترونیک و شخصی متعلق به این افراد همراه بوده است.
سرکوب جامعه بهائیان از همان اوایل انقلاب۵۷ از اولویت‌های نظام جمهوری اسلامی بود که به آن تحقق بخشید. تنها در یک نمونه می‌توان به بازداشت ۹ عضو محفل اول بهاییان و دو عضو هیئت معاونت در تاریخ سی تیر ۱۳۵۹ در محفل بهائیان در تهران اشاره کرد. این افراد از ناپیدشدگان قهری به حساب می‌آیند. کامبیز صادق‌زاده میلانی، عبدالحسین تسلیمی، هوشنگ محمودی، ابراهیم رحمانی، حسین نجی، منوچهر قائم‌مقامی، عطاالله مقربی، یوسف قدیمی، بهیه نادری، یوسف عباسیان و حشمت‌الله روحانی از اعضای این محفل بودند که ناپدید شدند.
تا کنون جمهوری اسلامی با «بهائی‌ستیزی» دست به اعدام، ناپدیدسازی قهری، بازداشت و محکومیت این شهروندان زده اما اقدام به دفن اجباری و مخفیانه متوفیان بهائی پدیده‌ای جدید است که در هفته‌های اخیر با موفقیت توسط رژیم اجرا شده است. جامعه بهائی تا کنون در مقابل این اقدامات سرکوبگرانه مقاومت کرده و فشارهای روزافزون رژیم جمهوری اسلامی سبب شده تا مقاومت این شهروندان نیز بیشتر شود.
*نگار جوکار فعال مدنی و حقوق بشر است.
♦← انتشار مطالب دریافتی در «دیدگاه» و «تریبون آزاد» به معنی همکاری با کیهان لندن نیست.
