تلفات بین مأموران نیروی انتظامی در ایران تقریباً روزانه شده است. خبرگزاری ایرنا سه‌شنبه ۱۹ اردیبهشت گزارش داد که سرگرد مسعود پرکاس رئیس اداره مبارزه با مواد مخدر فرماندهی مرزبانی استان هرمزگان در یک درگیری مسلحانه با قاچاقچیان مواد مخدر کشته شده است.
به گفته فرمانده مرزبانی هرمزگان این درگیری دوشنبه‌شب در آب‌های خلیج فارس رخ داد که شماری زخمی برجای گذاشت اما ضاربان موفق به فرار شدند.
فرمانده مرزبانی استان هرمزگان ادعا کرده «قطعاً انتقام خون» آن مأمور گرفته خواهد شد.
در برخی خبررسانی‌ها درجه مسعود پرکاس «سرهنگ» اعلام شده است. نیروهای نظامی در صورتی که در حین مأموریت کشته شوند یک درجه تشویقی می‌گیرند. این اقدام برای بازماندگان آنها که حقوق ماهانه وی را پس از مرگ او دریافت می‌کنند به نوعی امتیاز آن سازمان نظامی محسوب می‌شود.
در یک هفته گذشته شماری از مأموران نیروی انتظامی در اهواز، اصفهان و سراوان توسط افراد مسلح کشته شدند. تلفات بین مأموران نیروی انتظامی با انتصاب احمدرضا رادان به عنوان فرمانده نیروی انتظامی (فراجا) از دی‌ماه ۱۴۰۱ افزایش قابل ملاحظه‌ای پیدا کرده است.
هشدار در مورد تلفات بالای مأموران نیروی انتظامی در «کف خیابان‌ها»
حملات مداوم به آخوندها و مأموران نیروی انتظامی به یک بحران جدّی برای حکومت تبدیل شده است.
حسن نوروزی عضو فراکسیون روحانیت مجلس شورای اسلامی در واکنش به این حملات به وبسایت «دیده‌بان ایران» گفت: «مظهر اصلی انقلاب، روحانیت است. بر این اساس دشمن سعی می‌کند از کسانی که بیرقدار و در خط مقدم انقلاب بودند، انتقام گیرد در حالی که نمی‌دانند عمامه سفیدی که روحانیت بر سرش دارد یعنی کفن‌اش بر بلندای جسم اوست و همه روحانیت ما آماده شهادت هستند.» گفتنی است آخوندهایی که عمامه سیاه دارند «سیّد» و منسوب به اخلاف پیامبر اسلام به شمار می‌روند و این عضو نماینده مجلس فقط به عمامه‌سفیدها اشاره کرده است!
احمد بخارایی مدیر گروه جامعه‌شناسی سیاسی در انجمن جامعه‌شناسی ایران در تحلیل خود از علت خشم مردم نسبت به قشر روحانیت، می‌گوید: «گروه‌هایی که به حاشیه رانده شده‌اند، به جایی رسیدند که احساس می‌کنند دیگر صدایشان به گوش صاحبان قدرت نمی‌رسد. از سوی دیگر صاحبان قدرت هم در میان خودشان توزیع قدرت و ثروت را دارند و گاه بر سر منافع با هم چالش پیدا می‌کنند حال وقتی گروه خودی و غیرخودی تشکیل شود، توزیع قدرت و ثروت هم عمدتا محدود به همان خودی‌ها خواهد بود. در این شرایط مظهر و نماد نظام سیاسی- ایدئولوژیک، روحانیت است.»
