هزاران نفر از مردم از نقاط دور و نزدیک دنیا به همراه شماری از سیاستمداران کانادایی روز شنبه سوم تیرماه ۱۴۰۲ برای تماشای رژه «افتخار» (پراید) در تورنتو گردهم آمدند.
کنشگران +LGBTQ از کانادا، آمریکا و سایر کشورهای دنیا در میان تشویق انبوهی از جمعیت در بزرگترین رژه «افتخار» در کانادا شرکت کردند تا نویدبخش حمایت از جامعه رنگین کمانی‌ها و دگرباشان جنسی باشند.
در این مراسم دست‌کم ۲۵۰ گروه حضور داشتند که یکی از آنها رنگین کمانی‌های ایرانی بود که اغلب آنها در یکی دو دهه اخیر به دلیل شرایط بد اجتماعی و فشارهای حکومتی مجبور به ترک ایران شده بودند.
اما حضور ایرانیان در رژه «پراید» تورنتو تفاوت عمده‌ای با سالهای قبل داشت. تدارکات و برنامه‌ریزی‌های آنها امسال تحت تأثیر خیزش ملّی در ایران قرار داشت. گروه ایرانی علاوه بر پرچم رنگین‌‌کمان پلاکاردهایی با شعار «زن، زندگی، آزادی» و پرچم شیروخورشید در دست داشتند.
شایا گلدوست زن ترنس و روزنامه‌نگار و کنشگر مسائل جنسی و جنسیتی به کیهان لندن می‌گوید: «این رژه در حالی برگزار شد که آمارها نشان می‌دهد جرائم ناشی از نفرت علیه جامعه رنگینکمانی در کشوری مثل کانادا در بین سالهای ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ تقریباً ۶۴ درصد افزایش پیدا کرده است. پس در ایران احتمالاً وضعیت به مراتب وخیم‌تر شده است. هرچند تلاش‌های زیادی از سوی فعالان برای افزایش سطح آگاهی مردم صورت گرفته که نتایج مثبتی به همراه داشته است.»
حضور کنشگران LGBTQIA+ ایرانی با پرچم شیروخورشید در رژه «افتخار» تورنتو
کانادا
شنبه ۳ تیر ۱۴۰۲#حقوق_شهروندی #آزادی_بیان pic.twitter.com/g83SIshMAy
— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) June 26, 2023
وی درباره شکل حضور ایرانی‌ها در رژه توضیح می‌دهد: «امسال به نظرم خیلی متفاوت‌تر از سالهای پیش برگزار شد. بین رنگین‌کمانی‌های ایرانی با گرایش‌های مختلف جنسی و جنسیتی اتحاد دیدم. اغلب‌شان با یک هدف آمده بودند. این را می‌شد از نمادها و شعارهایشان دید. وقتی جامعه رنگین‌‌کمان از کشورهای دیگر در تجمعات یا مراسمی شرکت می‌کردند علاوه بر پرچم خودشان پرچم کشورشان را هم داشتند. سالهای طولانی وقتی جامعه رنگینکمانی ایرانی تجمع یا مراسم داشت یا در رژه شرکت می‌کردند یا پرچم کشورشان نبود یا در مواقعی حتا پرچم جمهوری اسلامی را می‌آوردند و برایش توجیه می‌ساختند. کنار هم قرار گرفتن پرچم رنگینکمانی و پرچم جمهوری اسلامی مضحک بود. امسال تحت تأثیر انقلابی که در ایران جریان دارد وضعیت متفاوت است.»
نگاه امنیتی به اقلیت‌های جنسی
اخیراً شماری از نمایندگان اقلیت‌های جنسی و جنسیتی در کاخ سفید با جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا دیدار کردند. سید مجید امامی دبیر شورای فرهنگ عمومی با تأکید بر ضرورت اقدام علیه «خرده فرهنگ‌های جنسی منحط» گفته بود برخی مستندات وجود دارد که نشان می‌دهد صهیونیست‌ها با لابی‌ها و جنبش‌های مرتبط با همجنسگرایی ارتباط دارند.
مجید امامی هشدار می‌دهد که «مظاهر همجنسگرایی، نقاط آسیب‌خیز آن و ساز و کار ترویج فرهنگ و خرده‌‌فرهنگ‌های جنسی در هر خانواده مورد مطالعه قرار گرفته است. متاسفانه شاهد این هستیم که در بین دختران جامعه ما این آسیب با سرعت بیشتری رواج پیدا کرده است.»
این مسئول دولتی همچنین ادعا کرده که غربی‌ها با کمک به جریان‌های +LGBTQ به دنبال تشکیل بازار اقتصادی همجنسگرایی هستند و به گروه‌های فشاری تبدیل شده‌اند که مسئله خودشان را به مسئله سیاست یا عمومی جامعه تبدیل کردند.
به اعتقاد شایا گلدوست «نگاه جمهوری اسلامی به مسائل اجتماعی نمی‌تواند غیرامنیتی باشد چون اساساً این حکومت با جامعه سر ستیز دارد. ستیز و هراس نسبت به اقلیت‌ها و گروه‌های آسیب‌پذیر با ماهیت جمهوری اسلامی نسبتی مستقیم دارد. بنابراین هر چیزی را که در چارچوب منطق دینی و ایدئولوژیک خودشان نباشد نمی‌پذیرند. مگر در شرایط خاص که برایشان نفع مالی داشته باشد.»
وی در ادامه می‌گوید: «تک تک ما که به هر دلیلی با هر دیدگاهی مجبور به ترک ایران شده‌ایم به امید آن روزی هستیم که اوضاع تغییر کند. شاید اگر آن روز برسد خیلی‌ها اصلاً به ایران برنگردند اما کسی که اندک دلبستگی به ایران داشته باشد با عزیزانش در ایران باشند نگران آینده آنهاست. حکومت آحاد مردم را آزار می‌دهد اقلیت‌ها را بیشتر. در میان اقلیت‌ها هم آن گروه‌هایی که آسیب‌پذیرترند بیشترین صدمه را دیده‌اند از جمله جامعه رنگینکمانی که از حکومت و جامعه و حتی خانواده خشونت را تجربه می‌کنند. آنها بیش از دیگر اقشار به حاشیه رانده شده منزوی می‌شوند. زندگی بیشتر از سایرین برایشان سخت می‌شود. شغل پیدا کردن تقریباً برایشان غیرممکن است. آزار و اذیت محیطی به جسم و روان آنها خیلی بیشتر لطمه می‌زند و از همه بدتر اینکه بی‌دفاع‌ترند. فکر می‌کنم در ایران آزاد برای جامعه +LGBTQ و همه اقشار جامعه به اندازه کافی جا باشد. بنابراین نه فقط اقلیت‌های جنسی و جنسیتی ایران باید با یکدیگر متحد و همبسته شوند و اختلافات را کنار بگذارند بلکه به نفع همه ماست که گروه‌های سیاسی و اجتماعی هم تنوع را پذیرفته و آزادی را در گرو آزادی همه اقشار و افراد جامعه ببینند.»
هرچند دیدگاه بخشی از جامعه داخل کشور در مورد اقلیت‌های جنسی رو به تغییر است اما آنها همچنان با تهدیدات فراوان روبرو هستند. اوایل خردادماه پنج فرد ترنس در محله افسریه تهران هدف مزاحمت «یک آمر به معروف» قرار گرفتند و سپس بازداشت شدند. وبسایت «همشهری آنلاین» ۲۹ خرداد فیلم اعترافات اجباری این افراد را که در «ستاد اطلاعاتی سپاه» ضبط شد، نمایش داد.
در همین ارتباط سازمان «شش رنگ» با ابراز نگرانی درباره خطر تجاوز و آزار جنسی علیه پنج فرد ترنس بازداشت شده چه در زندان‌ها و چه در روند بازجویی و احتمال انتقال آنها به زندان مردان، تأکید کرد نقض حقوق این افراد را از طریق نهادهای بین‌المللی پیگیری خواهد کرد. این فقط یکی از ده‌ها مورد اذیت و آزار سازمانیافته علیه اقلیت‌های جنسی در ایران است آنهم در حالی که بخش عمده‌ی این موارد به دلایل مختلف اصلاً رسانه‌ای نمی‌شود.
