محمد محمدعلی داستان‌نویس و روزنامه‌نگار شامگاه پنجشنبه ۲۳ شهریور در سن ۷۵ سالگی در شهر ونکوور کانادا درگذشت.
محمد محمدعلی در اردیبهشت سال ۱۳۲۷ خورشیدی در تهران متولد شد. او از دوران نوجوانی به نویسندگی علاقمند بود و در سال ۱۳۴۳ رتبه نخست منطقه آموزش پرورش در مسابقه «داستان‌نویسی انجمن ایران و آمریکا» را به دست آورد. یک سال بعد و در سال ۱۳۴۴ که در دبیرستان مروی در مقطع دبیرستان تحصیل می‌کرد چند نمایشنامه نوشت و سالنامه مروی را منتشر کرد.
وی در سال ۱۳۵۳ تحصیل در رشته علوم سیاسی و اجتماعی آغاز کرد و پس از فارغ‌التحصیلی در سازمان بازنشستگی کشوری استخدام شد. او همچنین از سال ۱۳۶۹ تا سال ۱۳۸۱ که بازنشست شد در آموزش و پرورش و مرکز اسناد مشغول به کار بود.
این رمان‌نویس در تمام سال‌های تحصیل و اشتغال، نویسندگی را رها نکرد و به عنوان یکی از داستان‌نویسان مشهور ایران شناخته می‌شود. او در سال‌های پس از انقلاب از چهره‌های شاخص کانون نویسندگان و یکی از امضاکنندگان بیانیه مشهور ۱۳۴ نویسنده بود که به اختناق شدید در اوایل دهه ۱۳۷۰ اعتراض کرد.
او همچنین در حوزه روزنامه‌نگاری نیز فعال بود. از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۱ سردبیری فصلنامه‌ای به نام «برج» را به عهده داشت و پس از آن نیز با نشریات مختلفی از جمله مجله‌های «دنیای سخن» و «آدینه» همکاری مستقیم داشت. همچنین سه ویژه‌نامه شعر و داستان مجله آدینه به سردبیری او منتشر شد.
«برهنه در باد» یکی از معروف‌ترین آثار محمد محمدعلی است. او همچنین چندین مجموعه داستان و رمان منتشر کرده است. «دره هندآباد گرگ داره»، «از ما بهتران»، «بازنشستگی و داستان‌های دیگر»، «چشم دوم» و «دریغ از روبرو» از مجموعه داستان‌های محمد محمدعلی هستند.
«رعد و برق بی باران»، «نقش پنهان»، «باورهای خیس یک مرده»، «برهنه در باد»، «قصه تهمینه»، «آدم و حوا»، «جمشید و جمک»، «مشی و مشیانه» و «جهان زندگان» از رمان‌های این نویسنده هستند. او همچنین رمانی نیمه‌تمام با نام «خطابه های راه‌راه» دارد.
دیپلم افتخار بیست سال داستان‌نویسی ایران، جایزه بهترین رمان سال، جایزه «یلدا» به خاطر رمان «برهنه در باد»، و بزرگداشت و دریافت لوح سپاس در نشر ثالث از جوایز این داستان‌نویس هستند.
اکثر آثار محمد محمدعلی به شیوه‌ای واقع‌گرایانه به زندگی فقرزده مردم پرداخته و به نوعی سمبولیسم را با واقعیات اجتماعی تلفیق کرده‌است. مرگ و مرگ‌طلبی از مضامین اصلی رمان‌های اوست. همچنین توجهی خاص به آب و معضلات ناشی از آن و ریشه‌یابی این مسئله نشان می‌داد.
وی از جمله افرادی بود که گفته شده در فهرست پروژه «قتل‌های زنجیره‌ای» قرار داشت و از سرنشینان اتوبوس ارمنستان در سال ۱۳۷۵ بود که قرار بود توسط جمهوری اسلامی به درّه پرت شود. او در سال ۱۳۷۹ شرح سفر بیست و یک نویسنده به ارمنستان را در روزنامه «فتح» منتشر کرد.
محمدعلی از سال ۱۳۸۸ به همراه خانواده به کانادا مهاجرت کرده و در ونکوور زندگی می‌کرد. او در سال‌های بازنشستگی و مهاجرت نیز در ونکوور کارگاه‌های داستان‌نویسی برگزار کرد و ادبیات فارسی را برای جامعه ایرانی ساکن این شهر زنده نگه داشته بود.
علت درگذشت این نویسنده هنوز اعلام نشده اما به گفته مرتضی مشتاقیان نمایشنامه‌نویس ساکن ونکوور، محمدعلی بعد از ظهر پنجشنبه ۲۳ شهریور ۱۴۰۲ در ساعت ۱۵:۲۰ در همین شهر درگذشت.
