سال‌هاست که ساختار بهداشت و درمان در ایران از مشکلات فراوان از جمله مهاجرت پزشکان، بیمارستان‌فروشی در بخش خصوصی، و افزایش نجومی قیمت داروها به عنوان تهدیدی برای جان و سلامت شهروندان رنج می‌برد.
در حالی که هزینه درمان با توجه به تورم عمومی اقتصاد آنقدر بالا رفته که بسیاری از خانوارها توان پرداخت هزینه دارو و درمان را ندارند، در آنسو بیمارستان‌های بخش خصوصی به دلیل مشکلات مالی گسترده ناچار به فروش بیمارستان شده‌اند و پزشکان که روزی پردرآمدترین اقشار ایران به شمار می‌رفتند در موجی گسترده در حال مهاجرت از کشور هستند.
محمد رئیس‌زاده رئیس نظام پزشکی کل کشور در اعتراض به عملکرد دولت و مجلس شورای اسلامی در رابطه با ساختار درمانی کشور نسبت به از بین رفتن آینده‌ی پزشکی ایران هشدار داده است.
محمد رئیس‌زاده در توضیحاتی گفته که «اقتصاد هر حرفه‌ای پیچیدگی‌های خاص خودش را دارد و بر اساس جایگاه آن در جامعه باید نسبت به آن تصمیم‌گیری شود. نماینده مجلس حقوق و دستمزد یک پزشک را با یک کارگر می‌سنجدمی‌گوید یک کارگر چقدر می گیرد که یک پزشک باید بگیرد و مسئولین بر اساس عقاید عوام‌پسندانه در حوزه پزشکی اقدام می‌کنند.»
رئیس نظام پزشکی کشور همچنین از فروش بیمارستان‌های بخش خصوصی به دلیل نبود درآمد و زیان گسترده خبر داده و گفته «بیمارستان‌های خصوصی با این تعرفه‌های پائین نمی‌توانند هزینه‌های جاری خود را تأمین کنند. مسئولین درک درستی از واقعیات جامعه پزشکی و اقتصاد سلامت ندارند. تمام تصمیم‌گیری‌شان به جای اینکه بر مبنی علم و کارشناسی شده باشد بر مبنای اخبار زرد حوزه پزشکی است مانند اینکه پزشکان از مالیات فرار می‌کنند، پزشکان وضع مالی خوبی دارند و پول پارو می‌کنند. با این اخبار زرد روزگار جامعه پزشکی را سیاه کرده‌اند و بخش خصوصی را به بیمارستان فروشی رسانده‌اند.»
او معتقد است که سیاست‌های دولت دارد به سویی می‌رود که همین صنعت نیمه‌جان پزشکی هم فرو بپاشد و «به زودی سالانه ۱۰ میلیارد دلار ارزبری از کشور خواهیم داشت. با بلیت چارتر بیمار را به خارج می‌برند و بر‌می‌گردانند. زنگ هشدار زده شده و می‌تواند آینده پزشکی کشور را از بین ببرد.»
محمد رئیس‌زاده گفته که حوزه سلامت یکی از پیچیده‌ترین حوزه‌هاست وقتی مسئولین می‌خواهند برای این حوزه راحت‌ترین راه حل‌ها را پیدا کنند این می‌شود که پزشکان بیمارستان‌ها را خالی می‌کنند و به مشاغل دیگر مشغول می‌شوند و یا از کشور می‌روند و بیمارستان‌ها به فروش گذاشته می‌شوند تا با کاربری دیگری برای صاحبان خود گردش مالی داشته باشند.
این مقام صنفی با اشاره به اینکه همه تصمیمات و راه حل‌های مسئولان روی کاغذ ساده است گفته که «افزایش ظرفیت رشته‌های پزشکی را صادر می‌کنند اما نه کلاس می‌دهند، نه آزمایشگاه فراهم می‌کنند، نه سقف بالینی، نه سرانه آموزشی می‌دهند، نه هیئت علمی.»
او تأکید کرده که «ساده‌ترین برخورد با پیچیده‌ترین حوزه‌های تخصصی درمانی، مشکلی را که حل نمی‌کند بلکه بر مشکلات هم می‌افزاید.»
به گفته این مقام صنفی «تعطیلی بیمارستان‌های خصوصی باعث می‌شود که بسیاری از مردم را که تمکن مالی برای دریافت خدمات درمانی در مراکز خصوصی و با کیفیت‌تر دارند به خارج از کشور بفرستند. آیا این به نفع کشور است و در راستای مصلحت کشور است؟»
هشدار درباره «فروپاشی نظام سلامت» به دلیل انصراف از تحصیل و کار، و مهاجرت کادر درمان
بخشی از ساختار معیوب نظام درمانی ایران پس از چهار دهه تباهکاری جمهوری اسلامی، به خظر افتادن سلامت شهروندان و تهدید جان بسیاری از بیماران به دلیل افزایش سرسام‌آور هزینه‌های بهداشت و درمان در کشور به ویژه هزینه دارو است.
بر اساس آمارهای رسمی، کارگران و بازنشستگان در سال قبل و در حالی که هنوز گرانی و کمبود دارو به اندازه‌ی امسال تبدیل به موضوعی حاد نشده بود، حداقل ماهی ۱ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان خرج دوا و درمان کرده‌اند؛ این در حالیست که ۶۰ درصد این خانوارها، در سال قبل فقط ۶ میلیون تومان یا کمی بیشتر حقوق ماهانه داشته‌اند. به این داده‌های رسمی که مبتنی بر گزارش اخیر مرکز آمار ایران است.
در همین رابطه محمدجواد سلیمانی رئیس بخش پیوند کلیه بیمارستان «هاشمی نژاد» تهران گفته قیمت داروهای جلوگیری از پس نزدن کلیه پیوندشده در بازار آزاد به حدود ۶۰ میلیون تومان رسیده است.
محمدجواد سلیمانی گفته برخی داروها جزو نسل‌های جدید داروهای پیوند کلیه هستند که برای جلوگیری از پس زده شدن کلیه‌های اهدا شده مصرف می‌شوند. همچنین برخی دیگر از داروها در پروسه کنترل نفریت (التهاب کلیه)، استفاده می‌شود. اینها داروهای گران‌قیمت و حیاتی هستند و اگر به‌موقع مصرف نشوند، ممکن است کلیه پیوند شده، پس زده شود. از زمانی که مشکلات ارزی به وجود آمد در زمینه تأمین این داروها نیز مشکلاتی به وجود آمده است.
رئیس بخش پیوند کلیه بیمارستان «هاشمی نژاد» با اشاره به اینکه این داروها با قیمت‌های بسیار بالا در بازار آزاد به فروش می‌رسند، گفته که اگر بیماری بخواهد از بازار آزاد این داروها را تهیه کند، می‌بایست حدود ۶۰ میلیون تومان هزینه کند تا در یک پروسه درمان یک هفته الی ده روزه از آنها استفاده کند و افرادی که وضع مالی خوبی ندارند در این میان به مشکل بر می‌خورند.
اینهمه در حالیست که به گفته محمد جواد سلیمانی اغلب کسانی که به بیمارستان‌های دولتی برای پیوند کلیه و دیالیز مراجعه می‌کنند افراد کم توان مالی هستند. البته این بیماری جزو بیماری‌های خاص است و بیمه‌ها تا زمانی که بیماری از فاز حاد خارج شود تحت پوشش صد درصدی قرار می‌دهند. اما بیمارانی که بیمه ندارند در این میان دچار مشکلات اقتصادی زیادی برای تأمین هزینه درمان می‌شوند.
یک پژوهشگر: بخش زیادی از خانوارها مراجعه به دندانپزشک را فراموش کرده‌اند
وبسایت «اکو ایران» به نقل از فردین یزدانی پژوهشگر و مشاور «آکادمی سامان» نوشت: «در یک سال و اندی که از اجرای طرح دارویار گذشته، اختلاف هزینه‌کرد در میان گروه‌های درآمدی بیشتر شده. یعنی شکاف بین گروه‌های درآمدی در پرداخت هزینه‌های درمان افزایش پیدا کرده و هزینه درمانی کم‌درآمدها نتوانسته متناسب با نرخ تورم حرکت کند.»
این پژوهشگر افزوده که «مهمترین مثال هزینه‌های درمانی هزینه‌های دندانپزشکی است که عملا بخش زیادی از خانوارها مراجعه به دندانپزشک را فراموش کرده‌اند. داده‌هایی که ما واکاوی کردیم، نشان می‌دهد حداقل ۵۰ درصد از خانوارها مراجعه‌ای به دندانپزشک در یک سال نداشته‌اند و اگر مراجعه‌ای بوده در حد حداقل‌ها بوده است.»
وبسایت «خبرآنلاین» در ۲۹ دی‌ماه به نقل از مارال قربانزاده رئیس پانزدهمین کنگره بین‌المللی دندانپزشکی عمومی ایران نوشته بود که «قطعاً هزینه‌های سنگین و سرسام‌آور درمان‌های دندانپزشکی، مهمترین دغدغه همکاران دندانپزشک است. همه خدمات دندانپزشکی، فقط زیبایی نیست که برای آن ردیف بودجه بیمه‌ای نمی‌بینند. از شورای عالی انتظار داریم برای سلامت مردم، ردیف بودجه دندانپزشکی را ببیند. زیرا، برای ما دردناک است که مردم به خاطر نداشتن هزینه درمان دندانپزشکی، درخواست می‌کنند دندان آنها کشیده شود.»
بسیاری از سالمندان حتی بخشی که حقوق بازنشستگی یا مستمری دریافت می‌کنند نیز برای تأمین هزینه زندگی از جمله درمان و بهداشت دهان و دندان با مشکل روبرو هستند.
اجاره تخت‌های بیمارستانی که برای سالمندان بیمار در خانه مورد استفاده قرار می‌گیرد از ماهانه یک میلیون و ۷۰۰ هزار تومان تا ۵ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان است.
