هومن جوکار، حمیده کاشانی‌دوست، نیلوفر بیانی و طاهر قدیریان که از زمستان ۱۳۹۶ در زندان بسر می‌برند، طی نامه‌ای به محسنی اژه‌ای رئیس قوه قضائیه جمهوری اسلامی به عدم برابری حقوقی در برابر قانون اعتراض کرده و با اشاره به مراد طاهباز «تنها فرد دوتابعیتی و نفر اول پرونده که به ده سال حبس محکوم شده بود» و «در اقدامی انسان‌دوستانه و با برخورداری از ارفاقات قانونی خوشبختانه آزاد شد» پرسیده‌اند که آیا «انسان در صورت دوتابعیتی بودن لایق حقوق بیشتری است؟ و ایرانی بودن یک تحقیر پذیرفته شده نزد مسئولان است؟»
مراد طاهباز که از بهمن ۱۳۹۶ در زندان بود، پس از پنج سال حبس در امرداد ۱۴۰۱ با وثیقه و پابند الکترونیک نخست به مرخصی فرستاده شد و یک سال بعد در معامله دولت بایدن با جمهوری اسلامی و میانجیگری قطر از کشور خارج شد و به آمریکا رفت و در آنجا طی بیانیه‌ای نوشت که «آزادی هدیه‌ای است که بسیاری از ما قدر آن را نمی‌دانیم.»
حالا هم‌پرونده‌ای‌های وی که که «دوتابعیتی» نیستند و همچنان در زندان بسر می‌برند از محسنی اژه‌ای رئیس قوه قضائیه می‌پرسند که چرا «نفر اول» این پرونده آزاد شده ولی آنها همچنان محبوس هستند.
کیهان لندن در ۲۰ بهمن ۱۳۹۶ خبر دستگیری این فعالان محیط زیست را که در سکوت خبری به زندان افتاده بودند منتشر کرد و یک روز بعد قوه قضائیه در واکنش به این خبر مجبور به اعلام آن شد.
دستگیری بی‌سابقه ۷ فعال محیط زیست در سکوت خبری: یک ایرانی- آمریکایی بین آنهاست
متن کامل نامه چهار فعال محیط زیست زندانی به شرح زیر است:
«جناب آقای اژه‌ای، ریاست قوه قضاییه
ما امضاکنندگان این نامه، ۴ نفر از فعالین محیط زیست هستیم که ۶ سال پیش دستگیر و تا امروز با احکام ۶، ۸ و ۱۰ سال همچنان در حبس بسر می‌بریم. در حالی که ۶ ماه پیش آقای مراد طاهباز، تنها فرد «دوتابعیتی» و نفر اول پرونده که به ۱۰ سال حبس محکوم شده بود، به گفته مسئولان کشور در اقدامی «انسان‌دوستانه» و با برخورداری از «ارفاقات قانونی» خوشبختانه آزاد شد.
با آزاد شدن نفر اول پرونده، باقیمانده محکومان و خانواده‌های ایشان که در انتظار برخورداری از کمترین تخفیفات قانونی ۶ سال چشم به راه مانده بودند، امیدی تازه یافتند. اما با گذشت زمان و در نبود کوچکترین نشانه‌ای از تخفیف، رنج مضاعفی بر ما وارد شده که سوالات سختی را با خود آورده است. سوالاتی از جنس تردید در هویت، موجودیت و عدالت.
– آیا اصل «برابری در مقابل قانون» که ریشه در قانون اساسی (اصول ۱۹ و ۲۰) و آئین دادرسی کیفری (ماده ۲) دارد، موضوعیت خود را از دست داده است؟
– آیا عبارت انسان‌دوستانه بسته به نوع تابعیت تفسیر می‌شود؟ انسان در صورت دوتابعیتی بودن لایق حقوق بیشتری است؟ و ایرانی بودن یک تحقیر پذیرفته شده نزد مسئولان است؟
– آیا ما با نوعی تبعیض قضایی روبرو هستیم؟
– آیا قانونی که ما را بطور برابر محکوم کرده است، هنگام ارفاق و تخفیف تابعیت دوگانه را برتر می‌داند؟
این سوالات و ده‌ها سوال دیگر نه تحمل حبس که تحمل تبعیض را جانکاه کرده است.
جناب آقای اژه‌ای،
تقاضای ما کشیدن خط بطلان بر همه این سوالات و تردیدها است. تقاضای ما اجرای قانون است، آنچنانکه برای مراد طاهباز اجرا شد، نه چیزی بیشتر.
هومن جوکار
حمیده کاشانی‌دوست
نیلوفر بیانی
طاهر قدیریان
