حامد محمدی- در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی رسم شده وقتی جسد بعضی نیروی‌ها برون‌مرزی عضو «سپاه قدس» مشهور به «مدافع حرم» از سوریه به ایران منتقل می‌شود، شبِ پیش از تدفین، به «معراج شهدا» بُرده شود.
در آن محل که معمولا به سبک خاصی تزئین و نورپردازی شده، جسد را با تشریفات نیم‌بند در داخل یک تابوت چوبی روی یک فرش قرار می‌دهند. سپس پارچه (کفن) را از روی صورت او باز می‌کنند تا خانواده و نزدیکانش سوگواری را آغاز کنند. همزمان با صدای گریه و شیون آمیخته به صدای مداح، کار عکاسان و تصویربرداران برای ثبت و ضبط سوگواری آغاز می‌شود.
مراسم وداع با جسد بهروز واحدی شامگاه چهارشنبه هشتم فروردین ۱۴۰۳ در «معراج شهدای تهران» برگزار شد.
واحدی از پاسداران سرکوبگر عضو بسیج شهر کرج بود که هفتم فروردین در دیرالزور سوریه کشته شد. این حملات ساعاتی پس از فرود یک فروند هواپیمای باری ایرانی از دمشق در فرودگاه دیرالزور اتفاق افتاد.
در مقایسه با مراسم مشابهی که برای سایر کشته‌شدگان برگزار شده، مراسم وداع با جسد بهروز واحدی تفاوتی عمده داشت که پس از انتشار تصاویر مراسم در خبرگزاری‌های رسمی حکومت آشکار شد.
تا پیش از این وقتی خانواده و نزدیکان یکی از کشته‌شدگان دور تابوت حلقه می‌زدند اغلب ظاهری انقلابی داشتند. به ویژه زنان منتسب به آن پاسدار، چادر مشکی و مقنعه بر سر داشتند و صورت‌شان پوشیده بود. حتا برخی که مذهبی‌تر بودند با دستکش و روبنده مشکی به این مراسم می‌آمدند.
مادر پاسدار «مدافع حرم» میلاد حیدری: آقا پسرها، دختر خانم‌ها، میلاد برای ملت و حجاب رفت!
مادر «میلاد حیدری» عضو سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که جمعه ۱۱ فروردین در سوریه کشته شد در مراسم تشییع جنازه وی در قرچک ورامین گفت «بچه من فدای حضرت زینب و فدای رهبر عزیزم شد».
میلاد حیدری… pic.twitter.com/A8IyhIcdWO— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) April 5, 2023
پوشش معمول خانواده‌های «مدافعان حرم» برگرفته از همان ارزش‌های انقلاب اسلامی است که اتفاقاً اصلی‌ترین مبلغان آن علاوه بر فرماندهان رده بالای سپاه پاسداران، «خانواده شهدا» و مادران و زنان «مدافع حرم» هستند. درواقع این گروه از زنان به عنوان ابزار حکومت برای تروج حجاب اجباری و بطور مشخص چادر سیاه به عنوان «حجاب برتر» به کار گرفته می‌شوند.
دشمنان می‌خواهند چادر را بگیرند!
به عنوان یک نمونه، سردار احمد ذوالقدر مشاور فرمانده کل سپاه اسفند ۱۴۰۲ در اجلاسیه شهدای زن استان تهران با عنوان «اسطوره‌های عفیف» گفته بود، «چادر بانوان ما یک اندیشه و آنقدر ارزشمند است که دشمنان اسلام و انقلاب می‌خواهند این اندیشه را از بانوان و جوانان ما بگیرند.» وی خیزش ضدحکومتی ۱۴۰۱ را «فتنه برای بی‌عفتی و ناپاکی» خواند و گفت، «نباید از تخریب و منجلاب فضای مجازی هراسید.»
مادر یکی از کشته‌شدگان سپاه قدس در سوریه که ساکن قرچک ورامین است می‌گوید، «خواهران بسیجی با چادر مشت محکمی بر دهان دشمن می‌زنند.»
دستگاه تبلیغاتی حکومت بوسه زدن افراد مشهور بر چادر سیاه مادران «مدافعان حرم» را که در سوریه کشته می‌شوند، به عنوان ارزش قلمداد می‌کند. کاری که محمدرضا گرایی قهرمان کشتی المپیک، از ورزشکاران حامی حکومت، یا بنیامین بهادری خواننده پاپ در ایران کردند.
این اظهارات نشان می‌دهد تا چه اندازه حکومت برای توجیه اجباری بودن حجاب و تبلیغ چادر سیاه به عنوان حجاب برتر روی همراهی خانواده کشته‌شدگان سپاه قدس حساب باز کرده است، اما آنچه در مراسم وداع بهروز واحدی گذشت نشان می‌دهد دگرگونی‌های اجتماعی در ایران تا چه اندازه عمیق شده زیرا زنانی که اطراف تابوت او سوگواری می‌کرده‌اند با آن ارزش‌ها و تعاریفی که برای حکومت مطلوب است تفاوت دارند! تعدادی از آنها مانتوها و بلوزهای نسبتاً تنگ و روسری داشتند و برخلاف مادران و همسران سایر کشته‌شدگان اصراری نداشتند که موهایشان از زیر روسری دیده نشود.
بعضی از آنها با ناخن مانیکورشده، ابروهای تتوکرده، مانتوهای پولکی و منجوق‌دوزی شده در «مقبره الشهدا» حاضر شده بودند. کمتر از یکسال پیش (خرداد ۱۴۰۲) همسر یکی از کشته‌شدگان سپاه در سوریه در مصاحبه‌ای گفته بود «از وضعیت حجاب در خیابان‌ها گریه‌مان می‌گیرد!» اما اکنون به نظر می‌رسد حکومت و حامیان حجاب اجباری باید نگران وضعیت حجاب در درونی‌ترین محافل خودشان باشند.
اینهمه در حالیست که بسیاری از زنان و دختران حتا با پوشش اجباری و روسری مورد مزاحمت «گشت ارشاد» یا بسیج و آمران به معروف قرار گرفته و می‌گیرند. از آنسو اما حکومت برای تبلیغ سیرک انتخابات یا نمایش راهپیمایی‌های حکومتی نه تنها بی‌حجاب‌ها را به خط می‌کند تا خبرگزاری‌ها عکس‌های آنها را منتشر کنند بلکه حتا روی سفر تبلیغاتی «پورن‌‌استار»ها به ایران نیز مانور می‌دهد.
حکومت سال‌هاست که زنان و دختران را بر اساس شکل پوشش آنان طبقه‌‌بندی می‌کند: «بدحجاب، کم‌حجاب، شُل‌حجاب»، احتمالاً برای بسیاری از زنان و دختران آزادیخواه و مترقی ایران، سوگواری زنان «کم‌حجاب» خانواده‌ی یک پاسدار سرکوبگر کنار جسد وی بی‌اهمیت باشد، اما مدافعان حجاب اجباری یعنی مقامات، علما، حوزوی‌ها، پاسداران و پادوهایی که به بهانه بدحجابی و شُل‌حجابی در خیابان و ایستگاه‌های مترو یا مراکز خرید و تفریحی مزاحم زنان و دختران می‌شوند باید به قول معروف «کلاه‌شان را بالاتر بگذارند.» آنهم در حالی که از نگاه حکومت و همچنین مقامات ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، بی‌حجابی با «بی‌شرفی» گره خورده است. اسماعیل قاآنی فرمانده نیروهای قدس سپاه پاسداران ۳۰ آذر ۱۴۰۱ در یک سخنرانی گفته بود، «این بالای شهر تهران است یک زن با شرف را نمی‌بینید که غیرمحجبه باشد!» احتمالا برای قاآنی می‌بایست سخت باشد اگر به این فکر کند که حقوق ماهانه یک «مدافع حرم» در سوریه ممکن است توسط همسران آنها در سالن‌های زیبایی خرج شود!
در بین همسران نیروهای مسلّح جمهوری اسلامی و خانواده «شهدا و ایثارگران» شمار کسانی که مقیّد به حجاب اجباری نیستند کم نیست. برخی از آنها حجاب دارند اما چادری نیستند. حکومت باید این واقعیت را بپذیرد که جامعه تغییر اساسی کرده و این تغییر نه تنها غیرقابل کتمان است بلکه امواج آن آنقدر نیرومند است که پایه‌های حجاب اجباری در خانه‌های خودی‌های نظام را نیز سست کرده است. کم نیستند کسانی که می‌گویند خیلی از مقامات حکومت از مدت‌ها پیش خود را آماده کرده‌اند تا زیر آوارهای این ویرانه‌ای که بر سرشان خراب خواهد شد نمانند!
ناوگروه ۸۶ ارتش؛ افسرانی با صورت «سه‌تیغه» و هم‌سن و سال معترضانِ اعدام‌شده
[دیدگاه / حامد محمدی]@HaamedMohammadi
– بازگشت ناوگروه ۸۶ ارتش به ایران با دو رویداد همزمان شد: اعدام مجید کاظمی، سعید یعقوبی و صالح میرهاشمی متهمان پرونده «خانه اصفهان» و اعتراضات گسترده پس از آن و… pic.twitter.com/Vm28ilhKWD
— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) May 21, 2023
الهه ملانوروزی همسر بهزاد ملانوروزی از کشته‌شدگان سپاه پاسداران در سوریه می‌گوید «چادری نیست» اما به زنان و دخترانی که چادری هستند و آرایش می‌کنند اعتراض دارد! وی ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۳ در یک مصاحبه گفته بود «باید اگر کسی چادر سر می‌کند از ته دل معتقد باشد. آرایش نکند. شأنش را رعایت کند. من هنوز به آن درجه نرسیدم که چادر سر کنم. به آقای نوروزی گفتم حجاب من این است اما به خاطر تو حاضرم روسری‌ام را جلو بکشم مانتوی بلندتر بپوشم.»
گفتنی است یکی از زنانی که چادر سیاه به سر می‌کند و آرایش غلیظ دارد، فاطمه سلیمانی دختر قاسم سلیمانی است.
بر اساس نظرسنجی «داده‌های باز ایران» که پاییز ۱۴۰۱ منتشر شد ۸۰ درصد از زنان و دختران ساکن تهران در همان زمان حضور در خیابان را بدون حجاب اجباری تجربه کرده بودند. بعید است با تحولات عمیقی که در جامعه صورت گرفته حکومت بتواند «سنگر حجاب» را حفظ کند. حتا گوش پرسنل جوان نیروهای مسلح نیز دیگر بدهکار چارچوب‌های حکومتی حجاب نیست. این ادعا را به آسانی می‌شود از تصاویر منتشر شده از «ازدواج دانشجویی دانشجویان دانشگاه‌های افسری ارتش» که چند ماه پیش از انتشار نظرسنجی «داده‌های باز ایران» برگزار شد راست‌آزمایی کرد.
