رضا محمدحسینی زندانی سیاسی مشروطه‌خواه محبوس در زندان قزلحصار از روز ۱۸ فروردین دست به اعتصاب غذای نامحدود زده است.
رضا محمدحسینی در بیانیه‌ای با اعلام آغاز اعتصاب غذای نامحدود خود نوشته «این تصمیم را نه از روی ضعف، بلکه از سر ایمان و مسئولیت در برابر جان‌هایی که بی‌صدا سرکوب می‌شوند، گرفته‌ام.»
او افزوده «در اعتراض به اعدام‌های پی در پی، به زندانی بودن زنان و مردانی که تنها گناه‌شان ایستادن در برابر ظلم است، به نقض سیستماتیک حقوق بشر در زندان‌ها، به شکنجه، به فشارهای امنیتی و به سکوت مرگباری که تحمیل می‌شود، با جانم فریاد می‌زنم: بس است!»
این فعال مشروطه‌خواه تأکید کرده «ما زندانی نیستیم؛ ما گروگان یک حکومت بی‌رحم هستیم. آیا جای یک انسان تنها به خاطر اعتراض یا حرف‌زدن، باید سلول انفرادی و شکنجه‌گاه باشد؟ چرا باید در حالی که هیچ جرمی مرتکب نشده‌ایم، ماه‌ها و سال‌ها در حبس بمانیم؟»
او درباره بی‌نتیجه ماندن فعالیت حکومت در ساکت کردن صدای معترضان نوشته «امروز که خیلی از حرف‌هایی که ما زدیم و بابت‌اش زندانی شدیم را همه می‌زنند، قرار بود ما زندانی شویم تا عبرتی باشیم برای بقیه، تا بترسند و سکوت کنند، ولی این حربه حکومت بی‌فایده بود. صدای اعتراض امروز از هر گوشه و کنار مملکت برخاسته است. پس چرا هنوز ما را در حبس نگه داشته‌اید؟ چرا باید جوانی‌مان در زندان بگذرد؟»
رضا محمدحسینی نوشته «در دل این چهاردیواری، چه ابزاری برایمان مانده جز آنکه بدن‌مان را، جان‌مان را به سلاحی علیه دیکتاتوری بدل کنیم؟ وقتی همه صداها را خفه می‌کنند، جسم‌مان می‌شود فریاد؛ فریادی علیه ظلم.»
این زندانی سیاسی، اعتصاب غذا را «آخرین ابزار برای اعتراض به بیداد، برای یادآوری این حقیقت به جامعه جهانی که هنوز انسان‌هایی هستند که ایستاده‌اند، حتی در میانه دیوارهای بلند زندان» دانسته و تأکید کرده «من می‌خواهم جانم، فریاد بی‌صدای آنهایی باشد که پیش از ما زیر این سرکوب له شدند و آنهایی که بعد از ما، اگر ما سکوت کنیم، نوبت‌شان خواهد رسید.»
طی ساعات گذشته و در پی اعتصاب رضا محمدحسینی ویدئویی‌هایی از دیوارنویسی فعالان میدانی مشروطه‌خواه در ایران منتشر شده که با نوشتن جملاتی از بیانیه اعتصاب غذای این زندانی سیاسی از او حمایت کردند.
رضا محمدحسینی در پنجم خرداد ۱۳۹۸ به همراه خالد پیرزاده و در حال شعارنویسی توسط نیروهای سازمان اطلاعات سپاه (ساس) بازداشت شد. او مدت سه ماه در بازداشتگاه سپاه در زندان اوین موسوم به بند ۲الف محبوس بود.
این فعال سیاسی پادشاهی‌خواه در دادگاه انقلاب تهران دادگاه شعبه ۲۹ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی محمدرضا عموزاد به اتهام اجتماع و تبانی به ۷ سال حبس، اتهام توهین به رهبری ۳ سال حبس، تهام خروج و ورود غیرقانونی از مرز به ۳ و ۲ حبس و از بابت اتهام تمرد از دستور مأموران به یک سال و نیم حبس و در مجموع به ۱۶ سال و نیم حبس محکوم شد که هفت سال آن قابل اجرا بود.
او در اسفندماه ۱۴۰۱ و در پی نمایش «عفو زندانیان سیاسی» آزاد اما تنها چند هفته بعد و در اردیبهشت ۱۴۰۲ بار دیگر بازداشت شد و همچنان در زندان محبوس است.
رضا محمدحسینی پیشتر در پیامی به مناسبت نوروز و آغاز سال جدید نوشته بود: «بیایید امسال را نه فقط به نام یک سال نو، بلکه به نام همدلی و اتحاد آغاز کنیم. بیایید باور کنیم که سال ۱۴۰۴، سالی دیگر خواهد بود- سالی که در آن، نه فقط آزادی، که عدالت را جشن بگیریم. سالی که در آن، مادران داغدار ایران، دیگر چشم‌انتظار نباشند، خانواده‌های دادخواه، طعم پیروزی را بچشند، و مردم این سرزمین، بدون ترس، در کنار هم بخندند.»
در بخش دیگری از بیانیه نوروزی این زندانی سیاسی آمده بود «امروز، در حالی که بسیاری از خانواده‌ها در سخت‌ترین شرایط زندگی می‌کنند، در کنار مادرانی که فرزندانشان را از دست داده‌اند، در کنار دادخواهانی که هنوز در جستجوی عدالت‌اند، ما بیش از هر زمان دیگری به همبستگی نیاز داریم. باید دست یکدیگر را بگیریم، دل‌های زخمی را مرهم بگذاریم و در برابر رژیمی که غم را ترویج می‌کند و با شادی مردم دشمن است، شادی را به یکدیگر هدیه دهیم.»
