کتایون حلاجان – ماتئی ویسنی‌یک نمایشنامه نویس، روزنامه‌نگار و شاعر رومانیایی فرانسوی است. او نمایشنامه‌نویسی را سال ۱۹۷۷ آغاز کرد و در سال ۱۹۸۴ جایزه بهترین کتاب شعر را از اتحادیه‌ی نویسندگان این کشور دریافت نمود. اما پس از آن نمایشنامه‌هایش در رومانی ممنوع شد. این نویسنده سرانجام به فرانسه پناهنده گشت و پس از سقوط دولت کمونیستی رومانی به کشورش بازگشت.
ماتئی ویسنی‌یک یکی از مهمترین نمایشنامه‌نویسان تاریخ رومانی است و آثارش به زبان‌های مختلف دنیا ترجمه شده است. بیشتر آثار او بر مبنای مفاهیم فلسفی و انسانی است و حقایق تلخ زندگی انسان‌ها را به تصویر می‌کشد.
وی می‌نویسد: «در جنگ میان نژادها پیکر زن میدان نبرد می‌شود ما این پدیده را در اواخر قرن بیستم در اروپا مشاهده کردیم. آلت جنگجوی جدید همچون تیغ شمشیر شوالیه عصر قدیم که با خون دشمن آمیخته می‌شد امروز در شیون زن‌های تجاوزشده فرو می‌رود. برای جنگجوی جدید تجاوز به زن دشمن نژادی‌اش طعم یک پیروزی مطلق بر حریف را دارد. در جنگ‌های میان نژادی پیکر زن مظهر مقاومت است. جنگجوی جدید برای شکستن این مقاومت تجاوز می‌کند.»
نمایشنامه «پیکر زن همچون میدان نبرد در جنگ بوسنی» روایتی تکان‌دهنده از جنگ بوسنی و داستان گفتگوی میان دو زن به نام «دورا» و «کیت» است. کیت روانشانسی است که همراه گروه تجسس به کرواسی آمده و دورا زنی است که در جنگ بوسنی سربازان به او تجاوز کرده‌اند و باردار است.
نمایشنامه «پیکر زن همچون میدان نبرد در جنگ بوسنی» با ترجمه تینوش نظم‌جو در روز ۱۲ و ۱۳ آوریل ۲۰۲۵ در کتابفروشی ناکجا در پاریس به شیوه‌ی خوانش نمایشی اجرا شد.
کارگردان این نمایش افسانه صرفه‌جو و بازیگران‌اش شیوا ابراهیمی و مهتاب قربانی بودند.
افسانه صرفه‌جو دانشآموختهی کارشناسی ادبیات دراماتیک و کارشناسی ارشد کارگردانی است. او بیشتر به واسطه‌‌ی طراحی صحنه و لباس در سینما و تئاتر ایران شناخته می‌شود. افسانه صرفه‌جو اولین اثر خود را در مقام نویسنده و کارگردان در سال ۱۳۸۶ به روی صحنه برد و تا امروز چندین اثر با نویسندگی و کارگردانی او در ایران و فستیوال‌های مختلف در خارج از ایران به روی صحنه رفته است. آخرین اثر او به عنوان کارگردان و بازیگر در سال ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ در شهر استانبول در ترکیه به روی صحنه رفت.
شیوا ابراهیمی دانشآموختهی رشته‌ی تئاتر در دانشکده‌ی سینما تئاترِ دانشگاه هنر تهران است. او فعالیت بازیگری خود را با تئاتر دانشجویی آغاز کرد و رفته رفته به صحنه‌ی تئاتر حرفهای راه پیدا کرد. شیوا ابراهیمی در طول بیست و شش سال فعالیت حرفهای خود به عنوان بازیگر در نمایش‌های متعددی ایفای نقش کرده و بجز صحنه تئاتر در سینما و تلویزیون نیز فعالیت مستمر داشته است. او در چند جشنوارهی بین المللی از جمله جشنوارهی Fringe در شهر نیویورک در سال ۲۰۱۶ در نمایش «در» The door به روی صحنه رفت. او همچنین به در مقام کارگردان دو نمایش را تا امروز به روی صحنه برده است.
شیوا ابراهیمی‌در جنبش «مهسا» در حمایت از جنبش آزادیخواهی مردم ایران خصوصا زنان حجاب خود را به شکل نمادین برداشت. این بازیگر حدود دو سال است که ساکن پاریس است و این دومین اجرای او در خارج از ایران است که در آن به عنوان بازیگر حضور داشته است.
مهتاب قربانی بازیگر نقش مقابل شیوا ابراهیمی‌شاعر، نویسنده و فعال حقوق بشر است. او در سال ۱۳۷۸ در جشنواره ی تئاتر اصفهان جایزه‌ی اول بازیگری دریافت کرد و در سال ۱۳۸۰ نیز با نمایش «ای آرش زمانه» در جشنواره تئاتر نمایشگران فردا جایزه ی اول بازیگری را به دست آورد.
مهتاب قربانی از سال ۱۳۸۱ به دلیل فعالیت‌های سیاسی خود در ایران بازداشت و از رفتن به صحنه‌ی تئاتر منع شد. در این سال‌ها او به عنوان شاعر و نویسنده فعال بوده است. مهتاب قربانی از سال ۲۰۱۹ ساکن کشور فرانسه است.
افسانه صرفه جو کارگردان این نمایشنامه می‌گوید: «در تاریکیِ جنگ، بدن زن تبدیل به میدان نبرد می‌شود. این اجرا صدای زنانی است که تنانگی‌شان به ابزار انتقام، قدرت‌نمایی و سلطه‌جویی بدل شده است. در جنگ، در خیابان، در سکوت‌های روزمره. با ترکیبی از خوانش زنده، فضاسازی مینیمال و انعکاس صدای حک شدن رنج روی تن، روایتی بازگو می‌شود که فراتر از تاریخ بوسنی است؛ جایی که خاطره و خشونت و میل در هم تنیده‌اند. روایتی که هر روز، در هر نقطه‌ای از جهان، در سکوتی گوشخراش تکرار می‌شود. این نمایش، دعوتی است برای دیدن، شنیدن و نادیده نگرفتن.»
