عسل مرکزی – حکومتی که مهران سماک را به جرم شادی به قتل رساند، امروز سعی دارد همان مردم را که از میدان آزادی تا تخت جمشید و بر بستر خشکیده زایندهرود زیر فشار رنجهای بیپایان زندگی به سختی روزگار میگذرانند، با کنسرتهای رایگان فریب دهد و ناگهان نگران «حق شادی» مردم شده است! همان مردمی که در سایه جمهوری اسلامی نهتنها از سادهترین تفریحات محروم ماندهاند، بلکه ابتداییترین حقوقشان، از آب و برق گرفته تا نان و هوای پاک، به تاراج رفته است.
حالا همان حکومتی که شادی را جرم میداند و خون جوانان این سرزمین را به ناحق بر زمین ریخته، همزمان با سومین سالگرد قتل حکومتی مهسا امینی و دیگر آزادیخواهان ایران، دست به نمایش شادی میزند. این کنسرتها نه فقط یک شوی تبلیغاتی، بلکه توهینی آشکار به خون پاک آنان و دهانکجی به خواست آزادیخواهانه مردم و انقلاب ملی آنهاست.
این نمایشها برای مردم نیست؛ برای چشم دنیاست. جمهوری اسلامی میخواهد چنین وانمود کند که مردم در مراسم حکومتی آن نه تنها حضور دارند، بلکه به ساز آن میرقصند تا در خرید مشروعیت جعلی به آن کمک کنند و لکه ننگی را که از تکرار جنایتها بر پیشانی آن نشسته، با پردههای رنگی و آوای موسیقی بپوشاند.
در این میان، خوانندگان و نوازندگانی که همگام با حکومت روی صحنه میروند و یا در خیابانها نمایش میدهند، چیزی جز ابزار تبلیغاتی این ماشین سرکوب نیستند. آنان آگاهانه و یا از سر منفعت، هنرشان را در خدمت مشروعیت بخشیدن به جنایتکارانی به کار میگیرند که سالهاست زندگی و شادی یک ملت را نابود کردهاند.
تلختر آنکه قشر خاکستری نیز در این بازی خطرناک شرکت میکند؛ با سکوت یا با حضور در این نمایشها، عملاً به حکومت این امکان را میدهد که صحنههای تبلیغاتیش را پر کند و در چشم دنیا خود را مشروع جلوه دهد.
باید با صراحت گفت: شرکت در این نمایشها چیزی جز خیانت به خون مهساها، نیکاها، سیاوشها و هزاران جانباخته راه آزادی ایران نیست.
ما فراموش نمیکنیم؛ فراموش نمیکنیم که مهران سماک، فرزند ایران، تنها به جرم شادی به خاک افتاد. ما فراموش نمیکنیم که مهسا و هزاران زن و مرد دلیر، تنها به جرم آزادیخواهی جان شیرین خود را فدا کردند. حالا همان حکومت قاتل، با کنسرتهای نمایشی میخواهد بر خون آنان خاک بپاشد و فریاد آزادی را خاموش جلوه دهد.
قشر خاکستری بداند که جمهوری اسلامی، امروز بجای ساندیس به آنها کنسرت رایگان در فضای عمومی تعارف میکند تا به ساز وی رقصیده شود و به دنیا آنچیزی را که آن «سلبریتی» بدون زندگی میلیونها تن در رنج زندان و گرانی و فقر گفت، مخابره کند: «زندگی هر روز در جریان است، چه با شادی و چه با غم!»
و چه مشروعیتی بهتر از این برای یک رژیم تروریست و تمامیتخواه.
*عسل مرکزی از مدیران «پروژه صدشهر» و «جبهه فرّ کیانی»
