اروپا چشم می‌بندد و اسرائیل دوباره انسان‌زدایی می‌شود

یکشنبه ۶ مهر ۱۴۰۴ برابر با ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۵


عاطفه بهادری – در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ اسرائیل با تروری مواجه شد که اروپا به سختی می‌خواهد آن را ببیند. حماس به روستاها و جشن‌ها حمله کرد، صدها غیرنظامی بی‌گناه را کشت، نوزادان را سوزاند، زنان را مورد تجاوز قرار داد و کودکان و سالمندان را ربود. این تصاویر هرگز نباید فراموش شوند. با این حال، همه اینها به تدریج از حافظه‌ی اروپا پاک می‌شود.

تصاویر یکطرفه

رسانه‌های اروپایی هر روز ویرانی در غزه را نشان می‌دهند. رنج مردم عادی آنجا واقعی و دردناک است، اما تنها یکطرف داستان نمایش داده می‌شود. تصاویر مبارزان حماس که مدارس و بیمارستان‌ها را به‌ عنوان پناهگاه استفاده می‌کنند کجاست؟ توجه به رژیم ایران که حماس را تأمین مالی و هدایت می‌کند، کجاست؟

در برنامه‌ها و روزنامه‌ها، اسرائیل غالباً به عنوان مقصر نشان داده می‌شود. قربانیان ۷ اکتبر از دیدها ناپدید می‌شوند و شرارت حتی توجیه می‌شود.

سر مار

حماس تنها یک گروه مسلح نیست. آن بازوی رژیم تهران است؛ همان رژیمی که مردم خود را با اعدام و خشونت سرکوب می‌کند و همزمان تروریسم را از طریق حماس، حزب‌الله و حوثی‌ها صادر می‌کند. هدف مشترک آنها: نابودی اسرائیل و حذف یک ملت از تاریخ.

سندروم استکهلم؟

چرا بخشی از رسانه‌های اروپایی این واقعیت را نمی‌خواهند ببینند؟ چرا برخی تحلیلگران و روزنامه‌نگاران، حتی بطور ضمنی، روایت حماس را توجیه می‌کنند؟ گویی غرب گرفتار نوعی سندروم استکهلم شده است: همدلی با عاملان ترور، در حالی که قربانیان واقعی، کودکان، زنان و سالمندان، دوباره نادیده گرفته می‌شوند. این همدلی نیست، بلکه تحریف خطرناک اخلاق است.

تاریخ دوباره تکرار می‌شود

جامعه‌ی یهودیان اروپا می‌داند این مسیر چقدر خطرناک است. انسان‌زدایی با کلمات و تصاویر آغاز می‌شود و با خون پایان می‌یابد. وقتی قربانی و عامل در گفتگوهای عمومی مخلوط می‌شوند، اروپا فراموش می‌کند سکوت درباره‌ی ظلم چه پیامدهایی دارد.

زمان شفافیت اخلاقی

اروپا باید بیدار شود. رنج مردم غزه قابل نمایش است، اما جنایات حماس توجیه نمی‌شود. اسرائیل در برابر ماشینی از ترور که صلح نمی‌خواهد بلکه نابودی می‌خواهد، از خود دفاع می‌کند. به رسمیت شناختن رنج قربانیان به معنای معافیت عاملان نیست.

انتخاب اروپا

اروپا اکنون باید انتخاب کند.
آیا چشم می‌بندد یا جرأت می‌کند عاملان را به نام بشناسد و به قربانیان حق بدهد؟
آیا تروریسم را توجیه می‌کند یا حق زندگی امن شهروندان را می‌پذیرد؟

سؤال ساده است، اما پیامدها بزرگ: اروپا اینبار می‌خواهد در کدام سوی تاریخ بایستد؟

*عاطفه بهادری عضو جبهه ۷ آبان از هلند

 

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۱ / معدل امتیاز: ۵

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=387805