[ کیا کرمانشاهی]
چون سرو سربلند
با قامتی فراز
با رایتی سپید
که از سر گشاده
بر سرِ چوبی نهاده
کاوه‌وار
«بانوی انقلاب»
مغرور وُ استوار
بر جایگاه بلند ایستاده است
دردی‌ست در دلش
بغضی‌ست در گلوش
بر لب صداش نیست ولی
کوهی‌ست در خروش
فریادِ او رساست
فریاد برزن است
فریادِ قرن‌هاست
فریاد هر زن است
بسیار شایسته و ناب!
بسیار گزیده و ناب.
ویدا موحد ؛ بانوی سربلند ایران زمین ، هزار آفرین!