اختر قاسمی – امروز بعد از ظهر آرامگاه «الر» در شهر دوسلدورف یک قهرمان ملی ایران را پذیرا شد. عزیز اصلی دروازهبان تیم ملی فوتبال ایران و قهرمان کشتی، شنا، دو میدانی و مربی ورزش…
صدها تن از ایرانیان آلمان و دیگر شهرهای اروپا در مراسم خاکسپاری حضور داشتند. همسر عزیز اصلی به همراه سه فرزند و پنج نوه، اعضای خانواده عزیز اصلی در این مراسم بودند. عزیز اصلی، فوتبالیست محبوب و دروازه بان سابق تیم ملی ایران، صبح پنج شنبه ۲۳ آوریل ۲۰۱۵ در سن ۷۴ سالگی در بیمارستانی در دویسبورگ درگذشت،
خانواده عزیز اصلی از اطلاعرسانی عمومی برای مراسم خودداری کرده بودند. در گفتگویی که با بهناز دختر عزیز اصلی داشتم دلیل این موضوع را پرسیدم. او گفت: «پدرم همیشه مخالف آگهی ترحیم و عزاداری بود و معتقد بود اگر کسی دوست و یا فامیل است همیشه با آدم در ارتباط است و از هر اتفاقی مطلع میشود ولی اگر ارتباطی در کار نباشد دلیلی هم ندارد که با آگهی آنها را با خبر کنیم.»
از او پرسیدم: پدر شما یک قهرمان ورزشی بود. به عنوان پدر در خانه چگونه بود؟ پاسخ داد:
او واقعا یک قهرمان بود و در خانه هم مانند یک قهرمان رفتار میکرد. بهترین پدر دنیا بود. همان طور که مادرم گفت بهترین همسر هم بود. پدرم سمبل عشق و محبت بود و همیشه با ما گفتگو میکرد و به ما میآموخت.
-چه احساسی است وقتی کسی فرزند یک چهره محبوب است؟
-من همیشه مواظب رفتار خودم بودم و سعی میکردم در حد فرزند یک قهرمان بمانم و کاری نکنم که در شأن چنین پدری نباشه. میتونم بگم که همیشه رفتارم را کنترل میکردم.
پس از مراسم خاکسپاری، گفتگویی با بهرام مودت، دوست عزیز اصلی، و بازیکن و دروازه بان تیم ملی ایران در دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی داشتم که به زودی همین جا منتشر خواهد شد.