احمد رأفت – یک هفته پس از آغاز رایگیری در مصر برای انتخاب رئیسجمهور جدید، نتایج انتخابات در صبح روز دوشنبه، ۱۳ فروردین، اعلام شد. رئیسجمهور کنونی، عبدالفتاح السیسی، فرمانده سابق ارتش این کشور عربی، با ۹۷ درصد آرا در مقام خود ابقاء شد. سه درصد دیگر آرا به نام تنهاکاندیدای دیگر این انتخابات، موسی مصطفی موسی به صندوق ریخته شده است.
نتایج این انتخابات حتی قبل از گشوده شدن حوزههای رایگیری قابل پیشبینی بود. سرسختترین مخالفان عبدالفتاح السیسی نیز معتقد بودند حتی اگر این رایگیری در سلامت کامل و بدون تقلب و مهندسی هم برگزار میشد، رئیسجمهور کنونی اکثریت آرا را به دست میآورد. آنچه نیروهای مخالف در انتظار آن بودند ضریب شرکت مردم در این انتخابات بود. بنا بر آمار رسمی در سه روزی که حوزههای رایگیری دایر بودند، با وجود تبلیغات وسیع دولت و هواداران عبدالفتاح السیسی برای کشاندن مردم به پای صندوقهای رای، تنها ۴۱ درصد از ۶۰ میلیون نفری که دارای حق رای بودند در این انتخابات شرکت کردند.
مشارکت پایین در انتخابات
در انتخابات قبلی که در سال ۲۰۱۴ میلادی برگزار شد، میزان شرکتکنندگان ۴۷.۵ درصد بود. رفعت احمد، روزنامهنگار مصری به کیهان لندن میگوید: «در انتخاباتی که کاندیدای دیگر هم تا ۲۴ ساعت قبل از اعلام حضور از عبدالفتاح السیسی حمایت میکرد، رای دادن معنی ندارد. آنچه مسلم است اکثریت مصریها با عدم شرکت در انتخابات با صدای بلند اعلام کردند که حاضر نیستند بر ادامه ریاست جمهوری ژنرال السیسی، با رای خود مهر تائید بزنند».
در اوایل ژانویه سال جاری میلادی کاندیداهایی که قصد رقابت با عبدالفتاح السیسی را داشتند، مجبور به کنارهگیری شدند. رقبای اصلی عبدالفتاح السیسی، هر دو مانند او از نظامیان با سابقه بودند. سامی عنان رئیس پیشین ستاد ارتش، در ماه ژانویه بازداشت شد، و احمد شفیق فرمانده پیشین نیروی هوایی و نخست وزیر سابق نیز مجبور به کنارهگیری شد. از دیگر کاندیداهایی که به شیوههای مختلف مجبور به کنارهگیری شدند میتوان به خالد علی حقوقدان و فعال حقوق بشر، سید بدوی رهبر حزب «الوفد» و محمد انورسادات رهبر «حزب توسعه و اصلاح» اشاره کرد.
تروریسم و بیکاری
رفعت احمد در ادامه گفتگو با کیهان لندن میافزاید: «دو رقیب اصلی عبدالفتاح السیسی بر نقاط ضعف دولت کنونی انگشت گذاشته بودند و بهویژه سیاستهای امنیتی و اقتصادی دولت را به پرسش کشیده بودند. ما در ۴ سال حکومت السیسی با چالشهای امنیتی بسیار جدی روبرو بودیم. دولت به جای مبارزه با گروههای تروریستی چون داعش که در سا.لهای گذشته فعالیتهایشان را در شبهجزیره سینا و مناطق غرب کشور توسعه دادهاند، فعالیت نیروهای امنیتی را بر مبارزه با اخوانالمسلمین متمرکز کرده بود.»
این روزنامهنگار مصری بحران اقتصادی در کشور را نیز یکی دیگر از دلایل نارضایی مردم و عدم شرکت آنها در انتخابات میداند: «افزایش روزافزون بیکاری در کشوری که بیش از ۷۰ درصد جمعیت آن زیر ۳۰ سال سن دارند و هیچگونه روزنهای برای آینده خود نمیبینند، یکی دیگر از عواملی است که مردم و به ویژه جوانان را از حوزههای رایگیری دور نگهداشت.» کمیسیون انتخاباتی مصر که شرکت بسیار پایین مردم در انتخابات را پیشبینی میکرد، چند روز قبل از باز شدن حوزههای رایگیری اعلام کرده بود کسانی که پای صندوق رای نروند ۵۰۰ پوند مصری، برابر با تقریبا ۲۳ یورو، جریمه خواهند شد.
اولین رهبر یک کشور خارجی که قبل از اعلام نتایج نهایی و رسمی انتخابات، به عبدالفتاح السیسی تبریک گفت، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه بود که او هم اخیرا در انتخابات بحثبرانگیزی با نتایج مشابه مجددا انتخاب شد.
مصر متحد پادشاهی سعودی
رفعت احمد به کیهان لندن میگوید: «متاسفانه شرق و غرب با وجود اینکه وضعیت حقوق بشر در مصر بدتر شده است و محدودیتهای رسانهای افزایش پیدا کردهاند، از حکومت کنونی حمایت میکنند چون السیسی را متحدی قابل اطمینان در مبارزه با تروریسم اسلامگرا میدانند. در چهار سال گذشته بیش از ۵۰۰ سایت اینترنتی فیلتر، چند ده روزنامهنگار بازداشت و زندانی شدهاند و خودسانسوری به روندی عادی تبدیل شده است. حتی یک انتقاد بسیار ساده از نظام میتواند یک حکم قضایی سخت به دنبال داشته باشد، مانند ۶ ماه زندان برای خواننده شناخته شدهای چون شیرین عبدالوهاب که در ترانهای صحبت از آلودگی رودخانه نیل کرد. البته برخی معتقدند که منظور این خواننده از آلودگی نیل، فساد در راس حکومت بوده است.»
ابقای عبدالفتاح السیسی در مقام ریاست جمهوری برای چهار سال دیگر، موقعیت پادشاهی سعودی در منطقه را نیز تقویت میکند. رفعت احمد میگوید: «السیسی دارای روابط بسیار نزدیکی با محمد بنسلمان، ولیعهد پرقدرت سعودی است و امیدوار است که حمایت از این کشور بتواند سرمایههای جدیدی را به مصر بکشاند و از این طریق تا حدی بحران اقتصادی را مهار کرده و بیکاری را که معضل اصلی کشور است، کاهش دهد». روزنامهنگار مصری در خاتمه میافزاید: «این نزدیکی با توجه به اینکه مصر بزرگترین قدرت نظامی در خاورمیانه و در جهان عرب است، برای پادشاهی سعودی که به دنبال ایفای نقش بسیار فعالی در منطقه و رقابت با جمهوری اسلامی ایران است، از اهمیت بسیار برخوردار است. ریاض برای مقابله با تهران محتاج به همکاری قاهره و حمایت نظامی این کشور است».
برخی کامنتها را گوئی هواداران نظام اقتدارگرای چمهوری اسلامی مینویسند که پشت رضا شاه و محمدرضا شاه پنهان شده اند تا هواداران پادشاهی را بدنام کنند. اگر نماد پادشاهی در ایران شاهزاده رضا پهلوی است، بدون شک صحه بر اکثر کامنتهائی در زیر این نوشته آمده است نمیگذارد.
دمکراسی خواهی ما مردم خاورمیانه هم از ان حرفهاست از ان آروغ های شبه روشنفکرانه ای است که زمان شاه پای منقل نشینان که اتفاقا از سفره گسترده همان شاه تغذیه میکردند بعد از سرکشیدن چای و نبات سر میدادند و امروز آواره و سرگردان یا گمنام و در فقر میمیرند .السیسی که بسیار هم قابل تقدیر است حد اقل کاری که کرد امنیت مصر و به ویژه زنان را که در میدان التحریر به سبب حجاب مورد تجاوز قرار میگرفتند تامین کرد . فریاد دموکراسی خواهی برای جوامع ما هنوز بسیار زود است چون خمینی ها و مرسی ها مثل اژدها از صندوق مردم ناآگاه بیرون میایند .
السیسی مثل رضا شاه بزرک در قالب کوچکتر است و مردم مصر باید قدر دان این مرد باشند و امیدوارم مثل مردم ایران نمک نشناسى نکنند ولى چیزى که مسلما است انگلیس دست از سر مصر بر نخواهد داشت
مسلما اگر عمر دولت اخوان المسلمینیها کمى طولانى شده بود و عرصه بر مردم مصر حسابى به تنگ امده بود تمام ۶١ میلیون نفر واجد شرایط راى دادن به پاى صندوقهاى راى مى رفتند، اى کاش کسى مانند السیسى در سال ۵٧ در ایران ظهور کرده وخمینى جنایتکار را بدرک واصل کرده بود، چیزى که اکنون مهم است این است که مصر حفظ شد با تمام کمى ها وکاستى ها امروز مصر یک حکومت سکولار دارد و این بسیار حائز اهمیت است گرچه عوام مردم مصر از درک ان عاجزند، السیسى باید ریشه اخوان المسلمین را در مصر بزند تا این کشور بتواند رشد کند.
دیکتاتوری در هیچ حالت و صورتی «نعمت» نیست. استدلال آقای ناشناس همان انتخاب بین بد و بدتر اصلاحطلبان وطنی است.
بنده میخواستم که یک چیزی بنویسم, اما دیدم با آنچه که -ناشناس- در بالا نوشته, بهترست که ساکت باشم و فقط نوشته او را دوباره بخوانم…
کسانی که علیرغم حمایت تمام عیار روسیه از ملاها و خدمت بی نظیر ملاها به روسیه در سوریه و اجازه حتا حمله به یک کشور ثالث برای اولین بر از داخل ایران و حمایت توده ایها و فداییها از نظام فقاهت اسلامی در برابر امریکا و غرب و مسیح خواندن خامنه ای از سوی پوتین و این همه تنش با امریکا و غرب و دستگیری جاسوسان غربی … هنوز میگویند رژیم ملاها آمریکایی است ابله و کودن نیستند . چون هر چقدر هم خر بودند باید تا حال میفهمیدند این رژیم پشتش به روسیه گرم است نه امریکا و این رژیم بهترین شریک روسیه در منطقه است . پس چرا تکرار میکنند ؟ چون جاسوس روسیه هستند و میخواهند استعمار روسیه در ایران از چشم مردم پنهان بماند .
همین مارکسیست روسی همه روزه علیه اردوغان تیتر میزند که او دیکتاتور است ! انتخابات ترکیه آزاد است و السیسی یک کودتاچی نظامی است که مسل پوتین و ملاها و مادرو به زور و تقلب و خفه کردن مخالف با حذف مخالف استصوابی انتصابی می چپاند خودش را . مثل کاسترو و مثل همه کمونیست ها و بعثی ها . اگر ملاها آمریکایی بودند چرا تبلیغ میکنید ترامپ – بولتون میخواهند آنها را سرنگون کنند ؟ چرا به رفیق پوتین نمی گویید از این رژیم آمریکایی حمایت نکنند ؟ از مارکسیست مادر قحبه تر و دروغ گوتر و عوام فریب تر در جهان نیست . هر کشوری از شر آنها رها شد ( مثل اندونزی و سوهارتو ) نجات یافت
مصر کشوری است که بیش از ۶۰ درصد جمعیت بی سواد کامل دارد و اگر فقط از پایتخت مصر بروید بیرون عقب ماندگی کشور را خواهید دید. کسی مانند السیسی نعمتی است برای مصر، چون گروهای اسلامی مانند اخوان المسلین بیش از ۹۰ سال است مردم نادان و بی سواد را مثل گوسفند هدایت کرده اند. اگر ۲۰ میلیون مسیحی در مصر نبود و پشتیبانی انها نبود امروز مصربدتر از سوریه و لیبی و بهترین حالت جمهوری اسلامی ایران بود.