سخنگوی وزارت بهداشت در تازهترین نشست خبری خود گفته که از هر ۴ ایرانی بالای ۱۵ سال، یک نفر دچار یکی از اختلالات روانی است. این آمار شامل ۲۷.۶ درصد زنان و ۱۹.۶ درصد مردان در ایران میشود.
آمار رسمی و غیررسمی در ایران همواره از حالات روانی و روحیه بد مردم ایران و سرعت بالای ابتلای شهروندان به انواع بیماریهای روانی و روحی خبر میدهند و اینکه اختلالات روانی به شدت گسترش یافته است.
این بار، در اولین ماه سال ۱۳۹۷ سخنگوی وزارت بهداشت آمار تکاندهندهای از وضع روحی ایرانیان ارائه کرده و گفته است که از هر ۴ ایرانی بالای ۱۵ سال یک نفر با اختلال روحی و روانی روبروست.
این آمار نشان میدهد که زنان بالای ۱۵ سال بیش از مردان همسن خود دچار اختلالات روانی هستند.
آنگونه که ایرج حریرچی معاون کل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گفته، وضعیت روانی مردم تهران از دیگر شهرها بغرنجتر است و مردم تهران ۳۰.۳ درصد یعنی از سه نفر یک نفر با بیماری روانی دست و پنجه نرم میکند.
با اینکه معمولا کمتر از ریشههای این بیماریها حرفی به میان میآید، حریرچی در این زمینه گفته که در مطالعات اخیر این وزارتخانه «تنشهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایجاد شده یا به وجود آمده در فواصل زمانی مشخص تاثیرات مستقیم بر سلامت روان مردم داشته است.»
سخنگوی وزارت بهداشت «زمینههای ژنتیکی و خانوادگی، سوانح، حوادث، آسیبهای اجتماعی، بیماریهای جسمی همچون سرطان، مصرف مواد مخدر، فقر، طلاق، گرایشهای هیجانخواهی بالا، خودمحوری، پرخاشگری، جنسیت و شرایط هورمونی، تغییرات اجتماعی، گروههای همسال» را از عوامل تاثیر منفی بر روان جامعه دانسته است.
بالاترین میزان اختلالات روانی در افراد بالای ۶۵ سال، افراد بیسواد و در بین شهروندان شهرهای بزرگ دیده میشود. افراد همسر از دست داده (چه با طلاق چه با مرگ همسر) دچار اختلالات روانی بیشتری هستند.
به گفته این مقام وزارت بهداشت، بار روانی رو به افزایش است و بعد از بیماریهای قلبی و عروقی، بیماریهای روانی بیش از همه در ایران رواج دارد. پس از آن سرطان و دیابت و حوادث ترافیکی بیشترین قربانی را از میان مردم میگیرند.
این آمار به معنای بالا رفتن میزان بیماریهای روانی در ایران از رتبه هشتم به رتبه دوم است و افسردگی و اختلالات اضطرابی دو عامل اصلی از ۵ عامل اول مشکلات روحی و روانی در ایران هستند.
ایرج حریرچی اخبار منفی در رسانهها را یکی از عوامل اختلال روانی مردم خوانده و گفته که «کاهش اختلاف طبقاتی و بهتر شدن وضعیت اقتصادی افراد بهخصوص گرانی در زمینه جلوگیری از اختلال روان تاثیر دارد؛ همچنین گسترش نشاط در جامعه و فعالیتهای فیزیکی و مشارکتهای اجتماعی و تفریحات سالم و حتی توجه به طراحیهای شهری بسیار میتواند نقش و عامل مثبتی ایفا کند.»