ظهر پنج‌شنبه ۱۷ اردیبهشت یک روز پس از آنکه سیدعلی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی گفت که عده‌ای می‌خواهند با توطئه به بهانه معیشت معلمان شعارهای فتنه‌گرانه و خطی سیاسی مطرح کرده و برای نظام دردسر درست کنند هزاران معلم برای سومین بار طی سه ماه گذشته در شهرهای مختلف در اعتراض به وضعیت معیشت، دستمزدهای ناعادلانه و عدم رسیدگی به مطالبات‌شان تجمع سکوت برگزار کردند.
معلمان ناراضی که پیش از این با فراخوان کانون صنفی در روزهای دهم اسفند سال گذشته و ۲۷ فروردین امسال تظاهرات سکوت برگزار کردند این بار نیز در مقابل ادارات آموزش و پرورش در شهرهای شیراز، اصفهان، سنندج، شهرکرد، دامغان، همدان، بندر عباس، ایلام، زنجان، کرمانشاه، بروجرد، سبزوار، قزوین، اراک، شهرکرد، رشت، اردبیل، بندرعباس، زاهدان، بروجرد، بوشهر، دهدشت و کوهدشت دست به تظاهرات گسترده زدند.
در تهران در شمالی مجلس شورای اسلامی محل تجمع معلمان معترض در پایتخت بود و با وجود اینکه در هفته‌های گذشته تعدادی از برگزار کنندگان تجمعات پیشین احضار و حتی دستگیر شده بودند باز هم جمع زیادی از آموزگاران در تظاهرات حاضر شدند.
از ساعات اولیه بامداد اطراف مجلس شورای اسلامی خودروهای نیروی انتظامی و گارد ویژه مستقر شدند و سربازان با سپر و باتوم بین ساختمان و تجمع کنندگان دیوار ایجاد کردند، در نیم ساعت ابتدایی پلیس قصد پراکنده کردن جمعیت را داشت و دائم به معلمان تذکر می‌داد که محل را ترک کنند، اما با بیشتر شدن جمعیت و گفتگوهایی که بین نمایندگان کانون صنفی و پلیس صورت گرفت برای جلوگیری از ایجاد ترافیک در خیابان بهارستان معلمان به محوطه روبروی مجلس رفتند.
برای حدود دو ساعت مترو در ایستگاه بهارستان توقف نداشت تا پیاده شدن مسافران و خروج آنها از در این ایستگاه پر رفت و آمد باعث افزایش جمعیت نشود. این در حالی بود که هیچ شعار اعتراضی از معلمان به گوش نمی‌نرسید و آنها فقط پلاکاردهایی در دست داشتند که مطالبات‌شان روی آنها نوشته شده بود.
احضار و تهدید اعضای کانون صنفی
یکی از معلمان حاضر در تظاهرات به کیهان لندن گفت که از دو شب پیش تعدادی از برگزار کنندگان تظاهرات که عضو کانون صنفی بودند احضار شدند و نهادهای امنتی آنان را تهدید کردند که اگر در تظاهرات شرکت کنند دستگیر خواهند شد.
یکی دیگر از حاضران نظر دیگری داشت و مدعی شد که این تظاهرات سرتاسری با چراغ سبز حکومت انجام شده است. او گفت: هرگز باور نمی‌کنم حکومت آن قدر دموکرات شده باشد که اجازه دهد این تعداد معلم ناراضی در تمام کشور تظاهرات کنند، این کارها فقط تبلیغاتی است و چون نزدیک انتخابات است اجازه دادند تا معلمان این شو را برگزار کنند و چون قشر فرهنگی هستند و احتمال درگیر شدن‌شان کم است اجازه تظاهرات داشتند وگرنه کارگران بسیاری از کارخانه‌ها ماه‌هاست حقوق نگرفتند اما وقتی دست به تجمع در مقابل کارخانه خودشان زدند و به کارفرمایشان اعتراض کردند سر از زندان درآوردند! این نشان می‌دهد که پشت سر این تجمع حکومت ایستاده است.
این شهروند در پاسخ به این پرسش که اگر تظاهرات حکومتی است پس دستگیری و احضار اعضای ارشد کانون صنفی معلمان برای چیست؟ گفت: شما سخنرانی آقای خامنه‌ای را گوش دادید؟ او دقیقاَ گفت معلمان باهوش‌اند و فریب عده‌ای فتنه‌گر و دشمن را نمی‌خورند، این یعنی با اصل تجمع مشکلی ندارد فقط آن عده که ممکن است با حضورشان تظاهرات شکل سیاسی و ضد نظام به خود بگیرد مخالف هستند وگرنه چنان برخوردی با معلمان می‌شد که هرگز در خیابان پیدایشان نشود!
مشکلات فقط معیشتی نیست
در بین جمعیت نظرات دیگری هم عنوان می‌شد، بانویی حدودا چهل ساله معتقد بود: چه این تظاهرات حکومتی باشد و چه خودجوش نشان می‌دهد قشر معلم اعتراض دارد و از هر فرصتی استفاده می‌کند تا صدایش را به گوش مسئولان برساند، متاسفانه بحث ما فقط دستمزد یا استخدام نیست، ما در کشور مدارسی داریم که حتی امکانات میز و نیمکت ندارند، مدارس کپرنشین و روستایی که نه امنیت در آن هست و نه امکانات. در بسیاری از شهرستان‌ها مقاطع تحصیلی دبیرستان، مدرسه ندارند و نوجوانان در مسیرهای خطرناک جاده‌ها با پای پیاده یا از کوه و کمر باید راه بیفتند و کیلومترها آن‌طرف‌تر به مدرسه برسند. در این بین هزار و یک اتفاق برایشان می‌افتد که روح ما خبر ندارد. بچه‌های شین‌آباد تنها یک نمونه از اتفاقات تلخ حوزه آموزش و پرورش بود، ما با بحران‌هایی روبرو هستیم که اصلا به چشم نمی‌آیند.
درخواست برای آزادی معلمان زندانی
در تجمع تهران گروهی از معلمان پلاکاردهایی در دست داشتند که روی آن از مسئولان تقاضا شده بود که معلمان زندانی را آزاد کنند. بعضی هم فراتر از آن، می‌خواستند که وزیر آموزش و پرورش که مدت‌هاست سکوت کرده استعفا بدهد. در پلاکاردهایی که معلمان در دست داشتند این شعارها به چشم می‌خورد: «معلمین از فرق می‌نالند نه از فقر»، «فقر را شاید تحمل کنیم، ولی فرق را هرگز»، «معلم فریاد می‌زند، رسانه سانسور می‌کند»، «آزادی معلمان زندانی، بداقی، باقری و هاشمی»، «آقای وزیر! هشدار»، «وزیر بی‌لیاقت، استعفا استعفا»، «معلمان باید مدیران مدارس را انتخاب کند»، «دغدغه معلم معیشت است»، «فریاد سکوت برای رفع تبعیض»، «این تجمع کاملا صنفی و غیر سیاسی است»، «خصوصی سازی مدارس مخالف اصل ۳۰ قانون اساسی است».
تظاهرات معلمان امروز پنج‌شنبه، ۱۷ اردیبهشت ۹۴، در حالی برگزار شد که طبق گفته خبرگزاری کار ایران (ایلنا) کارگران قطار شهری اهواز در سکوت مسئولین حدود دو هفته و کارگران لوله صفا در اعتراض به ۴ ماه بی‌حقوقی یک هفته است در اعتصاب هستند.
اگرچه تظاهرات سرتاسری معلمان با واکنش‌های مختلفی در داخل روبروست و گروهی آن را ابزار فشار جناح محافظه‌کار به دولت روحانی می‌دانند و گروهی دیگر آن را شوی حکومتی و پیش از انتخابات ارزیابی می‌کنند، اما هرچه باشد خود گویای اعتراض وسیع معلمان به وضعیت معیشت و کاری آنهاست.
تقریبا ۲۰۰۰ تن در تجمع معلمان در برابر مجلس شورای اسلامی حضور داشتند که در بین آنها حق‌التدریسی‌های جوان نیز بودند.
