سیاوش آذری – «گذری بر زمان» عنوان کتابی است به قلم پرویزناظریان چهره پرتجربه خبر رادیو- تلویزیون‌های داخل و خارج که کارنامه نویسندگی و ترجمه‌هایش حاوی صد‌ها نوشته و پژوهش‌های فرهنگی و اجتماعی چاپ شده، همراه با خاطراتی ازشعرا، نویسندگان وهنرمندان ایران در پنج دهه اخیر است.
پرویز ناظریان که در ایران با نام ش.ناظریان شناخته می‌شد از بنیان‌گذاران نقد سینمائی، مدیر نخستین دوره فصل‌نامه «فیلم وزندگی»، دبیر آرشیو فیلم ایران، دبیرفستیوال فیلم‌های موسیقی، مدیر روابط عمومی تالار رودکی، نخستین عضو ایرانی انجمن مطبوعات خارجی لندن، سازنده فیلم سینمائی «یک اصفهانی در نیویورک»، سردبیر بخش هنری و فرهنگی در دوره‌هائی از نشریات آژنگ، بامشاد، سرمقاله‌نویس مجله «فردوسی» در تهران، و در سی سال اخیر سردبیر و تحلیل‌گر مسائل فرهنگی و سیاسی رادیو- تلویزیون‌های لس آنجلس، نویسنده آثاری چون “کلمات ضد کلمات” و «نگاهی دیگر» ، «برخورد اندیشه» در مجلات جوانان، راه زندگی، تهران، و نیز تهیه کننده نمایش «من از کجا، عشق از کجا» بر اساس زندگی فروغ فرخزاد به کارگردانی پری صابری و نویسنده و کارگردان نمایش «نقطه بیدار» مبتنی بر زندگی طاهره قره‌العین است.
ناظریان تحصیل در ادبیات و فلسفه را در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، نویسندگی وکارگردانی فیلم را در شعبه دانشگاه امریکائی سیرا کیوز در تهران و بررسی هنرهای مدرن را در دانشگاه پادووا در ایتالیا و بررسی روزنامه‌نگاری را در لندن انجام داده است.
«گذری بر زمان» حاصل تلاش‌های چند دهه قلمزنی بر اساس تحقیقات جامع نویسنده در بسیاری زمینه‌ها ی داخلی و خارجی است.
پرویزناظریان از چهره‌هائی است که سال‌های جوانی را در دانشگاه‌های مختلف، صرف آموختن دانش و آخرین اطلاعات در زمینه‌های مختلف هنری و اجتماعی کرده و پس از آن با ورود به عرصه خبر و هنر، دانش و آگاهی‌های خود را در کار سردبیری اخبار رادیو- تلویزیون به کارگرفته است.
کتاب «گذری بر زمان» که در ۴۶۲ صفحه نوشته شده در واقع یک جهان است در یک کتاب…
در «گذری بر زمان» چهره‌ها و موضوعات مختلف مطرح شده‌اند و نویسنده سعی کرده است بخشی از آنچه را که در زندگی خویش با آنها برخورد داشته اعم از مطالعه در احوال منتخبان یا برخورد شخصی با همکاران رسانه‌ای همه و همه را به صورت گزارش‌هائی مجزا، خوب و خواندنی گرد بیاورد تاخواننده را تا آنجا که در توان اوست در یافتن سوژه‌های مختلف خشنود سازد.
بنا بر این نویسنده بر اساس دید شخصی روزنامه‌نگارانه هم‌چون باغبانی که با به هم پیوستن شاخه گل‌های معطر و خوش‌رنگ دسته گلی زیبا و روح‌پرور به وجود می آورد، «گذری بر زمان» نیز به صورت مجموعه‌ای شامه‌نواز خواننده را با مرور و مطالعه موضوعات مختلف کتاب به لذت می‌نشاند، تا آنجا که علاقمند می‌شود به مطالعه موضوعات و مضامین بعدی کتاب بپردازد. آنچه به این کتاب ویژگی می‌بخشد اصالت موضوعات است و نویسنده چون روایت‌گری صادق و صمیمی آنچه را رخ داده در کنار هم قرار داده تا ثابت کند با استفاده از حقایق موجود و بدون داستان‌پردازی می‌توان کتابی مبتنی خوب و خواندنی نوشت که پس از یک بار مطالعه، باز هم می‌توان علاقمند بود در فرصت و مجالی دیگر آن را مرور کرد.
کتاب در برخی مقاطع چنان از حقایق مایه گرفته است که می‌توان به عنوان ماخذی قابل اطمینان از آن بهره جست.
با مطالعه آثاری که پرویز ناظریان در قلمرو نویسندگی عرضه کرده با اطمینان، می‌توان این نتیجه را گرفت که کاش ناظریان با توجه به احاطه در نویسندگی، ترجمه و شناخت و اشراف نسبت به مسائل مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و هنری که در نهایت همه را در خود جمع دارد از اساس وقت خود راصرف نوشتن کتاب می‌کرد و جای خاصی را در میان نویسندگان نامدار به خود اختصاص می‌داد زیرا صحنه‌پردازی‌ها، همراه با نثری سیال و روان از ناظریان یک نویسنده تمام‌عیار در برابر خواننده ترسیم می‌کند، اما شاید وی نیز ناگزیر بوده از لحاظ گردش چرخ زندگی که هر کس بدان نیاز دارد در دنیای خبر و تفسیر و گزارش به کار بپردازد.
در یک کلام ناظریان را می‌توان نویسنده‌ای توانا و در کار نویسندگی مسلط و ماهر دانست، از منظری دیگر ظاهر ناظریان او را انسانی جدی و انعطاف‌ناپذیر می‌نماید اما وی مردی است اهل منطق و صاحب اخلاق که اعتدال و مدارا در خلقیات اوست که این حالت را در نوشته‌هایش نیز می‌توان دید و احساس کرد.
«گذری بر زمان» را شرکت کتاب در وست وود لس آنجلس در ۴۶۳ صفحه چاپ کرده که می‌توان آن راهمراه با تصویرنویسنده بر روی جلد، پشت ویترین کتاب‌فروشی‌های لس آنجلس هم مشاهده کرد.
