علی احمدزاده فیلمساز جوان در یادداشتی به مناسب روز ملی سینما، ۲۱ شهریورماه، به شدت از وضعیت سینمای ایران انتقاد کرده و نوشته که جمهوری اسلامی با تزریق پول به نابلدان و تشویق آنها، هنرمندان را نزد مردم بی‌اعتبار کرده است. او گفته که جمهوری اسلامی صدای فیلمسازان روشنفکری مثل مانی حقیقی را با چندین میلیارد بریده است.
علی احمدزاده فیلمساز جوان و سازنده فیلم‌های «مهمونی کامی» و «مادر قلب اتمی» یادداشتی را به مناسب روز ملی سینما، ۲۱ شهریورماه، در اختیار کیهان لندن قرار داده است. این فیلمساز که آثارش با سانسور و توقیف روبرو بوده، می‌نویسد: «می‌خواهم به مناسبت روز ملی سینما بدون خشم و صریح نظرم را در مورد عملکرد دولت آقای روحانی در چارچوب سینما را برای شما شرح دهم.
تضعیف فرهنگ و اندیشه در این دوره به شنیع‌ترین شکل ممکن صورت گرفت.»
«جمهوری اسلامی اصلی‌ترین گروه معترضِ هشت سالِ محمود احمدی‌نژاد (هنرمندان) را که سد راه خودش می‌دید به طرفداران خودش تبدیل کرد.»
پول درشت و تبلیغ برای بی‌مایگان
علی احمدزاده در این‌باره که چطور جمهوری اسلامی هنرمندان را با خود همراه کرده نوشته است:
«۱: وارد کردن پول نظامی و درشت سپاه پاسداران داخل بدنه‌ی سینما و تلویزیون، هر چیز پر مخاطبی که در این چند سال اخیر سراغ دارید، رد پای سپاه (موسسه اوج) یا یک مفسد اقتصادی همچون محمد امامی یا چند نام مشابه را کنارش می‌بینیم. این سیاست در موزیک و هنرهای تجسمی هم انجام شد که پرداختن به آن را در تخصص خودم نمی‌دانم، هر چند که اطلاعاتم کافی ست.»
کارگردان فیلم «پدیده» راه‌اندازی گروه هنر و تجربه که به نمایش آثار هنری و مستند در تعداد سالن‌های اندک اختصاص یافته را یکی دیگر را این روش‌ها دانسته و نوشته است:
«۲: راه‌اندازی گروه دروغینِ هنر و تجربه برای بی‌ثمر و بی‌مخاطب کردن هنر مدرن؛ فقط کافیست ۴۰ تله‌فیلم و آثار شبه‌هنری را با مروری بر آثار عباس کیارستمی و امیر نادری قاطی کنید و آنوقت همه چیز تمام می‌شود.»
«۳: بها دادن به هنر ضد مدرن (فیلم‌های ذلت‌بار و اشک‌برانگیز اجتماعی و کمدی‌های سخیف)، برای خنده و گریه‌ی دروغین، نیاز به سه دسته آدم بود…»
«دسته‌ی اول چهره‌های جدیدی هستند که در این دوره با برنامه‌ریزی دقیق و هزینه‌ای ضعیف کشف شدند، فیلمسازان و بازیگران جوانی که همگی در طبقات ضعیف جامعه یا شهرستان‌ها رشد کرده‌اند و با کمی استعداد برای آنها جار و جنجال به راه انداختند و به این ترتیب دست‌مایه شستشوی فرهنگی شدند.
دسته‌ی دوم همان همیشگی‌ها هستند، کمدین‌های سطح پایین تلویزیون که در این دوره میلیاردها به جیب زده‌اند، این گروه همیشه به کار می‌آیند.
دسته‌ی سوم روشنفکرانی مثل مانی حقیقی بودند که با چندین میلیارد صدایشان برای همیشه بریده شد، (به دو فیلم «پنجاه کیلو آلبالو» و «خوک» مراجعه کنید) اولی با فرمول کمدین‌ها و دومی با پول محمد امامی ساخته شد.»
رابطه رانت و فستیوال‌های جهانی
علی احمدزاده در بخش دیگری از یادداشت خود به انتقاد از همکاری فستیوال‌های جهانی با سینمای رانتی و حکومتی پرداخته و می‌نویسد: «یکی دیگر از برنامه‌ریزی‌ها برای کنترل فرهنگ ساخت و پاخت با فستیوال‌های خارجی بود که در این مورد کنترل و برنامه‌ریزی خیلی جدیتر بود و طبعا با هزینه بیشتر.»
کارگردان «مادر قلب اتمی» که از سال ۱۳۹۵ تا کنون موفق به ساختن فیلم جدیدی نشده، جشنواره بین‌المللی فیلم «فجر» را در راستای حذف فیلم‌های مستقل و آلترناتیو و جایگزین شدن فیلم‌های فرمایشی در فستیوال‌های جهانی خوانده و نوشته است: «با یک برنامه‌ریزی جدید و در اختیار قرار دادن بودجه‌ای باز برای رضا میرکریمی جشنواره‌ی بین‌المللی را رونق دادند، ارتباط بدنه‌ی ناسالم سینما هر روز با فستیوال‌ها نزدیکتر می‌شد، دیگر شاهد رونق سینمای مستقل و آلترناتیو ایران در فضای بین‌المللی نبودیم، هر چه بود همان مورد تاییدها بودند، پای آنها به فرش قرمز ونیز و کن هم رسید…»
علی احمدزاده در ادامه این یادداشت نمونه‌هایی از حضور تاییدشده‌ها در فستیوال‌های جهانی آورده و نوشته: «نمونه‌اش حضور کتایون شهابی در هیأت داوری جشنواره کن و نخل طلای شهاب حسینی در سال ۲۰۱۶ است و در ادامه همان سناریو در ونیز تکرار شد و جوایز برای «سینمای ملی» به ارمغان آورده شد. این سناریو برای فستیوال برلین جواب نداد، نماینده‌اش (آنکه لوییکه) را در فرودگاه تهران دستگیر کردند و این بار برخورد نظامی را جایگزین سیاست اقتصادی کردند و به این ترتیب سینمای ما در دوره‌ی روحانی «ملی‌ترین» حالتش را گذراند.»
علی احمدزاده به شدت از جامعه هنری ایران انتقاد کرده و نوشته است: «جمهوری اسلامی دیگر مخالفین ۱۰ سال پیش را ندارد، چرا که مخالفینش دیگر در جامعه اعتباری ندارند؛ آن هم با تضعیف هنر و فرهنگ از طریق بی‌اعتبار کردن هنرمندانش، با تزریق پول به نابلدان و تشویق مکررشان!»
این کارگردان منتقد، «روز ملی سینما» را به هنرمندانی که فعالیتشان ممنوع است و یا ترجیح می‌دهند کار نکنند، تبریک گفته و در پایان یادداشت خود نوشته است: «روز ملی سینما را به هنرمندان خانه‌نشین تبریک می‌گویم، چرا که هنرشان واقعی است.»
