علی‌اکبر امیدمهر – آنچه بر صفحه شطرنج سیاسی رژیم با از دست دادن همه مهره‌های مهم‌اش در برابر حریف قدرقدرت، با حضور همه‌ی مهره‌های آن، می‌گذرد:
در صحنه خود رژیم
– کشتی اقتصاد رژیم بنا به اقرار خودی‌ها به گل نشسته و در حال غرق شدن است.
– صادرات نفت به زیر یک میلیون بشکه رسیده و به زودی به «صفر» می‌رسد. تعطیلی حمام خون‌های هلال شیعه تروریسم بین‌الملل (در نتیجه مورد هدف قرار گرفتن خود رژیم).
– بلبشوی فروپاشی و از دست رفتن شیرازه‌ی امور و هرج و مرج در کارها حتی امور جاری و متواری شدن وابستگان هرم قدرت با جیب‌های میلیاردی که از ملت دزدیده شده است.
– به جان رسیدن مردم از گرانی و تورم و کمبودها و نبودهای ناشی از فساد و دزدی و جانگزا بودن وعده وعیدهای سرخرمن و کذایی و در نتیجه ترس از شعله‌ور شدن نهایی خشم ملی که تبدیل به کابوس شبانه‌روزی سران رژیم شده است.
– جوانمرگ شدن برجام با وجود التماس‌ها و به زانو درآمدن‌ها در مقابل اروپایی‌ها و سپس تهدیدهای عملی (اقدام به عملیات تروریستی که ناکام ماندند) مبنی بر ضربه به شهرهای اروپایی با تروریسم که خشم اروپایی‌ها را برانگیخته است.
– و آخر داستان اینکه همه در حال فرار یا زدن جیغ‌های بنفش «کی بود کی بود من نبودم»اند تا خود را از مهلکه نجات دهند.
در صحنه حریف
– مایک پمپئو گفته است: حاکمان ایران خطرناکترین و بدترین تروریست‌های جهان‌اند.هدف دیدارم از خاورمیانه اتحاد علیه رژیم و حمایت این اتحاد از مردم ایران است. ما کوشش می‌کنیم که مردم ایران کنترل کشور خود را در دست بگیرند تا ایران تبدیل به یک کشور عادی شود.
– جان بولتون گفته است: آنچه رژیم در مورد فعالیت‌های سرّی اتمی‌اش به آژانس داد ناقص و جعلی بود.
– بنیامین نتانیاهو گفته است: ما ردیابی کردیم. پرتاب ماهواره نبود؛ آزمایش موشک قاره‌پیما بود (نقض فاحش و علنی قطعنامه‌های شورای امنیت).
نتیجه‌ی بازی
در دنیا کسی نمانده که روی اسب مرده (رژیم) شرط‌بندی کند. در نتیجه به علت پروسه حمایت قاطعانه‌ای که از مردم ایران شکل گرفته بُرد این بازی و مات نهایی اکنون در دست ملت ایران است و بس!
