واشنگتن فری بیکین: چطور باید فشار حداکثری به رژیم ایران وارد کرد؟

پایگاه خبری- تحلیلی «واشنگتن فری بیکن» در گزارشی با شرح اعتراضات روزافزون در ایران و سیاست مداخله‎جویانه جمهوری اسلامی و نقش مخرّب سپاه پاسداران در منطقه، عنوان کرده آمریکا باید برای مقابله با رژیم تهران، کارگزاران آن را مجبور کند پول و نیروی نظامی بیشتری به کشورهایی نظیر سوریه و یمن بفرستند تا خشم مردم ایران بیشتر برانگیخته شود و ناآرامی‎های داخلی شدت بگیرد.

https://www.youtube.com/watch?v=L8Js43WyfKs

آرون کلیگمن نویسنده این گزارش که، ۲۰ فوریه (اول اسفند)، منتشر شد با تاکید بر اینکه آمریکا نیازمند تشخیصِ ارتباط میان ناآرامی‎های داخلی ایران با سیاست خارجی جاه‎طلبانه جمهوری اسلامی است، می‎نویسد، در تظاهرات ضددولتی که دسامبر گذشته (دی‎ماه ۱۳۹۶) در ایران آغاز شد و خبر آن بازتاب جهانی یافت، ایرانی‎های معترض شعارهای «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» و «سوریه را رها کن، فکری به حال ما کن» سر دادند. تمامی این تظاهرات که هنوز هم ادامه دارند [با وجود بی‎تفاوتی رسانه‎های غربی] به نظر می‌‏رسد مربوط به فشارهای اقتصادی وارد شده بر مردم باشد.

اگرچه فساد و ناکارآمدی رژیم مذهبی ایران سبب بروز بحران اقتصادی شده و تحریم‏‌های آمریکا آن را تشدید کرده، اما این تظاهرات در اصل سیاسی بوده‌اند تا اقتصادی. زمان بُرد تا خشم علیه گرانی‎ها و فقر روزافزون در ایران تبدیل به خشم علیه حاکمیت ظالمانه جمهوری اسلامی شود.

ایرانی‎ها در خیابان‎ها شعار «مرگ بر دیکتاتور» و «دشمن ما همینجاست دروغ میگن آمریکاست» سر می‎داده و به خوبی نشان دادند که نه تنها به ظلم و فشار داخلی رژیم معتر‌ض‎اند بلکه به سیاست‌‏های جاه‎طلبانه رژیم برای نفوذ در خاورمیانه هم اعتراض دارند. درک این مسئله، کلید وارد کردن فشار حداکثری به رهبری جمهوری اسلامی در ایران است.

خیلی ساده است بدانیم چرا ایرانی‏‌ها از سیاست خارجی دولت‎شان خسته شده‌اند. این رژیم به دنبال گرفتن دست بالا در خاورمیانه است و تاثیرات بسیار عمیق و سنگینی بر وضعیت کشورهایی نظیر سوریه، عراق و یمن دارد. همچنین رژیم ایران جمعیت شیعه در عربستان و بحرین را علیه دولت‎های این کشورها تشویق می‎کند. از گروه‎های فلسطینی حمایت می‎‏کند و خارج از مرزها نیز شبکه‎های شبه‌نظامی از رژیم ایران تبعیت می‎کنند. آنها به دنبال باز کردن کانال‎هایی از افغانستان تا مدیترانه برای کنترل نظامی و سیاسی در منطقه با هدف نفوذ و دخالت در خاورمیانه هستند که سالانه به چند میلیاردها دلار پول احتیاج دارد.

در یک نمونه رژیم ایران چیزی حدود ۷۰۰ میلیون دلار به حزب‎الله داده، در حالی ‎که این پول می‎توانست صرف وضعیت اقتصادی بغرنج مردم در داخل کشور شود. بعلاوه این سیاست خارجی توسعه‎طلبانه که شامل حمایت از گروه‏‎های تروریستی و سوء استفاده از حقوق بشر می‎شود باعث اعمال تحریم‎ها شده است. مسئله اینجاست که مردم ایران نه تنها هیچ سودی از این جاه‎طلبی‎های رژیم نمی‎‏برند، بلکه این تبلیغات ایدئولوژیک نهایتاً به مردم آسیب می‏‌زند.

در چنین شرایطی تخریب بیلبوردِ مربوط به تصویر کشته‎‌شدگان «مدافعان حرم» در اندیمشک توسط مردم جای تعجب ندارد. سوریه جایی است که رژیم به خاطرش هزاران نفر ستیزه‌جو استخدام کرده تا دولت بشار اسد را در قدرت نگه دارد. وقتی این بیلبورد به زمین خورد مردم شادی و پایکوبی کردند. این ویدئو به روشنی نشان می‎دهد بخشی از اعتراض مردم در ایران علیه دخالت‎های رژیم در درگیری‎ها سوریه است.

سیاست خارجی حکومت ایران آتش اعتراضات در ایران را شعله‎ور کرده است. این ارتباط میان سیاست خارجی و اعتراضات مردم همان عنصر حیاتی است که از طریق آن به تهران می‌تون بیشتر فشار آورد. عنصری که کمبود آن در استراتژی دولت ترامپ در برابر جمهوری اسلامی دیده می‎شود.

پس از خروج آمریکا از توافق اتمی رویکرد دستگاه ترامپ نسبت به جمهوری اسلامی کاملاً آشکار و به صراحت بیان نیز شد: فشار حداکثری به رژیم برای نشاندن جمهوری اسلامی پای میز مذاکره. بخش مبهم این است که آیا دولت ترامپ به دنبال یک قرارداد جدید است که روی فعالیت‎های اتمی ایران متمرکز شده و یا به دنبال توافقی بزرگتر؟

در ادامه این گزارش به ۱۲ شرط مایک پمپئو اشاره شده که پیش‌شرط توافق جدید با ایران است و آمده که این شروط بسیار فراتر از مسائل اتمی ایران است از جمله اینکه از رژیم خواسته شده حمایت از گروه‎های تروریستی را متوقف و سپاه را از سوریه خارج کند. آیا اگر ایران همه این ۱۲ شرط را قبول کند آمریکا پای میز مذاکره می‎نشیند؟

همین هم که حکومت ایران پای میز مذاکره بنشیند به فشار بسیار زیادی نیاز دارد. ویکتوریا کوتس معاون دستیار رئیس‌جمهور آمریکا اخیراً در یادداشتی که در وبسایت کاخ سفید منتشر شد به تشریح راهبرد دولت آمریکا در قبال رژیم ایران پرداخت و گفت در راستای سیاست‎های دونالد ترامپ فشارهای بی‎سابقه‎ای بر اقتصاد ایران تحمیل خواهد شد و اولویت نخست ما در این فشار حداکثری و فزاینده این است که تهران مجبور شود تصمیمات بسیار دشواری بگیرد.

واشنگتن فری بیکن همچنین توضیح داده که «مطمئناً تحریم‎ها لازم‌اند اما ناکافی هستند. کمپین واقعی فشار حداکثری نیازمند مقابله با ستیزه‌جویی‎های برون‌مرزی رژیم و حمایت از اعتراضات مردم در داخل ایران است.»

نویسنده در ادامه‌ی تحلیل خود، بخش دیگری از یادداشت ویکتوریا کوتس را مورد توجه قرار داده و به نقل از او نوشته، «… همانطور که حسن روحانی اذعان کرده، در سه ماهه دوم سال ۲۰۱۹، اقتصاد ایران وارد دوره‌ای از فشار بی‌سابقه می‌شود. ما می‌خواهیم این فشار قاطع باشد و داریم این تحریم‌ها را با تلاش‌های گسترده‌تری تکمیل می‌کنیم که همانگونه که راهبرد رئیس‌جمهور ترامپ می‌طلبد، هزینه سیاست‌های مخرب و بی‎ثبات کننده رژیم ایران را به سطحی غیرقابل تحمل برسانیم.»

آمریکا می‎تواند و باید از طریق به چالش کشیدن رژیم در خاورمیانه اعتراضات داخل ایران را شدت بخشد. اعزام ارتش خیلی بزرگ برای این منظور لازم نیست. واشنگتن کافیست با همکاری هم‌پیمانان منطقه‎ای خود، رژیم ایران را وادار به پرداخت بهای سنگین‎تری برای ماجراجویی‎هایش در منطقه بکند.

ایالات متحده باید رژیم را مجبور کند پول و نیروی نظامی بیشتری به کشورهایی نظیر سوریه و یمن بفرستد. این باعث خواهد که خشم مردم ایران بیشتر برانگیخته شود و ناارامی‎های داخلی شدت بگیرد، مسئله‎ای که رژیم بیشتر از هر چیزی از آن می‏‌ترسد.

البته تهران ممکن است تصمیم بگیرد جاه‎طلبی‎های منطقه‎ای خود را کمتر کند ولی این رژیم نشان داده می‎تواند برای سرکوب داخلی از خشونت استفاده کند. این جاه‎طلبی‎ها می‎تواند مواجه آنها با مشکلات داخلی را بیشتر کند.

به این ماجرا تحریم‎های روزافزون و خیلی شدید آمریکا را هم باید اضافه کرد. حکومت ایران ممکن است احساس کند که باید با واشنگتن درگیر شود و ترامپ با ادامه‌ی این فشارها می‌تواند بسنجد که جمهوری اسلامی واقعا چقدر قوی است.

*منبع: واشنگتن فری بیکن
*نویسنده: آرون کلیگمن
*ترجمه و تنظیم از کیهان لندن