ما چهار حزب و سازمان جمهوریخواه اول ماە مە (١١ اردیبهشت) روز جهانی کارگر را به کارگران و مزدبگیران کشور، شادباش می گوییم و برای آنها در مبارزه علیە استبداد و بی عدالتی آرزوی کامیابی می کنیم.
در کشور ما نخستین بار مراسم اول ماه مه در سال ١٣٠١ به صورت تظاهرات جمعی برگزار شد. از آن زمان کارگران و نیروهای حامی آنها تا کنون همه ساله متناسب با شرایط سیاسی کشور، روز کارگر را به شکل علنی یا مخفی برگزار کرده اند. در سایه مبارزات کارگران در قانون کار سال ١٣۶٩ روز کارگر به رسمیت شناخته شد و تعطیل کارگری اعلام گردید. ولی جمهوری اسلامی همچنان مانع برگزاری آزادانه مراسم در روز جهانی کارگر توسط تشکل های کارگری غیرحکومتی می شود و تظاهرات آنها را سرکوب و سازمان دهندگان را مجازات می کند. امسال ارگآنهای امنیتی زودتر از اول ماه مه دست به کار شده و به گردهمایی فعالین کارگری یورش برده و تعدادی از آنها را دستگیر کردند.
کارگران امسال جشن اول ماه مه را در شرایطی برگزار می کنند که سال پردرد و رنجی را سپری کردند و سال دشوارتر و طاقت‌فرساتری را در پیش رو دارند. کارگران و دیگر گروه های آسیب پذیر کشور در سال گذشتە به جهت افزایش نرخ تورم، سقوط ارزش پول ملی،عدم افزایش مکفی دستمزدها و حقوق های پرداخت نشده و معوق بخش قابل توجهی از قدرت خریدشان را از دست دادند. با تعطیلی شمار زیادی از واحدهای تولیدی و خدماتی و کاهش ظرفیت تولیدی اکثر واحدهای دایر، صدها هزار کارگر به ارتش بیکاران پیوستند. بحران اقتصادی و تحریم های فلج کننده اقتصادی دولت ترامپ، تاثیرات ویرانگری بر زندگی کارگران گذاشته است. نرخ بیکاری در سال ۲۰۱۸ بر اساس آمار صندوق بین‌المللی پول با یک درصد افزایش نسبت به سال۲۰۱۷ تقریبا به ۱۳ درصد رسیده است. کارگران در شرایط بحران اقتصادی، تحریم ها، فقر و نداری و سرکوب حکومتی در برزخ مرگ و زندگی قرار دارند.
فقر و نداری، تشدید بیکاری، تعمیق بی سابقه شکاف طبقاتی، پایمال کردن حقوق سندیکایی، تعویق پرداخت دستمزدها، قراردادهای سفید امضا و موقتی، اشتغال ناقص، رشد لجام گسیخته فساد و غارت اموال عمومی، دستمزدهای نازل، تشدید استثمار توسط کارفرمایان موجب گسترش اعتراضات و اعتصابات کارگری شده است. گرچە اکثر این اعتراضات تدافعی و واکنشی در مقابل تعرض دولت و کارفرمایان است، اما برزمینه این اعتراض ها، همبستگی در میان گروە های مختلف کارگری افزایش و سازمان یابی مستقل سندیکایی گسترش یافته است. حکومت برای فرونشاندن اعتراضات کارگری، شماری از گردانندگان تشکل های مستقل سندیکایی و سازمانگران اعتراضات و اعتصابات را زندانی، شکنجە و به زندانهای طولانی محکوم نموده است.
جمهوری اسلامی از بدو حیات خود مانع تشکیل سندیکاهای مستقل کارگری و برخورداری کارگران از حق اعتصاب شده و به صورت برنامه ریزی شده و سازمان یافته اجازه نمی دهد آنها بدون واهمه از سرکوب و دستگیری برای دستیابی به مطالبات خود به اعتراض برخیزند. جمهوری اسلامی زندگی کارگران را به فلاکت کشانده است. تامین حقوق کارگران و برخورداری آنها از زندگی انسانی، مستلزم رهایی کشور از چنگال هیولای استبداد دینی و استقرار دمکراسی و رفع اشکال مختلف تبعیض در کشور است. ما جمهوریخواهان برای تحقق چنین تجولی مبارزە می کنیم.
ما چهار حزب و سازمان جمهوریخواه از مبارزات کارگران و مزدبگیران، از حق اعتصاب و اعتراض، حقوق سندیکایی، دستمزد مکفی، امنیت شغلی، برچیدن قراردادهای سفید امضا و موقتی و برخورداری از تامین اجتماعی کارآمد حمایت می کنیم، مخالفت خود را با کار کودکان و اعمال تبعیض علیه زنان کارگر ابراز می داریم و دستگیری و زندانی کردن فعالین کارگری را محکوم می کنیم.
روز اول ماه مه فرصتی برای نشان دادن همبستگی کارگران و مزدبگیران و نیروهای آزادیخواه و حامیان مطبوعاتی آنها و عدالت طلب کشور است. ما روز جهانی کارگران را به کارگران و زحمتکشان کشور شادباش گفته و از تلاش آنها برای برخورداری از یک زندگی انسانی و رفاه اجتماعی پشتیبانی می کنیم. فعالان کارگری زندانی از جمله اسماعیل بخشی و پروین محمدی و حامیان آنها سپیده قلیان و امیر امیرقلى باید بدون قید و شرط و فوری آزاد شوند. ما همچنین حمایت خود را از فراخوان تجمع سندیکای شرکت واحد برای روز جهانی کارگر در روز چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت در مقابل ساختمان مجلس و تجمع معلمان در روز ۱۲ اردیبهشت مقابل اداره کل آموزش و پرورش را اعلام می نماییم.
هیئت های اجرایی ـ سیاسی
اتحاد جمهوریخواهان ایران
حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
سازمان‌های جبهه ملی ایران در خارج از کشور
همبستگی جمهوری خواهان ایران
۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۲۹ ماه آوریل ۲۰۱۹)
روز جهانى کارگر بر کارگرانى که ارزش کار را مى دانند گرامى و فرخنده باد!
کارگران!
شما بدون کار حتى کارگر نیستید. دام تنیده چپگرایان علیه کار است. بهوش باشید. آنان همانگونه که انقلاب اسلامى را با نادنى و با شعار دفاع از مستضعفین علیه شما رقم زدند، امروز نیز با شعار دفاع از شما علیه کار و در نتیجه علیه شما هستند.
زنده باد کار و کارگر و جریان اقتصادى توسعه یافته تدریجى بنفع کارگران.
من با اصل انحاد حتى این اتحاد بطور کلى موافقم ولى جبهه ملى یک جنبش چپگرا نیست و باید سخن خود را نیز در بیانه هاى مشترک بگنجاند و این بیانه بتنهایى گواه صعف و ناتوانى مفرط جبهه ملى در عرصه عمل سیاسى است و مایه تاسف است نه خوشحالى، چون آن ها بصورت قردى از جمله افراد ارزشمند ایران هستند.
این که چپ ها چشم خود را به روى این واقعیت ببندند و از این آب گل آلود براى خود ماهى بگیرند، امرى طبیعى است. اما جبهه ملى چه مى کند؟
بر حسب اتفاق من یک اومانیستم. براى کار بیش از کارگر و کارفرما ارزش قایلم و آن براى همه مردم است. بدون کار حیات اقتصادى کشور ممکن نیست و کارفرماى واقعى بخش مهمى از فرآیند کار واقعى است.
جبهه ملى ها که تا کنون جز شعار بى پایه آزادى (آزادى اصل مهمى است ولى باید اساس مى خواهد و باید پایه اش در راستاى منافع عمومى مردم باشد) چیزى حتى در شعار فریاد نکرده است، اکنون با چسبى نچسب در دامان چپ به جست و خیز خرگوشى بر خواسته است.
جبهه ملى چپگرا شده است یا از گیجى ناشى از تنفر پهلوى نمى داند چه مى کند؟
در جمهورى اسلامى کارفرماى واقعى در کنار کارگر ایستاده است. او هم همه هستى خود را فنا یافته دیده است. کم نیستند کارفرمایانى که با تهاجم رشوه گیرى و رانت خوارى نظام ورشکسته شده اند و کارگرانش کار را از دست داده اند. آن چه دیده مى شود تسلط افراد جمهورى اسلامى در قالب دروغین کارفرماست.