رسول خادم رئیس پیشین فدراسیون کشتی با حمایت از علیرضا دبیر جانشین خود می‌گوید: براى سیاست‌بازان فرقى نمى‌کند خادم‌ها قربانى شوند یا علیرضا دبیر!
رسول خادم رئیس پیشین فدراسیون کشتى که چندى پیش به دلیل اختلاف با سپاه پاسداران و بسیج بر سر حاضر نشدن کشتى‌گیران ایران مقابل حریفان اسرائیلى از سمت خود کناره‌گیرى کرده بود، روز شنبه ۲۹ تیرماه ۹۸ ضمن حمایت از علیرضا دبیر جانشین خود گفت: «مسئولیت دبیر به دلایلى بسیار دشوار و سنگین است چون هرگاه عضوى از خانواده بزرگ کشتى گرفتار بن‌بست و موانعى شود کل خانواده کشتى آسیب مى‌بینند. به ویژه آنکه بسیارى از بیگانگانى که در ظاهر از او براى رسیدن به جایگاه ریاست فدراسیون حمایت کرده‌اند از این به بعد کم کم اسباب و موانع محدود ساختن فعالیت‌هاى وى را فراهم خواهند کرد!»
خادم افزود: «کسانى که به دبیر راى داده‌اند باید انتظارات خود را از او کم کنند تا بتواند برنامه‌ریزى کند.»
او ادامه داد: «کشتى اگرچه به دلیل جایگاهش به عنوان ورزش ملى موضوع بزرگى است، اما ظرفیت‌هاى اجرایى آن محدود است و نباید رئیس فدراسیون این ورزش را تحت فشار براى برآوردن انتظارات قرار داد.»
رسول خادم گفت: «انتخاب رئیس فدراسیون کشتى مى‌توانست در دى ماه برگزار شود. واضح بود براى این انتخابات داستان تنظیم کرده بودند و اجراى این سناریو زمان مى‌برد. اینکه این انتخابات چنین مسیر پلشتى را طى کرد، ارتباطى به دبیر ندارد. او یک کاندیدا بود مانند بقیه کاندیداها، قهرمان المپیک و نامزدى از همه لحاظ شناخته شده براى خانواده کشتى.»
خادم تأکید کرد: «وقتى نحوه مدیریت جماعت سیاسى فاسد باشد، هر نامزدى هم که انتخاب شود پیش از انتخاب شدن، کلى هزینه بابت تخریب‌هاى بیهوده پرداخته است. ضمن آنکه بخش عمده‌اى از دشمنى‌ها و دلخورى‌ها نیز ادامه‌دار باقى خواهد ماند. این همان چیزى است که بیگانگان آن را سیاست‌بازى مى‌خوانند و براى این افراد سیاسى هم فرقى نمى‌کند رسول خادم قربانى شود یا علیرضا دبیر. امیررضا خادم از اسب بیفتد یا عباس جدیدى و حمید بنى تمیم، ابزار نقشه‌هایشان باشد یا کس دیگرى از هر طرف که کشته شود، به نفع آقایان است.»
رسول یادآور شده: «انتظار مى‌رفت آقایان با این همه تجربه مدیریتى، امنیتى و سابقه بحران‌زایى و نگذاشتن رد پا از خود بتوانند بهتر عمل کنند، اما بازهم معلوم شد جماعت ورزشکار از آنها هوشیارترند. با چنان هزینه سیاسى که این افراد پرداختند، مى‌شد سناریوى انتخابات یک دوره ریاست‌جمهورى را دنبال کرد.»
