رجب طیب اردوغان رئیس جمهوری ترکیه، دو شب پیش مراسم افطاری را در کاخ هزار توی «آک سارای» میزبانی کرد که ۲۹ نفر میهمان او از بنیاد دیانت ترکیه و دانشگاه‌های الهیات این کشور بودند.
اما این میهمانی افطاری چندان به کام نشد و در رسانه و شبکه‌های اجتماعی این کشور غوغایی به پا کرد.
داستان از آنجا شروع شد که تزجان کاراکوش جاندان رئیس اتاق معماران آنکارا بر اساس برآوردی که انجام داده عنوان کرد هزینه این مراسم افطاری بالغ بر یک میلیون و هشت‌صد هزار لیره ترک بوده که این مبلغ معادل فطریه هشتاد و هفت هزار و شش‌صد و پنجاه و سه نفر در ترکیه است.
در نگاه نخست وقتی تصویر این ضیافت افطاری را می‌بینیم همه چیز به نظر ساده و معمولی می‌رسد اما جاندان که در این باره بیانیه‌ای صادر کرده نوشته است تنها ۴۰۰ شاخه گل از هلند آورده شد تا بر سر این میز قرار گیرد که قیمت هر شاخه آن ۱۲ لیره ترک است مجموعا ۴۸۰۰ لیر.
او هم‌چنین در این بیانیه به قیمت رومیزی سفره افطار اشاره می‌کند که معادل ۱۳۸۰۰ لیره ترک است. روزنامه طرف ترکیه نیز دیروز با بازتاب بیانیه رئیس اتاق معماران آنکارا به قیمت اشیای اتاق میهمانی کاخ ریاست جمهوری پرداخته و نوشته قیمت میز و صندلی‌ها، کاردها و بشقاب‌های این میهمانی بالغ بر شش و نیم میلیون لیره ترک هست معادل حقوق ماهانه شش هزار و شش‌صد و هشتاد و نه کارگر، یا به تعبیر دیگر سه هزار برابر حقوق یک کارگر معدن.
آک سارای یا کاخ سفید، با هزار اتاق مجلل ساخته شده تا نمادی از رویای دور رجب طیب اردوغان در به نمایش گذاشتن دوباره شکوه امپراتوری عثمانی باشد اما هزارتوی آک سارای، قصری که به سبک معماری سلجوقی ساخته شده، از روز آغاز کلنگ زنی‌اش هرگز به کام سلطان نشد.
ابتدا در یک شرایط جنجالی «اتاق معماران آنکارا» و هم‌چنین فعالین محیط زیست محوطه کاخ را منطقه حفاظت شده دانستند که مزرعه و باغ وحش آتاتورک در محدوده آن قرار گرفته و ساخت و ساز دراین محوطه حفاظت شده غیر قانونی بوده است. پس از آن هزینه‌های میلیون دلاری کاخ دستاویز مخالفان شد و گفته شد که کاخ سلطان نزدیک به ۷۰۰ میلیون دلار هزینه بر دوش دولت گذاشته، کاخی که سی برابر بزگتر از کاخ سفید آمریکا و بزرگتر از کاخ ورسای در فرانسه است.
اتفاق جالب دیگری که خیلی خبرساز شد در جریان سفر محمود عباس رئیس دولت خودگردان فلسطین بود که در مراسم میزبانی او اردوغان دستور داد ۱۶ نیروی گارد با لباس‌های تاریخی که هر کدام گویای یک سلسله در ترکیه بودند در پلکان کاخ مستقر شوند تا سلطان در نخستین بخت‌آزمایی قدرت خود به عنوان پدرخوانده ممالک اسلامی شکوه امپراتوری خیالی‌اش را به رخ رهبران منطقه بکشد آن هم در مقابل رهبر کشوری که دهه‌هاست بر سر خاک خود با اسرائیل در حال نبرد است.
در ادامه انتقادات روزنامه حریت در مطلبی نوشت در کاخ ریاست جمهوری یک آزمایشگاه غذایی با یک تیم ویژه پزشکی حضور دارد که وظیفه آنان کنترل ۲۴ ساعته کلیه نوشیدنی‌ها و خوراکی‌های رئیس جمهوری است تا مبادا آلوده به سم یا مواد رادیو اکتیو باشند.
رجب طیب اردوغان در واکنش به این انتقادات گفته بود این کاخ من نیست و متعلق به مردم است (می‌دانیم همه قدرتمندان در خاورمیانه خود را خادم مردم می‌دانند، از جمله ولی فقیه در ایران با امپراتوری ۹۰ میلییارد دلاری‌اش و سلف‌اش که مملکت را متعلق به زاغه‌نشینان می‌دانست و با این همهه معلوم نیست چرا این ممالکت همواره در فلاکت به سر می‌برند و با مشکلات عدیده دست و پنجه نرم می‌کنند).
اردوغان هم‌چنین در مورد دلایل ساخت این کاخ گفته زمانی که در دفتر نخست‌وزیری بودم دستشویی‌های دفتر نخست وزیری مملو از سوسک بود آیا چنین مکانی شایسته یک نخست وزیر است؟ او گفت آیا شما رغبت می‌کنید در چنین ساختمانی میزبان میهمانان خارجی باشید؟ اگر این شخص آنچه را که در آنجا می‌دید افشا می‌کرد چه اتفاقی می‌افتاد؟
ماجراهای شنیدنی کاخ اردوغان یک بار هم با قبض برق آن رسانه‌ای شد. همین چندی پیش روزنامه سوزجو نوشت هزینه این ماه برق کاخ آک سارای صد و چهارده میلیون و پنجاه و شش هزار و هفت‌صد و هفتاد و شش لیره است. سوزجو نوشت مبلغ قبض برق ماه قبل صد و شش هزار لیره بود. این روزنامه افزود از مهلت پرداخت قبض برق تنها یک روز باقی مانده و شاید برق کاخ قطع شود.
با این همه کشکمش‌های کاخ سفید ترک‌ها تنها به قبض برق آن ختم نشد. همین چند هفته پیش در جریان انتخابات پارلمانی، کمال قلیچ داراغلو رهبر حزب جمهوری خلق (بزرگترین حزب مخالف دولت) مدعی شد دستگیره‌های توالت‌های کاخ از طلا ساخته شده‌اند. اردوغان اما در واکنشی تند پاسخ داد: دعوت می‌کنم به کاخ بیایی و اگر توالت طلا نیافتی باید از مقام‌ات استعفا بدهی.
باری گذشته از ماجراهای کاخ نامراد، رجب طیب اردوغان این روزها چندان حال خوشی ندارد. عدم توفیق حزب وی، حزب اسلام‌گرای عدالت و توسعه، در انتخابات پارلمانی این کشور، همه امیدهای اردوغان را نقش بر آب کرد. او میل داشت سیستم سیاسی کشور را از پارلمانی به ریاستی تغییر دهد تا با آرامش خاطر و قدرت بیشتر بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زند و در حالی که دست بر چانه زده به رویای فریبنده احیای دوران شکوه و جلال عثمانی با نسخه طیبیسم بیاندیشد آن هم در شرایطی که جنگ پیدا و پنهان بین مدعیان «قدرت منطقه‌ای» به شدت جریان دارد و بر ابریشم هزارتوی مجلل «کاخ سفید» اردوغان نمی‌توان خواب مخملین دید.
