ناتاشا صدر حقیقیان امسال به نمایندگی از آلمان در نمایشگاه «دو سالانه ونیز» شرکت کرده است؛ ولی نه به نام اصلی خودش. او در سال ۱۹۷۶ میلادی در تهران به دنیا آمده است.
سازه‌های او در غرفه‌ی آلمان در نمایشگاه «دوسالانه ونیز» تا ۲۴ نوامبر ۲۰۱۹ برای بازدید همگان به نمایش گذاشته شده است.
هنرمند چندرشته‌ای ساکن برلین در این نمایشگاه خود را «ناتاشا زودر هاپلمن» معرفی می‌کند با یک غلط املایی عمدی در نامش، که برای ارائه عمومی آثارش در این دوسالانه برگزیده است. اسم خاص این هنرمند در واقع ترکیبی است تولید شده توسط کامپیوتر، متشکل از مجموع مدل‌های مختلف از غلط‌های املایی و تلفظ خودکار کامپیوتری درباره نامش که وی همچنین در مکاتبات ۳۰ساله و برخوردهای خود با نهادهای مختلف در آلمان داشته است: «زودر» بجای «صدر» و «هاپلمن» بجای «حقیقیان»!
ناتاشا صدر حقیقیان در کنفرانس مطبوعاتی این دوسالانه در ماه اکتبر گذشته، به صورت غیرمعمولی ظاهر شد. او یک ماسک سنگ‌نما از جنس کاغذ دیواری بر سر داشت و هنرپیشه‌ای که با عنوان «هلِنِه دولدونگ» معرفی شد، همراهش بود که بجای وی صحبت می‌کرد [«دولدونگ» در زبان آلمانی از کلمه تحمل و فعل تحمل کردن می‌آید که عنوان نوع اقامت موقت و ناپایداری نیز هست که به پناهجویان داده می‌شود].
صدر حقیقیان در کارهایش از نمایش و سازه و صدا و متن برای روشنگری و کشف و شناسایی تم‌های فرهنگی و هویتی و تعلقات و وابستگی‌ها استفاده می‌کند. در رابطه با بحرانی که برخورد اروپایی‌ها با پناهندگان به وجود آورده، او پاویون آلمان را «زندان پناهندگی» نامیده است.
صدر حقیقیان هنر خود را به عنوان «یک روند مداوم از کند و کاو و ساختارشکنی درباره سلسله مراتب اجتماعی-سیاسی و کنوانسیون‌های اجتماعی برای نابود کردن و از بین بردن ساختارهای نمایندگی و قدرت تثبیت شده و اتوریته و استیلا» توصیف می‌کند.
مسئول غرفه‌ی آلمان درباره این هنرمند می‌گوید: «ناتاشا زودر هاپلمن صدای مهمی در هنر معاصر است؛ او در کارش شاعرانگی، ایماژ و خیال و پتانسیل انتقادی هنر را آشکار می‌کند. او در یک موضع هنری ایستاده است که صرفاً به بیان و آنالیز زیبایی‌شناسی یا علمی از مضامین و شرایط سیاسی و اجتماعی نمی‌پردازد بلکه می‌کوشد فعالانه آنها را تغییر دهد.»
او در دانشکده هنرهای تجسمی کلن آلمان با والی اکسپورت و در انستیتوی هنر شیکاگو با لین هیکسون تحصیل کرده است.
او دو بار در نمایشگاه [پنج سالانه] داکیومنتا شرکت کرده و عضو «ویلا اورورا» کاخ- مهمانسرای مجلل مخصوص هنرمندان در لس‌آنجلس است و به عنوان پروفسور مجسمه‌سازی در دانشکده هنر شهر برمن در آلمان تدریس می‌کند.
حقیقیان همواره از ارائه اطلاعات مرسوم بیوگرافیک درباره خودش طفره رفته است. این هنرمند هویت شخصی خود را از نقش‌هایی که ایده‌ای را نمایندگی می‌کنند و یا به عنوان ابزار سیاسی به کار می‌روند جدا می‌کند.
ناتاشا صدر حقیقیان از سال ۲۰۰۴ یک پایگاه مبادله‌ی رزومه با نام بایوس‌وُپ (bioswop.net) راه‌اندازی کرده است که به افراد اجازه می‌دهد بخش‌هایی از رزومه‌هایشان را تبادل کنند و در مورد مسائلی مانند هویت، نمایندگی و حقیقت و خودشان بازنگری و بازاندیشی کنند.
حقیقیان در گفتگو با مجله‌ی سپایک آرت گفته است، «فکر می‌کنم همه فرم‌هایی که بی‌دلیل جدی و ارزشمند قلمداد شده‌اند، جالب نیستند.» وی سپس افزود، «آنچه برای من جذاب است اینست که چه چیزی را می‌توان به آنها اضافه کرد یا از آنها گرفت تا به حالت تعلیق درآیند و دوباره بتوانند قابل بازنگری شوند.»
یکی از بهترین و شناخته شده‌ترین کارهای ناتاشا صدر حقیقیان، نصب صدا روی پست لئوپارد ۲آ۷ (pssst Leopard 2A7+) بوده است که یک مجسمه از محصولات یک شرکت لگو است و در مقیاس یک تانک رزمی آلمانی ساخته شده است. این کار شامل ضبط صدا از هنرمندی است که در حال خواندن گزارشی از آرشیو اسناد ارتش آلمان در صادرات نظامی و خشونت دولتی است.
صدر حقیقیان در آخرین حضور خود در سال ۲۰۱۷ در داکیومنتا به انجمن دوستانِ «هلیت» پیوست. انجمن دوستان «هلیت» قضیه‌ی قتل هلیت یوزگوت، جوان ۲۱ ساله مهاجر ترکیه‌ای را که به دست نئونازی‌ها در سال ۲۰۰۶ به قتل رسید، پیگیری می‌کند.
حقیقیان چندین نمایشگاه انفرادی نیز در «کونیگ گالری» در برلین و کارول- فلچر در لندن برگزار کرده است.
*منبع: کیهان لایف
*ترجمه و تنظیم از کیهان لندن
