نقش مدیریت میانی در حمایت اپوزیسیون برونمرز از گروه ۱۴نفر

هومن برخواه – دستگیری اخیر جمعی از مبارزین آزادیخواه، از گروه موسوم به ۱۴نفر در داخل کشور که خواهان استعفای خامنه‌ای و تغییر قانون اساسی و عبور  از جمهوری اسلامی شده بودند، ذهن‌ها را به یکسو متوجه کرد و آنکه چرا حرکت‌های مبارزان داخل کشور که پشتوانه رسانه‌ای اپوزیسیون برونمرز را دارند با یک دستگیری توسط رژیم جمهوری اسلامی در نطفه خفه می‌شود؟ درواقع چرا علیرغم حمایت‌های رسانه‌ای گسترده‌ای که از طرف این طیف از مخالفان خارج از کشور در قالب اطلاعیه‌ها و بیانیه‌های حمایتی از گروه ۱۴نفر انجام شد، هزینه دستگیری و بازداشت مبارزان برای رژیم جمهوری اسلامی پایین بوده است؟

در پاسخ می‌توان به این موضوع اشاره کرد که پشتوانه حمایت رسانه‌ای اپوزیسیون برونمرز شرط لازم می‌باشد ولی به تنهایی کافی نیست. در حقیقت به نظر می‌رسد جنس حمایت گروه‌های سیاسی نباید صرفاً به کنش‌های رسانه‌ای اکتفا یابد و بایستی در حوزه سیاسی گسترده شود. کنش‌ها و اقدامات سیاسی موجب می‌گردند تا هزینه دستگیری مبارزان داخل کشور توسط رژیم جمهوری اسلامی بالا برود. از آنجا که نتایج کنش‌های سیاسی متکی بر توزیع و تخصیص منابع است سازمان‌های سیاسی می‌توانند از حداکثر ظرفیت انسانی خود در این راستا استفاده کنند. چنانکه کمپین ۱۴+۱۴۰۰۰ بعنوان یک پیامد اجتماعی حاصل از اثربخشی منابع تخصیص یافته، در حمایت از گروه ۱۴نفر شکل گرفت. این کارزار موجب گردید که پیام گروه ۱۴نفر در بین توده‌های مردم پژواک بیشتری داشته باشد.

به نظر می‌رسد اگر در روز بیستم امردادماه، نمایندگان دیگر کارزارها همچون مبتکران کمپین یادشده به صف حمایت از فراخوان گروه ۱۴نفر برای حضور در مقابل دادگستری شهر مشهد می‌پیوستند، رژیم جمهوری اسلامی این جرات را به خود نمی‌داد تا همه این عزیزان را بازداشت نماید.

از طرف دیگر لازم است یادآوری شود که شاهزاده رضا پهلوی در مصاحبه اخیر خود در مورد نحوه تکمیل اتحاد بین مخالفان خارج از کشور و مبارزان داخلی اظهار داشتند: «در فرایند مبارزه علیه رژیم به مدیریت میانی نیاز هست. اپوزیسیون برونمرز تلاش‌هایی برای حمایت از مبارزان داخلی کرده منتها حرکت‌هایی که زودتر از موعد جلوه کنند، رژیم به راحتی آنها را سرکوب خواهد کرد. اجباراً بایستی یک مقدار زیرزمینی کار کنند منتها با تعامل و ارتباط مستقیم با کسانی که به نمایندگی آنها در خارج از کشور می‌توانند آلترناتیو سکولار و دموکراتیک این نظام را معرف باشند».

بنابراین نیاز است که گروه‌ها و جریانات سیاسی در خارج از کشور حمایت واقعی خود از مبارزان داخلی همچون گروه ۱۴نفر را با احتیاط و به دور از هیاهو و از طریق شبکه‌های سیاسی میانی که نقش پل ارتباطی را ایفا می‌کنند، انجام دهند. همچنین در صورتی که این حمایت بطور غیرعلنی صورت گیرد امنیت مبارزان عزیز داخلی کمتر در معرض خطر قرار خواهد گرفت. در مقابل هم شاهد بودیم که عدم اقدام عملی و یا عملیاتی از طرف اپوزیسیون برونمرز برای حمایت از گروه ۱۴نفر موجب لوث شدن و متوقف ماندن حرکت این گروه در رسانه شد. چنانکه این قبیل حمایت‌های اپوزیسیون که در حد بیانیه و اطلاعیه محدود ماند موجب ایجاد حساسیت نهادهای امنیتی بر روی گروه ۱۴نفر شد و موجبات بازداشت و دستگیری تعدادی از این افراد را فراهم نمود.

بدیهی است اگر نقش مدیریت میانی بین اپوزیسیون برونمرز و حرکت‌های اعتراضی در داخل کشور در فرایند مبارزه علیه رژیم کمرنگ باشد علاوه بر اینکه حمایت‌های خارج از کشور در سطح رسانه باقی می‌ماند، مبارزان داخلی هم حاضر به دادن هزینه‌های سنگین نخواهند شد. این رویه موجب می‌شود که علاوه بر اینکه رژیم جمهوری اسلامی با سناریوهای تکراری خود همچون دستگیری افراد حرکت مبارزان داخلی را در نطفه خفه کند، در داخل کشور هم حرکت‌های اعتراضی رشد نکنند.