ایرانی آمریکایی‌ها در «کاسه غذا» لس‌آنجلس تایمز کولاک کردند

فرد پروانه – لس‌آنجلس تایمز هر سال سک جشن خوراکی به نام «کاسه‌ی غذا» در سراسر شهر اجرا می‌کند که تعدادی رستوران انتخابی منوهای ویژه خود را در این جشن ارائه می‌دهند.

مومد، یک رستوران مدیترانه‌ای با شعبه‌هایی در بورلی‌هیلز و اتواتر ویلج، به مدیریت یک ایرانی- ارمنی- آمریکایی به نام الکس سرکیسیان است. سه سال است که سرکیسیان و کارمندانش در کاسه‌ غذای لس‌آنجلس تایمز مشارکت و منوی غذای ویژه‌ای با عنوان «شام‌های مهاجران» ارائه می‌کنند.

امسال دو دوست مهاجر سرکیسیان برای سفره‌آرایی و اشتراک گذاشتن دستور پخت‌هایش در شعبه مومد در روستای آتواتر به او کمک کردند.

مارزیا روزیتو پولیدوری غذاهای مخصوص ایتالیایی را ارائه داد و بیتا میلانیان ارائه منوهای تک و ویژه ایرانی را به عهده داشت. در روز پایانی از مراجعین با دست‌پخت‌های هر دو سرآشپز پذیرایی شد. بخشی از درآمد حاصل از شام به برخی سازمان‌های غیردولتی که در کار حمایت از پناهندگان تمرکز دارند اهدا شد.

سرکیسیان در پاسخ به این پرسش که هدفش از راه انداختن مجموعه منو شام مهاجران چه بوده؟ گفت: «سه سال پیش که لس‌‎آنجلس تایمز «کاسه‌ی غذا» را راه‌ انداخت و از مومِد درخواست همکاری کرد، تصمیم گرفتم که «شام‌های مهاجران» را میزبانی کنم. سال ۲۰۱۶ بود که مهاجرستیزی توسط دولت وقت شدت پیدا کرد. صنایع غذایی این کشور به واسطه‌ مهاجران پابرجاست. از آنهایی که در مزارع، محصولات غذایی را برداشت می‌کنند تا خدمه‌ آشپزخانه، مهاجران نقش مهمی در زنجیره‌‌ی غذایی ایفا می ‌کنند. من به‌ عنوان یک مهاجر فکر کردم که این مسئولیت من است که پیام متفاوتی نسبت به آنچه از کاخ سفید بیرون می‌آمد، ارائه دهم. در مورد آشپزهای مهمان، دو نفر از دوستان مهاجر خودم را می‌خواستم که می‌دانستم برای آنها، غذا بخش مهمی در زندگی و فرهنگ آنها بوده و هست. همچنین می‌خواستم دو نقطه نظر کاملا متفاوت داشته باشم تا شام‌ها جالب‌تر باشند.»

بیتا میلانیان، معاون ارشد مدیرعامل در «ریبون کامیونیکیشنز» گفت: «غذا ایجاد ارتباط می‌‌کند، و وقتی مرتبط هستیم، این توان را داریم که فرهنگ‌‌ها را برای تغییرات بهتر بهم نزدیک کنیم. مارس گذشته سی سال شد که به آمریکا آمده‌ام و امسال سی‌امین سالگرد حضورم در آمریکا به‌ عنوان یک مهاجر هم هست. خانواده‌‌ من در سال ۱۹۸۶ ایران را به قصد پناهندگی در آلمان ترک کرد، وقتی که من سیزده ساله بودم. چند ماه پیش از تولد ۱۶ سالگی‌ام به ایالات متحده مهاجرت کردیم.»

وی ادامه می‌دهد: «آشپزی برای من پر از شور و اشتیاق است و گرچه یک سرآشپز رسمی نیستم اما از درست کردن غذا با دستور پخت‌های خودم و به اشتراک گذاری آنها در رسانه‌های اجتماعی لذت می‌برم. این برای بار نخست است که در یک آشپزخانه رسمی پخت و پز می‌کنم.»

بیتا میلانیان می‌افزاید: «برای تهیه غذاها برای «شام مهاجران» با سرآشپز مومد، آدامز همکاری داشتم و غذاهای نواحی مختلف ایران را تهیه کردیم. غذاهایی که درست کردیم شامل: بُرانی لبو (چغندر دودی با ماست فارسی)، نازخاتون (بادمجان کبابی، گوجه فرنگی، ملاس انار)، کوفته (گوشت گاو، برنج، زرشک، نخود خرد شده، گیاهان تازه، گردو)، باقالی پلو با ماهی (ماهی قزل‌آلا، زعفران، شوید، باقالی با برنج باسماتی) و عدس پلو با مرغ (مرغ، زعفران، برنج باسماتی، کشمش و خرما) بود.

بیتا درباره درآمد این برنامه توضیح می‌دهد: «تصمیم گرفتم درصد مشخصی از عایدات را به مرکز برابری پارس، که بنیادی غیرانتقاعی است و به پناهندگان ایرانی برای ادغام شدن در جامعه آمریکا کمک می‌کند، بدهم.»

این برنامه که همه بلیت‌های آن به فروش رفت، در ۲۲ مه با شرکت تعدادی از افراد مشهور برگزار شد. دی‌جی امید ولیزاده که به دریافت جایزه‌ی ۱۹۹۹ بهترین آلبوم مستقل سال نیویورک تایمز مشهور است، برنامه رایگان اجرا کرد.

از منوی میلانیان به گرمی استقبال شد و ۵ ستاره از منتقدین یلپ (Yelp reviewers) از جمله از جیلی.ام دریافت کرد. جیلی نوشت: «ماه مه، ماه جشن پناهندگان است و ما دیشب در مومد بودیم. از نوشیدنی مخصوص، دلمه بادمجان، قزل‌آلا و کباب ایرانی خوردم و تک‌تک‌شان عالی و دوست داشتنی بودند و حتا مقداری هم با خودم بردم.»

مومد همچنین برنامه دیگری نیز در ماه ژوئن و به مناسبت روز جهانی پناهندگان در شهر بورلی هیلز با غذاهای ایرانی «آشپزخانه بیتا» (BITA’s KITCHEN) برگزار کرد.

*منبع: کیهان لایف
*ترجمه و تنظیم از کیهان لندن