(+ویدئو) پیوستن دو موسیقیدان ایرلندی، پدی کی‌یرنن و نیال هیوجز با دو برادر ایرانی، شهاب و شایان کوهی، در قالب یک گروه چهارنفره و بیرون آمدن آلبوم اول این گروه، تپستری (Tapestry)- پرده نقش‌دار- در سال ٢٠١٧ موج بزرگی در موسیقی ایرلند به راه انداخته است.
برادران کوهی در کنسرواتوار موسیقی تهران تحصیل کرده‌اند، جایی که آنها موسیقی سنتی ایرانی و موسیقی کلاسیک غربی را فرا گرفته‌اند و با موسیقیدانان و آهنگسازان بزرگ ایرانی آشنا شده‌اند. برداران کوهی در حال حاضر مشغول تحصیل موسیقی کلاسیک غربی در کشور ایرلند هستند.
در مورد پیشینه و فعالیت‌های این گروه با شهاب کوهی گفتگو کرده‌ایم.
-برای خوانندگان ما لطفا از پیشینیه‌ی خودتان و این گروه بگویید.
-ما از سال ٢٠١۵ فعالیت خود را شروع کرده و بیش از صد کنسرت در ایرلند، اسکاتلند، آمریکای شمالی و در اسپانیا داشتیم. نخستین آلبوم خود را با نام «تپستری» در سال ٢٠١٧ بیرون دادیم. این آلبوم بسیار مورد توجه رسانه‌های ایرلندی قرار گرفته و ما این افتخار را هم داشتیم که نامزد جایزه‌ی بهترین گروه نوظهور شویم که از سوی رادیو تلویزیون ملی ایرلند برگزار می‌شود. در ضمن چند رسانه معتبر جهانی این آلبوم را مورد نقد و بررسی قرار داده‌اند، از جمله مجله سانگلاینز، مجله ایریش موزیک، رادیو فُلک یوکی. در ضمن گروه ما برنده جایزه فستیوال موسیقی «ایمبلوک» در ایرلند شمالی شده. ما فعالیت‌هایی در رایوتلویزیون ایرلند داشتیم و کارهای ما مرتب از رادیو و تلویزیون ایرلند پخش می‌شود. در سال ۲۰۱۸ هم در کشورهای اسپانیا و کانادا به کمک اداره فرهنگ و هنر ایرلند اجراهایی داشتیم که مورد توجه قرار گرفت.
-با همنوازان ایرلندی خود چگونه آشنا و آغاز به کار کردید؟ چه چیزی شما را بهم نزدیک کرد؟
-آشنایی ما و دوستان ایرلندی به سه سال پیش بر می‌گردد زمانی که ما در یک برنامه‌ی موسیقی آزاد در دوبلین همدیگر را روی صحنه ملاقات کردیم و قرار شد که یک قطعه‌ی موسیقی فولکلوریک ایرلندی با همدیگر اجرا کنیم و کمی هم در آن بداهه‌نوازی کنیم. ما به این قضیه فقط به عنوان یک تجربه و یک تلفیق جدید و تجربی نگاه می‌کردیم. در حقیقت هدف اصلی ما خلق سبک و ژانر موسیقی خودمان است. موسیقی‌ای که از موسیقی سنتی ایرلند و موسیقی سنتی و فولکلوریک ایرانی الهام گرفته؛ البته همراه با تکنیک‌های آهنگسازی موسیقی کلاسیک غربی و جاز. در حقیقت موسیقی نقطه عطف و باعث و بانی نزدیکی ما به همدیگر است.
در مورد انگیزه های آگاهانه و ناآگاهانه نزدیک شدن به همدیگر باید بگویم که می‌خواستیم تجربه کنیم که آیا اساساً کار مشترک با نوازندگان ایرلندی امکانپذیر است یا نه؟ من در مصاحبه‌های خودم گفته‌ام که این دو موسیقی در عین تفاوت‌های زیاد، شباهت‌های زیادی نیز با هم دارند. ما خودمان به شدت کنجکاو بودیم ببینیم چگونه می‌توان این دو موسیقی را بهم نزدیک کرد. این کار راحتی نبود زیرا موسیقی ایرانی یک موسیقی کاملا بداهه‌نوازی و دور از تکرار است و پُر است از خلاقیت و از جهاتی بسیار غنی‌تر از موسیقی برخی ملل دیگر. این البته هم می‌تواند امتیاز و هم در عین حال نقطه منفی باشد چرا که غنی بودنش کار تلفیق را بسیار دشوار می‌کند. اما موسیقی ایرلندی بسیار ساده‌تر است و تکرار زیاد دارد هرچند که در تکرار هر بار چیزی به آن اضافه می‌شود که از بداهه‌های فردی است و از این نظر شبیه موسیقی ایرانی است. در حین کار متوجه شدیم که پتانسیل زیادی در تلفیق این دو موسیقی هست و می توان ژانر جدیدی از این تلفیق ایجاد کرد. اگر هم به موسیقی ما توجه کنید ما از موسیقی کلاسیک هم بسیار بهره بردیم به ویژه از موسیقی دوران رنسانس و باروک و چگونگی هارمونی در آن دوران.
دلیل دوم آن است که موسیقی از بهترین راه‌ها برای معاشرت و ایجاد پیوندهای انسانی بین ملل مختلف است و بسیار بهتر از راه‌ها و کانال‌های سیاسی است. خیلی مایل بودیم که یک اتفاق فرهنگی بین ایران و ایرلند و اروپا بیفتد. ما به ایرانی بودن افتخار می‌کنیم ولی در عین حال جهان‌وطنی هستیم و برای همه ملیت‌ها موسیقی می‌سازیم. در موسیقی کلاسیک غربی نیز همینطور است که فراتر از مرزها و ریشه‌های ملی می‌رود. در موسیقی ما ٧٠ درصد موسیقی ایرلندی و ٣٠ در صد موسیقی ایرانی داریم و موسیقی ما لحن ایرانی دارد. تاکیدم بر لحن ایرانی داشتن برای آن است که رپرتوار ما تشکیل شده از آثاری که بیشتر خودمان ساخته‌ایم . علاوه بر آن، چون در ایرلند زندگی و کار می‌کنیم طبیعتاً بُعد ایرلندی موسیقی ما بیشتر است. دلیل دیگر این است که می‌خواستیم ابتکاری عمل کنیم و مانند برخی از دست‌اندرکاران موسیقی ایرانی دُگم نباشیم. ما ١۵ سال موسیقی ایرانی خوانده‌ایم ولی باید در قرن ٢١ از این چیزها فراتر رویم. فکر می‌کنم اساساً همه انواع موسیقی باید در جامعه باشد و مردم خودشان تصمیم بگیرند به چه موسیقی‌ای گوش کنند.
– چگونه کار می‌کنید؟
-نود درصد آثارمان ساخته خودمان است و سعی می‌کنیم از موسیقی ایرانی و ایرلندی و همچنین تکنیک آهنگسازی موسیقی کلاسیک و نیز خیلی مواقع از موسیقی جاز الهام بگیریم و تلفیق کنیم. در ابتدا بداهه‌نوازی می‌کنیم و سپس با کار منظم تدریجی روی این بداهه‌سازی‌ها آن را تبدیل به یک قطعه موسیقی می‌کنیم؛ خیلی وقت‌ها این کار مانند درست کردن یک معماست. ملودی ها خیلی وقت‌ها زود ساخته می‌شوند و فقط باید به شکل هنری کنار هم گذاشته شوند. در ایجاد موسیقی تلفیقی نیاز به درجه‌ای از سنت‌شکنی وجود دارد.
-آیا آشنایی شما با موسیقی کلاسیک آکادمیک در موفقیت شما نقش داشته است؟
-من و برادرم در حال حاضر مشغول تحصیل در دانشکده سلطنتی ایرلند هستیم. من در رشته نوازندگی ویولون و شایان، بردارم، در نوازندگی کلارینت. مسلماً تحصیل در موسیقی غربی درهایِ زیادی را چه از نظر آهنگسازی و چه از نظر موسیقی برای ما باز کرده. به نظر من آشنایی با هر سبکی می‌تواند به شناخت و معلومات هر انسان و به‌خصوص هنرمندان کمک کند و دیدها را بازتر کند و به تعمیق دانش آکادمیک منجر شود.
-آیا ممکن است که هویت برجسته‌ی هر دو موسیقی ایرانی و ایرلندی بیشتر به گوش مخاطب ایرانی و ایرلندی خوش آید و دامنه تاثیر آن روی شنوندگانی از ملیت‌های دیگر کمتر باشد؟ با توجه به این نکته که موسیقی کلاسیک غربی با اوج گرفتن و فراتر رفتن از سنت‌های ملی و قومی مخاطبان جهانی پیدا کرده؛ آیا ژانر موسیقی شما می‌تواند در چنین مسیری پیش رود؟
-در خصوص جهانی شدن موسیقی ما باید بگویم که نقطه شروع گروه نوا با توجه به شباهت‌های فرهنگی و ریشه‌ای بین دو ملت تلفیق موسیقی ایرانی و ایرلندی بود. در آلبوم اول خودمان طبیعتاً کار راحت‌تر پیش رفت زیرا برای شنوندگان تشخیص موسیقی ملی خودشان در موسیقی تلفیقی ما راحت‌تر بود. ولی در آلبوم جدید شاهد تفاوت‌های عمده‌ای خواهید بود و تاثیر موسیقی کلاسیک و مدرن و حتی موسیقی فیلم را بیشتر خواهید دید. همچنین ما در حال حاضر روی ایده‌های جدیدی کار می‌کنیم که در برگیرنده موسیقی ملت‌های مختلف، به‌خصوص در قالب موسیقی جاز، خواهد بود که وسعت مخاطبان ژانر ما را بیشتر خواهد کرد.
-چه بازخورد و واکنشی بعد از انتشار آلبوم اول و اجراهای خودتان داشتید؟
-خودم از این حجم استقبال شگفت‌زده شدم و تقریباً در بیشتر فستیوال‌های کشور ایرلند شرکت کرده‌ایم و برنامه‌های ما در رادیو و تلویزیون ایرلند به صورت زنده چندین بار پخش شده است. چنانکه گفتم نامزد جایزه گروه نوظهور فولکلوریک رادیو و تلویزیون ایرلند شده‌ایم. فکر می‌کنم گروه نوا بین همه‌ی سنین در ایرلند طرفدارهای خودش را یافته و در طی سه چهار سال اخیر به صورت چشمگیری شهرت پیدا کرده.
– در حال حاضر در چه مکان‌هایی موسیقی اجرا می‌کنید؟
-موسیقی ما کاملاً هنری و جدی است برخلاف تصوراتی که برخی از هنردوستان در مورد موسیقی ایرلندی و فولکلوریک ایرانی دارند. آهنگسازی ما اندیشیده و با مفاهیم مشخص است. لازم است بگویم که موسیقی سنتی ایرلند مانند موسیقی سنتی ایرانی بسیار مورد احترام است. ما همیشه سعی کرده‌ایم این احترام در کارمان حفظ شود. معمولاً در سالن‌های کنسرت و در سالن‌های موسیقی جاز برنامه داریم و در بسیاری از فستیوال‌هایِ موسیقی فولکلوریک و جهانی نیز حضور داریم.
-برنامه آینده شما چیست؟
-هم‌اکنون در حال آماده شدن برای اجراهای قطعات جدید برای آلبوم دوم خودمان به نام «سفر، جلد اول» هستیم که در ماه آینده بیرون خواهد آمد. در حال حاضر ما برای تور آمریکا و کانادا و نیز اجرا در فستیوال هایِ جاز در نقاط مختلف دنیا و اروپا برنامه‌ریزی می‌کنیم که به زودی اعلام خواهیم کرد.
– استقبال از گروه نوا در بین ایرانی‌ها چطور بوده؟
-خرسندم که موسیقی ما در چند ماه اخیر مورد توجه ایرانیان عزیز قرار گرفته. به هر حال من یک ایرانی هستم و علاقه‌ی زیادی به فرهنگ، موسیقی و هنر ایران دارم. سعی می‌کنم وظیفه‌ی ایرانی بودنم را به نحو احسن انجام بدهم تا فرهنگ و هنر ایران را به جهانیان معرفی کنم و درهایِ بیشتری به روی خودمان باز کنم.
ولی در حاضر حاضر مخاطبان ما از کشورهای سلتیک‌زبان مانند ایرلند و اسکاتلند هستند ولی ما در استرالیا و آمریکا هم مخاطبان زیادی داریم. فکر می‌کنم موسیقی ما به گوش مردم اروپا خوش می‌آید و بارها شاهد حضور فرانسوی‌ها و هلندی‌ها و مردم کشورهای دیگر اروپایی در بین شنوندگان‌مان بوده‌ایم.
تبریک به این دو عزیز هنرمند پرتلاش وافتخار ایران زمین ،تبریک به خانواده عزیزشان ،براشون آرزوی موفقیت وپیشرفت دارم در خداوند آمین
تبریک به همه این چهار هنرمند عزیز ایرلندی و ایرانی در گروه نوا. چه آسان موزیک مرزها را برمی‌دارد و همه ما را به هم نزدیک می‌کند.
بسیار لذت بخش است این ویدئو و کار خلاقانه این باند. سربلند باشید!