شورای بازنشستگان ایران به مناسبت پنجم اکتبر که روز جهانی معلم است بیانیه‌ای صادر کرده و انتقاداتی را به شرایط و جایگاه آموزگاران در ایران مطرح کرده است.
شورای بازنشستگان ایران در این بیانیه نوشته است که «سواد» در این مناسبات یک کالاست که در کنار سایر مواد اولیه، بخشی از چرخه تولید محصولات است و مانند هر پدیده‌ای از جهانِ کالایی‌شده در نهایت تبدیل به «کسب و کاری بزرگ» گردید.
در این بیانیه آمده است: «در آستانه گرامیداشت روز جهانی معلم ضمن تأکید و پشتیبانی از این حداقل مطالبات سراسری، خواهان توقف فشارهای امنیتی- قضایی بر معلمان، آزاد کردن فوری و بی‌قید و شرط معلمان زندانی و جبران خسارات مادی و معنوی به آنان هستیم.»
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
«پنجم اکتبر برابر با ۱۳ مهرماه هر سال، از سوی یونسکو «روز جهانی معلم» اعلام شده است. ظاهراً هدف از اعلام چنین روزی بهادادن به معلمان، قدردانی از آنها و بررسی مشکلاتشان در جهان اعلام شده است اما بحث «روز معلم» چیز دیگری است.
به راستی جایگاه آموزش و معلم در جهان امروز و مخصوصاً در ایران کجاست؟ حکومت‌ها همواره جایگاه معلمان را به گونه‌ای انتزاعی جدا از مناسبات و کارکرد و نیازهای سرمایه، صرفاً به عنوان آموزگاران علم و معرفت و رشد و شکوفایی استعدادهای نسل آینده و به عنوان کار فرهنگی تبلیغ کرده و این نظرات را به عنوان آراء حاکم نه تنها به جامعه بلکه به بخش بزرگی از خود معلمین نیز تسرّی داده و تثبیت کرده‌اند اما واقعیت امر چیز دیگریست.
آموزش علوم به شکل کلاسیک و مدرن آن با رشد و نیاز سرمایه‌داری در جهان به زندگی بشر راه یافت و بخشی از چرخه تولید و توسعه سرمایه‌داری است.
«سواد» در این مناسبات یک کالاست که در کنار سایر مواد اولیه، بخشی از چرخه تولید محصولات است و مانند هر پدیده‌ای از جهان کالایی‌شده در نهایت تبدیل به «کسب و کاری بزرگ» گردید.
بازتولید نیروی انسانی لازم برای گردش سرمایه و تولید سود بیشتر، نیاز به صرف هزینه داشت. در ایران از سال‌ها قبل تلاش شده که این هزینه‌ها، با رویکرد «بازار آزاد» از جیب خود مزدبگیران و با کمترین پرداخت به معلمان صورت گیرد.
کشمکش‌هایی که بر سر تحصیل رایگان از سال‌ها قبل در اقصی نقاط جهان شروع شده و همچنان ادامه دارد نه تنها محصلان و دانشجویان بلکه معلمان را نیز با خود همراه دارد زیرا منافع‌شان از همان قانونمندی عام جامعه یعنی مزد و معیشت در مقابل منافع سرمایه، تبعیت می‌کند.
واقعیات عینی زندگی معلمان چه شاغل و چه بازنشسته در ایران، به دور از القاب بی‌ثمر ذهنی که به منظور جدا کردن جایگاه آنان از مطالبات معیشتی و تقابل طبقاتی تبلیغ می‌شود، دستخوش شدیدترین تنگناهای اقتصادی در تأمین نیازهای زندگی بوده و محروم از امکانات رفاهی حداقلی، در ادامه به عنوان نیروی کار موقت و قراردادی تبدیل می‌شوند.
از اینجاست که جنبش مطالباتی معلمان به صورت اجتناب‌ناپذیر در صحنه اجتماعی عروج کرده و در یک منافع مشترک با سایر بخش‌های مزدبگیران، مطالبات سراسری و مشترکی را پیش پای آنان قرار داده است.
مطالباتی که محور آن افزایش مزد بر اساس هزینه کارشناسی شده «سبد معیشت» یک خانوار است.
همچنین:
– جدا کردن کل فرآیند آموزش از سیاست خصوصی‌سازی و رویکرد «بازار آزاد».
– تضمین یک سیستم بهداشتی- درمانی کارآمد و مجانی.
– آموزش رایگان در تمام مقاطع تحصیلی مطابق با استاندارهای امروزی.
– داشتن تشکل‌های مستقل بر مبنای اعمال اراده جمعی معلمان شاغل و بازنشسته.
– و کنترل و نظارت نمایندگان واقعی بر اموالِ شاغل و بازنشسته از جمله صندوق ذخیره فرهنگیان و صندوق بازنشستگان،
بخشی از نیازهای حداقلی آنان است.
در آستانه گرامیداشت روز جهانی معلم ضمن تأکید و پشتیبانی از این حداقل مطالبات سراسری، خواهان توقف فشارهای امنیتی- قضایی بر معلمان، آزاد کردن فوری و بی‌قید و شرط معلمان زندانی و جبران خسارات مادی و معنوی به آنان هستیم.
شورای بازنشستگان ایران
هشتم مهرماه ٩٨»
