تعدادی از آموزگاران شاغل و بازنشسته شهر تهران روز شنبه ۱۳ مهر مقابل وزارت آموزش و پرورش تهران تجمع اعتراض‌آمیز برپا کردند.
بر اساس گزارش‌ها و ویدئوهای منتشر شده از این اعتراضات در شبکه‌های اجتماعی، تجمع‌کنندگان ضمن اعتراض به عدم رسیدگی به مطالبات معوقه، خواهان آزادی همکاران دربند خود شدند.
تجمع آموزگاران به صورت خودجوش و به مناسبت پنجم اکتبر برابر با ۱۳ مهرماه برگزار شده است. سازمان یونسکو شعار امروز اعتراضات آموزگاران را «معلمان جوان، آینده این حرفه‌اند» تعیین کرده است.
گفتنی است آموزگاران جدا از فشارهای معیشتی به دلیل حقوق و مزایای ناکافی، در سال‌های گذشته فشارهای امنیتی و قضایی زیادی را نیز تحمل کرده‌اند.
نیروهای امنیتی و انتظامی طی سال‌های گذشته به چند تجمع صنفی که از حقوق قانونی آموزگاران است حمله کرده و تعدادی را بازداشت کرده و بسیاری را مدام مورد احضار و تهدید قرار می‌دهند.
این رویه موجب شده تعداد قابل توجهی آموزگار اکنون در زندان و یا تبعید باشند یا در انتظار حکم قضایی بطور موقت آزاد باشند. محمد حبیبی عضو هیئت مدیره کانون صنفی معلمان ایران در تهران، اسماعیل عبدی فعال صنفی معلمان، محمود بهشتی لنگرودی و عبدالرضا قنبری از جمله معلمانی هستند که در زندان بسر می‌برند.
تجمع امروز آموزگاران در حالی برگزار شده است که شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران نیز با صدور بیانیه‌ای به مشکلات و مطالبات آموزگاران اشاره کرده است.
در این بیانیه آمده است «با تمام مشکلات رفاهی و معیشتی، حرفه معلمی از جمله معدود شغل‌هایی هست که هنوز مناسبات پول و کالا، آن را از ماهیت انسانی تهی نکرده و در صورتی که معلمان بتوانند به عنوان یک آموزشگر قدرتمند، آموزشی کیفی و عادلانه و انسانی را محقق سازند، می‌توان به تربیت شهروندانی آزاد، برابری‌خواه، با اخلاق، خلاق، فداکار، پرسشگر، مشارکت‌جو، شجاع، دوستدار محیط زیست و طبیعت، صادق و در یک کلام شهروند مطلوب امیدوار شد.»
در بخش دیگری از این بیانیه آمده است: «در حال حاضر وضعیت آموزشی و رفاهی دانشجو معلمان در دانشگاه فرهنگیان تحت تاثیر مدیریتی ناکارآمد و مبتنی بر رانت است. فضای واحدهای زیرمجموعه دانشگاه فرهنگیان بسته، غیرپویا و مبتنی بر تفکیک جنسیتی است. سطح کیفی آموزش پایین است و آموزش‌های دوره تربیت معلم با نیازهای واقعی آنان در مدرسه همخوانی ندارد و خبری از مشارکت و شیوه‌های نوین آموزشی نیست.»
در ادامه این بخش از بیانیه کانون صنفی معلمان ایران آمده «حداقل ۴۵ درصد حقوق دانشجویان به خاطر هزینه خوابگاه و غذا به آنان پرداخت نمی‌گردد و ساختار پلیسی و ایدئولوژیک حاکم موجب شده است صدایی بجز صدای تشکل‌های دانشجویی وابسته به نهادهای حاکمیتی مانند بسیج دانشجویی در دانشگاه فرهنگیان شنیده نشود. طبیعی است معلمان جوانی که اینگونه ایدئولوژیک تربیت می‌گردند نمی‌توانند آینده شغل معلمی را به سمت رشد و بالندگی سوق دهند.»
در بخش دیگری از این بیانیه به وضعیت سرباز معلمان اشاره شده است: «دسته بعدی معلمان جوان با گسترش طرح غیرقانونی خرید خدمات آموزشی، از بین جوانان تحصیلکرده و جویای کار وارد این حرفه‌ی حساس شده‌اند. در این طرح که معلم و دانش‌آموز و مدرسه چون کالایی به بخش خصوصی واگذار می‌گردد، هدف گم شده و پیمانکار برای صرفه و سود بیشتر معلمان جوان را با کمترین دستمزد و گاها بی هیچ بیمه و تعهدی، استثمار می‌کند. اینگونه معلم با چنین طرحی کدام هدف آموزش و پرورش را مهیا می‌کند!؟»
