یک فعال صنفی بازنشستگان معتقد است جمهوری اسلامی فقیر شدن تدریجی بازنشستگان را در دستور کار قرار داده و از هر گونه فعالیت صنفی و استفاده از «حق قانونی اعتراض» آنها نیز جلوگیری میکند.
وضعیت نامطلوب معیشتی بازنشستگان و نبود حمایت لازم از آنها موجب شده بازنشستگان در سالهای گذشته به صفوف اصناف معترض بپیوندند. آنها در حالی از حق قانونی خود برای اعتراض و تجمع استفاده میکنند که مانند دیگر اصناف معترض، با شدیدترین برخوردهای فیزیکی و قضایی روبرو میشوند.
تعداد زیادی از بازنشستگان صبح روز یکشنبه ۱۹ آبان ۱۳۹۸ در مقابل مجلس شورای اسلامی تجمع کردند و قصد راهپیمایی تا مقابل سازمان برنامه و بودجه را داشتند اما در نخستین دقایق شکلگیری تجمع، مأموران امنیتی و انتظامی با هجوم به بازنشستگان آنها را کتک زده و تعدادی را بازداشت کردند.
https://kayhan.london/1398/08/20/%d8%b6%d8%b1%d8%a8-%d9%88-%d8%ac%d8%b1%d8%ad-%d9%88-%d8%a8%d8%a7%d8%b2%d8%af%d8%a7%d8%b4%d8%aa-%d8%a8%d8%a7%d8%b2%d9%86%d8%b4%d8%b3%d8%aa%da%af%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%b1-%db%8c%da%a9-%d8%aa%d8%ac%d9%85
کاظم فرجاللهی فعال صنفی بازنشسته در اینباره میگوید: «در تجمع اخیر، گروههایی از بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی و بازنشستگان کشوری شامل معلمان، کارمندان، کارکنان صنایع فولاد و… که به مجموعهی شرایط زندگی خود اعتراض دارند، اعتراض خود را علنی کردند. اعتراض مسالمتآمیز آنها نیز به وضع زیست و معیشت خود، مطابق با اصل بیست و هفتم قانون اساسی، آزاد و قانونی بوده و ممانعت از برگزاری آن، نقض آزادی و حقوق شهروندی مردمان است.»
کاظم فرج الهی تأکید کرده که اعتراض همه گروههای اجتماعی از جمله بازنشستگان حق آنها است و «در جامعهای که مسئولان آن در سخنرانیها و مصاحبهها، به ویژه در هنگامههای انتخابات و نیاز به صندوق رای، همگی در ظاهر بر آزادی و حق اعتراض مسالمتآمیز تمامی شهروندان تاکید دارند چرا باید با یک حرکت اعتراضی، آن هم گروهی زن و مرد بازنشسته، مخالفتی صورت بگیرد یا از برگزاری آن جلوگیری بشود؟»
این فعال صنفی که با خبرگزاری ایلنا گفتگو کرده درباره مشکلات معیشتی بازنشستگان گفته است: « بازنشستگان اضافه بر تحمل هزینههای سنگین، به دلیل سالمندی، درگیر انواع بیماریها و ناتواناییهایی هستند که برای معالجه یا کنترل آنها به دلیل نبود پوشش کامل خدمات بیمهای، مبالغِ سنگینی را باید بپردازند و در این شرایط بازهم به دلیل سالمند بودن و داشتن موقعیت «بزرگی» در خانوده و فامیل، ناگزیر از رفت و آمدها و پذیرایی از مهمانهایی در همین ارتباط و پرداخت هزینههای قابل ملاحظهای هستند.»
کاظم فرجاللهی در ادامه افزوده است: «به دلیل شرایط نامناسب کار در ایران و تقسیم نادرست مزد بین بخشهای مختلف و نامهای گوناگون، کارگران و تمامی حقوقبگیران در هنگام بازنشسته شدن و محاسبه حقوق بازنشستگی (توسط صندوق های بازنشستگی) یکباره بخش قابل توجهی از دریافتی ماهانه خود را از دست میدهند. با این همه بر اساس یک سنت بسیار نادرست، در پایان سال و هنگام افزایش سالانه مزدها، که خود داستانی پراز آب چشم است، همه ساله میزان افرایش حقوق و مستمری بازنشستگان، چند درصد کمتر از افزایش مزد مصوب همان سال اعمال میشود. ادامه این روند به معنی فقیرتر شدن تدریجی بازنشستگان است.»
این فعال صنفی معتقد است تشکلهای بازنشستگی نیز طی سالهای گذشته نتوانستهاند موفق عمل کنند و به همین دلیل بازنشستگان تشکلهایی مستقل با استفاده از فضای مجازی تشکیل داده و از آن طریق به هماهنگی و رایزنی مشغول هستند: «تشکلهای بازنشستگی که نمونه دیگر از تشکلهای رسمی کارگری هستند به دلیل دقیقا مشابه، نه مستقل از نفوذ و دخالت دولت و دستگاههای قدرت هستند و نه معمولاً فرایندی دمکراتیک و سالم برای گزینش هیئت مدیرهها و ارکان ساماندهی و هدایت در خود دارند و به همین دلیل اغلب کارآمد و مورد اعتماد انبوه بازنشستگان نیستند. در نتیجه کمکم درمیان بازنشستگانِ سازمانها و دستگاههای مختلف، گروههایی در فضای مجازی با نام و نشانهای ویژه خود بازنشستگان پدیدار شدهاند. این گروهها مستقل از تشکلهای رسمی توانستهاند در فضای مجازی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و به نامهنگاری، رایزنی با مسئولان و کنشگری بپردازند.»
قابل توجه آنکه جدا از برخورد شدیدی که نیروهای امنیتی و یگان ویژه دو روز پیش، یکشنبه ۱۹ آبان ۱۳۹۸، با بازنشستگان داشتند، امروز نیز جمعی از بازنشستگان کشوری و لشکری و همچنین جمعی از مالباختگان مؤسسه کاسپین تصمیم داشتند در مقابل مجلس شورای اسلامی تجمع کنند اما بار دیگر مأموران امنیتی و یگان ویژه از تجمع آنها جلوگیری کردند.
در همین رابطه گروههای مستقل بازنشستگان با عنوان «بازنشستگان متحد ایران» با صدور بیانیهای ضمن مطرح کردن خواستههای خود، نسبت به برخورد با تجمع بازنشستگان اعتراض کردند.
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
«گستردهتر شدن فقر و فلاکت در جامعه، بنیانهای زندگی بازنشستگان را همچون سایر اقشار زحمتکش به سوی فروپاشی کشانده است. تبعیض و نابرابریهای اقتصادی و اجتماعی فاصله میان اکثریت زحمتکش جامعه با ثروتمندان و صاحبان قدرت را به شکل عریانی نشان میدهد. این تضادها و تفاوتها موجب گردیده است که بازنشستگان نیز از این مناسبات رنج برده و به اشکال مختلف، نارضایتی خود را اعلام نموده و به بیان خواستهای خود بپردازند.
ناتوانی در تأمین هزینههای زندگی و پایین بودن سطح حقوق و مستمری و وجود تبعیضهای گوناگون، نیروهای بازنشسته را به صف معترضان جامعه کشانده است. برآیند این اعتراضات، از جمله تجمعهای متعددی میباشد که بازنشستگان برای رساندن صدای خود در مقابل نهادهای مختلف رسمی برپا میدارند. تجمع های خیابانی نشاندهندۀ عملی اجتماعی است که بر پیگیری و تلاش ِ بالفعل آنها برای تغییر اوضاع اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دلالت دارد.
بازنشستگان برای نتیجهبخش بودن و تأثیری گذاری ِ بیشتر این تجمعات، باید تلاش کنند تشکلهای فراگیر و مستقل خود را ایجاد نمایند و با تدوین خواستهای خود بر پایۀ یک منشور مشترک، همبستگی و اشکال اعتراضات خود را نیز ارتقاء داده، به سمت ایجاد وحدت و تشکل فراگیر که اساسا ابزار مبارزه برای خواستهای اقتصادی، اجتماعی و رفاهی خود میباشند، پیش بروند.
ما بازنشستگان برای تحقق خواستههای به حق و قانونی ذیل تلاش میکنیم:
۱. افزایش مزد متناسب با سطح هزینههای زندگی ِ خانوار ۴ نفره با احتساب نرخ تورم و برون رفت از خط فقر، برابر با ۸ میلیون تومان برای سال ۹۸
۲. اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب سال ۸۶
۳. شفاف سازی وضعیت صندوقهای بازنشستگی و بازگرداندن اموال غارت شده به صندوقها و حق کنترل نظارت نمایندگان منتخب بازنشستگان بر صندوقها
۴. تأمین آسایش و رفاه اجتماعی، درمان رایگان و بیمه کارآمد و جامع به جای بیمه تکمیلی و پرهزینه
۵. لغو سیاستهای خصوصیسازی در تمام زمینهها
۶. آموزش رایگان در تمام سطوح آموزشی و ایجاد تسهیلات لازم برای ادامه تحصیل تمام بازماندگان از تحصیل و منع کار کودکان
۷. ایجاد تشکل مستقل، آزادی بیان، تجمع، اعتصاب فارغ از شرایط امنیتی
۸. صندوق بازنشستگی ملزم به اجرای رأی دیوان محاسبات در مورد تخطی آن صندوق نسبت به افزایش حقوق و صدور حکمهای حقوقی خلاف قانون در دهه ۸۰ و ۹۰ است که باید این احکام اصلاح شوند.
۹. آزادی بیقید و شرط و بدون سپردن وثیقه معلمان، کارگران، دانشجویان، زنان، هنرمندان، نویسندگان و…
بازنشستگان متحد ایران»
یک فعال دیگر صنفی بازنشست گان میگفت ملت با ما همدردی نمی کند چون ما بودیم که این قوم جنات کار حاکم را ، این تبه کاران مفسد را مالک طلبکار این مملکت کردیم . اعتصابات اداری و دولتی دلیل اصلی سقوط دولت زنده یاد شاپور بختیار بود و سکوت کامل ما در اوایل انقلاب ,در برابر آن همه جنایت و شقاوت خمینی و خلخالی و خامنه ای و دیگر خون آشام های غارتگر درد آور است ,شرم آور است. ما بودیم ,ما کردیم , این انقلاب هدیه نسل من به ملیون ها جوانان محروم و محکوم امروز ایران است ، از ما که گذشت ،ظهور آن مردک شیاد در کره ماه دروغ بزرگ قرن بود , ولی امیدوارم همین جوانان دوباره این خرابه ویرانه را بسازند و آباد کنند .روز و روزگاری ما خود سازنده خانه ای بودیم که با دست خود تیشه به ریشه اش زدیم . ای ایران ای مرز پر گهر ,افسوس !