نادر کاکاوند – در این جنبش و خروش همگانی که رخ داده، چند مورد روی داد که باید از آنها درس گرفت:
۱- رؤسای سه قوه (مجریه، مقننه و قضاییه)، بدون اینکه لایحه افزایش قیمت بنزین را به مجلس شورای اسلامی ببرند، شبانه و مانند دزدان سر گردنه، قیمت را ناگهان سه برابر کردند تا کمبود بودجه خود را از جیب خالی مردم بیرون بکشند!
دزدیِ آشکار از مردم بینوای ایران که هر روز سفره هایشان خالی‌تر می‌شود و آقازاده‌ها و وابستگان نظام، هر روز فربه‌تر می‌شوند!
تازه باید به یاد داشته باشیم که نمایندگان همین مجلس شورای اسلامی از فیلترهای مختلف و به ویژه فیلتر شورای نگهبان عبور کرده و دست‌نشانده‌های نظام هستند! حتی به این نمایندگان هم در تصمیم‌گیری نیازی نداشته و خودشان بریده و دوخته‌اند!
۲- علی خامنه‌ای، رهبر جنایتکار جمهوری اسلامی، یک برگ سیاه دیگر بر برگ‌های ننگ و نکبت‌بار خودش افزود و با پشتیبانی از این تصمیم و همچنین سرکوب گسترده مردم، باز هم نشان داد که او و رژیم متبوع‌اش باید به زیر کشیده شوند.
۳- اعتراض‌های اولیه مردم، بسیار مسالمت‌آمیز بود. خاموش کردن اتومبیل‌هایشان یکی از این موارد بود که اوباش و اشرار حکومتی، با شکستن شیشه، لامپ و… اتومبیل‌ها، نشان دادند که به هیچ روی خواهان برقراری آرامش نیستند.
مردم هم به درستی و در مقام دفاع از خود برآمدند.
۴- پان‌ترکها، پان‌کردها و پان‌عرب‌ها، محلی از اعراب ندارند. تبریز، مریوان، اورمیه، سنندج، جوانرود، اهواز، کوت عبدالله، کرمانشاه و… یکدل و یکصدا، فریاد آزادیخواهی سر دادند و خواهان براندازی رژیم با یاری شهرهای مرکزی ایران مانند شیراز، اصفهان، تهران، کرج و… شدند.
این را باید به فال نیک گرفت.
۵- کشور عزیزمان ایران، وارد فاز انقلابی شده و بیشتر مردم کاملا این را درک کرده‌اند. یادمان باشد که انقلاب و براندازی، به راحتی و به سرعت روی نمی‌دهد. باید گام به گام پیش برویم. اگر نیم‌نگاهی به انقلاب اسلامی ۵۷ هم بیندازیم، از دی‌ماه ۵۶ آغاز و در بهمن ۵۷ به بار نشست. باید به خاطر داشته باشیم که حجم سرکوب و کشتار حکومت شاهنشاهی با این جانیان که هم‌اکنون بر جان و مال و ناموس ما مستقر هستند، قابل مقایسه نیست.
به یکدیگر یاری برسانیم و امید دهیم.
آفرین بر شما