در شرایطی که پس از گران شدن بنزین و افزایش مضاعف هزینه زندگی و معیشت در ایران دولت مدعی توزیع بسته‌های حمایتی در میان قشرهای آسیب‌پذیر و کم‌درآمد شده، فعالان کارگری می‌گویند ۹۰ درصد از کارگران از بسته‌های حمایتی دولت محروم مانده‌اند.
افزایش بالای ۵۰ درصد هزینه مواد غذایی، افزایش بالای ۳۰ درصد هزینه اجاره خانه، شوک قیمتی ناشی از سه برابر شدن قیمت بنزین در کنار ثابت بودن درآمدها و موج گسترده بیکاری دائمی و فصلی کارگران موجب شده است خانوارهای کارگری هر ماه و هر هفته فشار مالی بیشتری را تحمل کنند.
فرامرز توفیقی رئیس کمیته دستمزد شورای عالی کار دی‌ماه امسال اعلام کرد تورم زندگی کارگران ۶۰ درصد است.
این تورم در مقایسه با درآمدهای ناچیز خانوارهای کارگری موجب شده بسیاری از موارد از جمله درمان و آموزش از سید معیشت آنها حذف شود.
علیرضا محجوب دبیرکل خانه کارگر روز پنجشنبه ۱۷ بهمن ۱۳۹۸ در افتتاحیه المپیاد ورزشی زنان کارگر گفت: «در شرایطی که کارگران و خانواده‌های آنها از لحاظ معیشتی مشکلات جدی دارند و تفریحات را از اولویت‌های زیستی خود کنار گذاشته‌اند.»
در این میان اما دولت وعده‌های توخالی می‌دهد که نه تنها مشکلی از این خانوارها حل نمی‌کند بلکه آنها را گرفتار چرخه‌ی معیوب بیم و امید میکند.
آبان امسال و همزمان با افزایش قیمت بنزین دولت عنوان کرد که جدا از یارانه نقدی، ماهیانه مبلغی را زیر عنوان بسته حمایتی از قشرهای کم‌درآمد به ۱۸ میلیون خانوار و جمعیتی حدود ۶۰ میلیون نفر پرداخت خواهد کرد. اکنون با گذشت بیش از دو ماه و نیم از آن وعده همچنان میلیون‌ها نفر چشم انتظار دریافت بسته حمایتی دولت هستند.
پیشتر و در سال‌های گذشته نیز دولت روحانی بسته‌های حمایتی در قالب بن کالا و بسته‌های مواد غذایی برای قشرهای کم‌درآمد و نیازمند در نظر گرفت اما در اجرای آن طرح‌ها نیز بی‌نظمی، تبعیض و ناکارآمدی موج می‌زد. فعالان کارگری می‌گویند ۹۰ درصد از کارگران از بسته‌های حمایتی دولت محروم مانده‌اند.
در همین رابطه هادی ساداتی عضو هیات مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران به خبرگزاری ایلنا گفته که «واقعیت این است که در گذشته نیز توزیع بسته‌های حمایتی محدود به چند کلانشهر بوده و ساکنان بسیاری از شهر‌ها و روستا‌ها بسته‌ای دریافت نکرده‌اند. این بسته‌ها در موارد زیادی به دست کارگران نرسیده، یعنی وعده داده‌اند و کارگر را به فلان مرکز و بهمان جا فرستاده‌اند، اما نهایتا او نتوانسته بسته را دریافت کند.»
هادی ساداتی افزوده است که «می‌توان چنین ضعفی را در حمایت‌های معیشتی مربوط به گرانی بنزین هم دید. در یکی دو ماه اخیر چندین و چند گزارش در این باره منتشر شده که کارگران حمایت معیشتی نگرفته‌اند. من با اطمینان می‌گویم که تعداد زیادی حمایت معیشتی را دریافت نکرده‌اند. برای مثال خود من از جمله کسانی بودم که با وجود اعتراض و دادن این اجازه که حساب بانکی‌ام بررسی شود، بازهم جوابی نگرفته‌ام. افراد زیادی را می‌شناسم که مستحق دریافت حمایت‌های معیشتی هستند، اما از آن محروم مانده‌اند؛ درست مثل بسته‌های حمایتی و بسته‌های غذایی.»
این عضو هیئت مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران گفته است: «گاهی عنوان می‌شود که شکاف هزینه و درآمد را با حمایت‌های دیگر جبران می‌کنیم. اکنون که فصل تعیین دستمزد است من خطاب به نمایندگان کارگر اعلام می‌کنم که چنین وعده‌هایی را جدی نگیرند.»
آنطور که هادی ساداتی گفته در گذشته نیز توزیع بسته‌های حمایتی محدود به چند کلانشهر بوده و ساکنان بسیاری از شهر‌ها و روستا‌ها بسته‌ای دریافت نکردند که در موارد زیادی به دست کارگران هم نرسیده است.
به عقیده این فعال کارگری «اگر بناست تولید و اقتصاد رونق یابد باید به همه موارد نگاه کرد و همه فاکتور‌ها را در نظر گرفت. درواقع درست است که حمایت از کارفرمایان و تولیدکنندگان نیز می‌تواند به بهبود وضعیت کار و کارگر منجر شود، اما این حمایت‌ها هم به درستی صورت نمی‌گیرد و افرادی مورد حمایت واقع می‌شوند که نفوذ و رانت دارند.»
تمامی آمار مربوط به جمعیت یارانه بگیر و بسته معیشتی حمایتی بگیر دروغ و غیر واقعی است و مجموعا ۸ تا ۱۰ میلیون نفر این مبالغ رادریافت میکند که شامل تعدادی از افراد تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی و تعدادی خانواده شهید و بقیه هم نورچشمی ها و افرادی هستند که در دایره خودیها هستند هر چند این دسته آخر ماهیانه مبالغ چند ده میلیونی حقوق و مزایا هم از آخور دیگری دریافت میکنند. دولت هم چون در مورد این آمار دروغ میگوید هیچ مرجعی نیز باقی نگذاشته تا کسی بتواند دروغ بودن این اعداد و ارقام را افشا کند. اما از محل هایی آمار واقعی توسط بعضی افراد درز پیدا کرده ولی رسانه ها
میتوانند با مورد پرسش قراردادن مستمر حاکمیت این دروغ را افشا و حقیقت را برای مردم روشن کنند.
اهای مردم
بسته حمایتی دولت دلار ۴۲۰۰ تومانی جهانگیری بود که به مشت سگ و سوته امثال شبنم نعمت زاده و بقیه مجلسی ها ی طویله رهبری و اعوان و انصار خودشان دادند و من و ما هیچوقت نه آمار گرفتندگان رو دیدیم و نه اجناس رو
حالا هم به انواع الطوایف الحیل پول معلم و کارگر و بازنشسته و همه و همه رو قطع میکنند تا پول مزدوران عراقی و یمنی و سوری و فلسطینی رو بموقع پرداخت کنند.
ذلت بسه و راه یکی بیشتر نمونده
شبها هر ساندیس خوری را دیدید تیکه و پاره کنید و هر چهار پا سپاهی رو دیدید تف و لعنت کنید و خانه هاشون رو اتیش بزنید.
خر با پیغام آب نمی خوره
اینها باید فقط کشته بشوند تا من و ما روی آرامش و آسایش رو ببینیم
من باتوم خوردم و حالا جونم رو برای ایرانم میدم
ایرانی های خارج نشین هم جلو لانه جاسوسی اینها یکشنبه ها تظاهرات کنند تا دنیا بفهمه ما با کره شمالی فرقی نداریم