رئیس هیئت مدیره انجمن بیمارستان‌های خصوصی کشور از بحران مالی ۳۰۰ بیمارستان خصوصی در کشور خبر داده و گفته است که ۶ بیمارستان در پایتخت در حال ورشکستگی هستند.
با شیوع کُرونا در ایران بیمارستان‌ها و کلینیک‌های خصوصی بسیاری از مراجعین خود را از دست دادند و وقت‌های عمل‌های جراحی در این بیمارستان‌ها از سوی بیماران لغو شد. مردم از هراس ابتلا به کُرونا تنها در موارد اورژانسی و حاد به بیمارستان‌ها از جمله بیمارستان‌های خصوصی و همچنین کلینیک‌های خصوصی مراجعه می‌کردند.
این روند موجب خسارت هنگفتی به مراکز درمانی خصوصی شد بطوریکه برخی بیمارستان‌ها مجبور به کاهش نیروهای کار از جمله کادر خدماتی، اداری و درمانی شدند. خبر اخراج نیمی از کادر درمان در بیمارستان خصوصی آتیه تهران که یکی معروف‌ترین بیمارستان‌های خصوصی پایتخت است نشان از وضعیت بحرانی بیمارستان‌ها داشت.
در همین رابطه کوروش شمیمی رئیس هیئت مدیره انجمن بیمارستان‌های خصوصی کشور به خبرگزاری ایرنا گفته که اکنون حدود ۷۰ درصد تخت‌های بیمارستان‌های خصوصی خالی است.
با این همه کوروش شمیمی معتقد است «این کُرونا نبود که بیمارستان‌های خصوصی را زمینگیر کرد بلکه کُرونا تیر خلاصی بود که که به پیکر برنامه‌ریزی نشده و مدیریت‌نشده بیمارستان‌های خصوصی به خاطر ندیدن همه جوانب کار زده شد.»
رئیس هیئت مدیره انجمن بیمارستان‌های خصوصی کشور درباره وضعیت این بیمارستان‌ها توضیح داده که «این شرایط سخت، بیمارستان‌های خصوصی دنبال تعدیل نیرو نیستند بلکه در تلاش هستند بتوانند حداقل حقوق را به پرسنل خود بدهند تا این بحران رد شود اما نمی‌شود و اگر ادامه پیدا کند، بیمارستانی که ۴۰۰ تا هزار پرسنل دارد تعطیل می‌شود و پرسنل در این شرایط سخت اقتصادی دچار مشکل می‌شوند.»
او توضیح داده که تلاش مسئولان بیمارستان‌های خصوصی این است که در این شرایط به نوعی مدیریت کنند که به جای ۴۰۰ نفر، ۵۰ نفر اخراج شوند اما همه بیمارستان‌های خصوصی یعنی حدود ۳۰۰ بیمارستان در کشور که ۵۸ بیمارستان آن در تهران است، دچار بحران مالی هستند.
به گفته این فعال صنفی، حدود ۱۰۰ هزار نفر در بیمارستان‌های خصوصی کشور کار می‌کنند و معیشت خانواده‌های آنها را تامین میکند، همه هم زحمتکش هستند. اگر به این افراد رسیدگی نشود و بیمارستان‌های خصوصی نتوانند حداقل حقوق را به این افراد بدهند، این بیمارستان‌ها ورشکسته می‌شوند.
کوروش شمیمی تأکید کرده که هیچ ارگانی که برای حل بحران بیمارستان‌های خصوصی کمک کند، وجود ندارد زیرا کسی به فکر مشکلات بخش خصوصی نیست و اگر این وضعیت ادامه یاید دیگر قابل حل نخواهد بود.
ایرج خسرونیا رئیس جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران معتقد است یکی از مشکلات بیمارستان‌های خصوصی، شرکت‌های بیمه هستند و هشدار داده که «بیمارستان‌ها در حال ورشکستگی هستند و این شامل بخش دولتی و بیمارستان‌های درجه ۳ و ۴ بخش خصوصی نیز می‌شود.»
عدم پایبندی بیمه‌ها به تعهداتشان در قبال مراکز درمانی موجب کاهش بودجه بیمارستان‌ها، مقروض شدن، اخراج نیروها و محدودیت خدمات در این مراکز درمانی شده است.
این موضوع پیشتر از سوی ایرج حریرچی سخنگوی وزارت بهداشت نیز مورد تأکید قرار گرفته است: «متاسفانه در مسیر اجرای طرح تحول سلامت، شاهد کم کاری بیمه‌ها بودیم و همین مسئله باعث شده، بیمارستان‌ها دچار مشکل شوند. زیرا وقتی بیمارستان نتواند بدهی خود به شرکت‌های تجهیزات پزشکی و دارویی به موقع پرداخت کند، قطعا با مشکل در ارائه خدمات مواجه خواهد بود که این مسئله ناشی از عدم پرداخت به موقع مطالبات بیمارستان‌ها از سوی بیمه‌هاست.»
این در حالیست که شیوع کُرونا و کاهش مراجعه بیماران به مراکز درمانی موجب شد بیمارستان‌های خصوصی بحران‌زده مرحله دیگری از کاهش هزینه جاری را با اخراج بخشی از پرسنل خود انجام دهند.
در مقابل اما برخی فعالان صنفی پرستاران معتقدند که این اقدام بیمارستان‌های خصوصی برای کسب سود بیشتر اتفاق افتاده است.
https://kayhan.london/1399/01/27/%d8%a7%d8%ae%d8%b1%d8%a7%d8%ac-%da%af%d8%b1%d9%88%d9%87%db%8c-%d9%82%d9%87%d8%b1%d9%85%d8%a7%d9%86%d8%a7%d9%86-%d9%88-%d9%81%d8%b1%d8%b4%d8%aa%da%af%d8%a7%d9%86-%d9%85%d8%a8
محمد شریفی مقدم فعال صنفی پرستاری در این‌رابطه گفته است: «بیمارستان‌های بخش خصوصی پیش از این سود هنگفتی را از قبل کار پرستاران کسب کرده‌اند. اگر هم دو سه ماهی سود کمتری کسب کنند، چه ایرادی دارد؟ اینهمه ولع کسب سود از کجا می‌آید؟ آنهم در شرایطی که حتی خیرین و مردم برای کمک نقدی به تجهیزات بیمارستانی تلاش کرده‌اند، چطور یک بیمارستان خصوصی نمی‌تواند اندکی از سود خود بزند. البته ما معتقدیم که این بیمارستان‌ها ضرر نداشته‌اند. این برخورد بخش خصوصی در روحیه پرستاران سراسر کشور تاثیرگذار خواهد بود.»
محمد میرزابیگی رئیس کل سازمان نظام پرستاری نیز در نامه‌ای به سعید نمکی وزیر بهداشت و درمان نسبت به این روند اعتراض کرده و نوشته است که «چنین اتفاقی آن هم در بیمارستان‌هایی که سال‌هاست از محل تلاش و کوشش پرستاران عزیز و به مدد تعرفه‌های سنگین و چند برابری خدمات و مراقبت‌های سلامت میلیاردها تومان سود و درآمد، عاید سهامداران محترم و مسئولین اینگونه بیمارستان‌ها کرده است، جای شگفتی است. این بیمارستان‌ها حتی اگر نیاز باشد نه چند ماه بلکه سال‌ها، پرسنل خود را حمایت همه‌جانبه و به ویژه حفاظت مالی نمایند، اما اکنون نه تنها این اقدام را نمی‌کنند بلکه در کمال تعجب و ناباوری هنوز دو ماه از موضوع کرونا نگذشته بطور گسترده‌ای شروع به اخراج، تعدیل و خانه‌نشین کردن پرستارانی کرده‌اند که بهترین سال‌‌های عمر خود را در خدمت این بیمارستان‌ها بوده‌اند.»
پرستاران در حالی در روزهای اخیر اخراج می‌شوند که در روزهای ابتدایی شیوع ُدر ایران، وزارت بهداشت برای جبران کمبود پرستار فراخوان جذب با قراردادهای ۸۹ روزه را صادر کرد. فراخوانی که در آن متذکر شده که «انعقاد قرارداد پاره وقت هیچ گونه تعهد استخدامی برای دانشگاه ایجاد نخواهد کرد.» فراخوانی که خانه پرستار آن را «استثمار نیروی کار» عنوان کرد.
بر اساس آمارهای دولتی ۷ تا ۸ هزار پرستار بخش خصوصی درمان ایران مشغول به فعالیت هستند و ۳۰ هزار پرستار نیز از طریق شرکت‌های پیمانکاری تأمین نیروی انسانی جذب درمان کادر درمان بیمارستان‌ها و کلینیک‌های دولتی و خصوصی شده‌اند که امنیت شغلی آنها نیز مانند پرستاران استخدام در بخش خصوصی به خطر افتاده است.
