هم‌میهنان عزیز،
سال‌هاست نسل‌های ایرانی در آتش بهمنی می‌سوزند که در سال ۵۷ بر خرمن زرین و پر بار میهنمان افتاد و هر روزه و هر ماهه و هر ساله خوشه‌های کوچک و بزرگ آن به آتش ظلم‌ها و تباهی‌ها شعله می‌کشند و رو به نیستی سوق داده می‌شوند.
گاه با ادامه جنگی خانمانسوز به بهانه صدور تاریکی به اقصی نقاط جهان، گاه با کشتاری بی‌رحمانه در تابستانی گرم و طاقت‌فرسا، گاه با سرکوب جنبشی نوخاسته از دل دانشگاه‌ها، گاه با لگدکوب کردن جوانه‌هایی سبز، گاه با پرپر کردن انسان‌هایی بی گناه در آسمان، گاه با انفجاری در اعماق اقیانوس، گاه با شلیکی مستقیم به سینه کولبران و گاهی با خفه کردن آدمیانی که در دی و آبان فریاد می‌زدند دیگر نمی‌توانیم نفس بکشیم…
اما اینک زمان دادخواهی فرا رسیده است! خون جوشان امثال پویا بختیاری چشمه‌ی زاینده‌ای خواهد شد تا سیلی خروشان از تمام فریادهای در گلو مانده به راه افتد و طومار ظالمان را در هم پیچد. تاریخ گواه آن است که دانشجویان مبارز داخل کشور همواره در صف مقدم ستیز با ظلم و ستم و تبعیض بوده‌اند و در این مسیر متحمل چه جفاهایی شده‌اند. از ۱۸ تیر گرفته تا ۱۶ آذر، از روز جهانی کارگر گرفته تا اعتراض علیه حجاب اجباری، از دی۹۶ گرفته تا دی۹۸ ، همه و همه مراحل سخت و دشواری بوده‌اند تا جاده یکطرفه آزادیخواهی کشور را روشن‌تر و هموارتر نمایند.
اکنون و در ادامه این راه که بی‌شک چشیدن طعم شیرین آزادی ثمره آن است، نوبت به ما رسیده است تا به دادخواهی دوستان از جان گذشته خود در جنبش دانشجویی پرچم دادخواهی را برافرازیم و با حمایت خود صدای رساتری برای مردم ایران باشیم.
اهل ایرانم
اهل داد
دشمن بیداد
دادخواهم
دادخواه
جنبش دانشجویان ایران
۳۱ خرداد۹۹
