روز ۱۱ تیر ۱۳۹۹، مقارن با آغاز ژوییه ۲۰۲۰، بنیاد مطالعات ایران و اعضای آن همکار برجسته و جانشین‌ناپذیر خود دکتر هرمز حکمت را از دست دادند.
حکمت در سال ۱۳۶۹ به بنیاد پیوست و از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۳ با همکاری زنده‌یاد شاهرخ مسکوب و سپس خود تا سال ۱۳۹۴ سردبیری ایران‌نامه، مجله‌ی تحقیقات ایرانشناسی بنیاد، را به عهده داشت و تا روز درگذشت، عضو هیأت امنای بنیاد مطالعات ایران بود. او نیز مانند پیشکسوت‌های خود جلال متینی، زنده‌یادان داریوش شایگان و شاهرخ مسکوب، نویسنده‌ای زبردست و هوشمند بود و با اندیشه‌ی زاینده و دانش گسترده در زمینه‌ی زبان و فرهنگ ایران و با علاقه‌ای که به پیشبرد رسالت ایران نامه داشت، نقشی فراموش نشدنی در گزینش نوشته‌ها، جلب همکاری محققان، و پیشبرد کیفیت محتوای مجله از خود باقی گذاشت.
بیش از آن، هرمز حکمت انسانی فرهیخته و آزاده و دوستی پایدار و ابدی، نماد مروت با دوستان و مدارا با دشمنان، آگاه به پستی و بلندی‌های زندگی بود. در طی سال‌ها، تجربه‌ی پس و پیش‌های سیاسی در دهه‌های ۲۰ و ۳۰ در ایران و دهه‌های ۵۰ و ۶۰ و تجربه‌ی همان پس و پیش‌ها در آمریکا و ایران، دریافته بود آنچنان که مولانا گفته عافیت در تعادل و حقیقت در تسامح است.
هیأت امنا، اعضا، و همکاران بنیاد مطالعات ایران درگذشت شادروان دکتر هرمز حکمت را به خانواده و دوستان او، و نیز به دوستداران زبان و فرهنگ ایرانزمین، تسلیت می‌گویند.
بنیاد مطالعات ایران
آیا هرمز حکمت شیرازى است؟. نسبتى با على اصغر حکمت دارد یا خیر؟