نازنین نوری – سارا امیری یک مهاجر متولد ایران در امارات متحده عربی است. او که ۳۳ ساله است مدیریت علمیِ نخستین مأموریت بین سیّاره‌ای جهان عرب را بر عهده دارد: مأموریت امارات متحده عربی در سیّاره مریخ.
سارا امیری همچنین نخستین وزیر زن امارات در «وزارت علوم پیشرفته» این کشور است. او نظارت مأموریت مریخ امارات (Emirates Mars Mission) در ۲۰ ژوئیه را بر عهده داشت.
سارا امیری همچنین ریاست شورای دانشمندان امارات متحده عربی را بر عهده دارد و معاون پروژه مأموریت مریخ امارات در مرکز فضایی محمد بن راشد (MBRSC) است.
او چند روز پیش از پرتاب کاوشگر به گزارشگر شبکه جهانی بی‌بی‌سی گفت: «بیش از هر چیز دیگری عصبی هستم» و افزوده بود: «برای این کاوشگر تقریبا شش سال و نیم تلاش شده است. ما این فضاپیما را بارها مورد آزمایش قرار دادیم تا مطمئن شویم که می‌تواند در هر سناریویی پایدار بماند و اکنون بر روی یک موشک پرتاب، در بالای راکت برای رفتن به سیاره‌ای که میلیون‌ها کیلومتر با ما فاصله دارد، مستقر شده است.»
سارا بنت یوسف الامیری متولد سال ۱۹۸۷ میلادی (۱۳۶۶ خورشیدی) در استان سیستان و بلوچستان است که به امارات مهاجرت کرده. او دانش‌آموخته لیسانس و فوق لیسانس مهندسی کامپیوتر از دانشگاه آمریکایی شارجه است.
امیری فعالیت خود در زمینه فناوری فضایی را در انستیتو علوم و فناوری پیشرفته امارات آغاز کرد؛ آنجا به عنوان مهندس برنامه‌ریزی در اولین ماهواره‌های امارات، دُبی‌سَت یک (Dubai Sat-1) و دُبی‌سَت دو (Dubai Sat-2) فعالیت کرد. در همین زمان رؤیای کودکی سارا به واقعیت تبدیل شد: او در سن ۱۲ سالگی و با دیدن تصویری از کهکشان آندرومدا، مصمم شده بود تا آنجا که می‌تواند درباره فضا بیاموزد.
سارا امیری در سال ۲۰۱۶ به عنوان رئیس شورای علوم امارات منصوب شد و یک سال بعد در تماسی از سوی دولت از وی خواسته شد تا هدایت وزارتخانه تازه تأسیس «علوم پیشرفته» را بر عهده بگیرد.
وی اوایل ژوئیه سال جاری در گفتگویی با خبرگزاری «امارات» گفت: «وقتی شما درباره اقتصاد امارات در ۳۰ سال آینده صحبت می‌کنید، یکی از پایه‌های آن در علم و فناوری است زیرا می‌خواهید یک اقتصاد دانش‌بنیاد داشته باشید. این همان اصلی است که پایدارترین اقتصادهای دنیا بر اساس آن پیش می‌روند.»
موشک حامل کاوشگر ۲۰۰ میلیون دلاری امارات با نام «hope»(امید) یا به زبان عربی «أمل» بیستم ژوئیه سال جاری از مرکز فضایی تانه‌گاشی‌ما ژاپن به فضا پرتاب شد و پیش‌بینی می‌شود در هفت ماه آینده همزمان با پنجاهمین سالروز تأسیس امارات متحده عربی به مدار مریخ (فاصله ۴۹۳ میلیون کیلومتری زمین) برسد.
این یک پیروزی بزرگ برای امارات متحده عربی به ویژه برای زنان این کشور به شمار می‌رود که ۳۴ درصد از تیم مأموریت و ۸۰ درصد تیم علمی را تشکیل می‌دهند (در امارات ۵۶ درصد از جمعیت فارغ التحصیلان رشته‌های علوم و فناوری، مهندسی و ریاضیا، زن هستند).
هنگامی که در سال ۲۰۱۴ امارات متحده اعلام کرد تصمیم دارد یک کاوشگر به مریخ بفرستد، این کشور هیچ آژانس فضایی و یا دانشمند فعال در زمینه نجوم نداشت و فقط توانسته بود کمی پیش از آن نخستین ماهواره خود را به فضا پرتاب کند.
سارا امیری هشتم ژوئیه سال جاری به مجله نیچر (Nature) گفته او بارها این نظر را درباره تیمی که با متوسط سنی ۲۷ سال با شتاب گردآوری کرده بود، می‌شنید که «شما یک مشت بچه هستید؛ چطور می‌خواهید به مریخ برسید؟!»
امیری با اشاره به شک و تردید اولیه‌ی هیئت بررسی بین‌المللی EMM درباره موفقیت این کاوشگر گفته است: «ما کشور جوانی هستیم که بر اساس معیارهای جهانی دیر وارد این رقابت‌ها شدیم. طبیعی است که مردم این اقدام ما [پرتاب کاوشگر به مریخ] را دیوانگی فرض کنند. برای ما اما این اقدام یک کار لوکس نیست؛ یک قمار نیست بلکه توسعه مهارت‌ها و توانایی‌ها و بطور کلی توسعه یک کشور یک ضرورت مطلق است.»
برت لَندین مهندس «دانشگاه کلرادو بولدر» که مدیریت تیم فضاپیمای این پروژه را بر عهده دارد نیز به مجله «نیچر» گفته است: «رسیدن از ماهواره‌های مدار زمین به یک کاوشگر که به اعماق فضا می‌رود، طی شش سال باورکردنی نیست. قبلاً هرگز چنین چیزی را ندیده‌ام.»
او افزوده که «آموزش اماراتی‌های جوان و فعالیت در محیطی جسورانه و ریسک‌پذیر که از ویژگی‌های سال‌های اولیه‌ی کار در ناسا بوده، این مزیت را هم داشت که آن را به هیجان‌انگیزترین کار در زندگی حرفه‌ای من تبدیل کرده است.»
به گفته برت لَندین، در این تیم اماراتی زنان سهم بسیار بیشتری نسبت به تیم‌های مشابه آمریکایی دارند.
ماهواره «hope» (امید) در طول ماموریت دو ساله‌اش (هر سال مریخ ۳۸۷ روز است) اولین نقشه کامل سیاره‌ای از جوّ مریخ را ثبت و ضبط خواهد کرد و به صورت روزانه تغییرات آب و هوایی و تغییرات فصول را پیگیری خواهد نمود تا بتواند انسان را برای مأموریت‌های آینده آماده ساخته و نحوه و میزان خروج اکسیژن و هیدروژن از جوّ مریخ را مشخص کند.
این تحقیقات به دانشمندان کمک می‌کند با آب و هوای مریخ و چرایی از دست رفتن جوّ فشرده در اطراف این سیاره را درک کنند. همچنین نتایج این تحقیقات ممکن است دلیل پایان زندگی و تبدیل شدن مریخ به یک سیاره بایر و پر از گرد و خاک را مشخص کرده و سبب گشایش در یکی از رازهای بزرگ شود، چرا که روزگاری سیاره سرخ پوشیده از اقیانوس و رودخانه بوده است.
داده‌های این کاوش در دسترس جامعه جهانی قرار خواهد گرفت. ریچارد زورک دانشمند و رئیس دفتر برنامه مریخ در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا (JPL) نیز به مجله «نیچر» گفته که «اماراتی‌ها خیلی مشتاق بودند این کاوش صرفا نمایشی از تکنولوژی آنها نباشد بلکه بتواند به شناخت علمی بیشتر از مریخ کمک کند.»
برای سارا امیری، علم «بین‌المللی‌ترین شکل همکاری است؛ نامحدود و بدون مرز است و با عشق افراد، به سود فهم بشر پیش می‌رود.»
شش سال طول کشید تا کاوشگر «هوپ» با کمک دانشمندان آمریکایی ساخته شود. امارات متحده عربی مهندس‌هایی با تجربه‌‌ی حضور در مأموریت‌های قبلی ناسا را با هدف انتقال دانش در مرکز فضایی محمد بن راشد(MBRSC) استخدام کرد. اکثر این مهندسان از «دانشگاه کلروادو بولدر» هستند.
ساخت و سازها بیشتر در ایالات متحده انجام شد اما ۷۵ دانشمند و مهندس اختصاصی اماراتی از مرکز فضایی محمد بن راشد (MBRSC) در این کار مشارکت داشتند.
امارات متحده عربی یکی از سه کشوی است که به همراه ایالات متحده و چین در حال مأموریت اکتشافی در مریخ با استفاده از کادرهای رباتیک هستند.
امارات متحده پنجمین مریخ‌نورد ناسا به نام «Perseverance» (استقامت) را اخیرا به منظور یافتن شواهدی از زندگی در گذشته‌ی مریخ و استخراج و ذخیره نمونه‌هایی از سنگ‌های مریخی که در مأموریت دیگری در سال ۲۰۳۱ به زمین منتقل می‌شوند، به این سیاره می‌فرستد.
اولین مأموریت چین به مریخ که دارای یک مدارپیما، یک کاوشگر و یک مریخ‌نورد است، از جزیره‌ای در جنوب چین در ۲۳ ژوئیه پرتاب شد. این مأموریت شامل بررسی جامعی از جوّ سیاره مریخ، ساختارهای داخلی و محیط سطح آن، از جمله جستجوی حضور آب و نشانه‌های زندگی، در آن است.
*منبع: کیهان لایف
*ترجمه و تنظیم از کیهان لندن
باید به مدیران و رهبران با کفایت کشورشون تبریک گفت
مطالب کیهان لندن بسیار سودمند و عالی است ???
از نظر طبقه متوسط شیعیان اثنی عشری ساکن ایران و روشنفکرانشان و حتی اپوزیسیون نماها و شبه اپوزیسیونها، بلوچها در کنار دیگر اقوام ایرانی بعنوان مستاجر و یا حداکثر شهروند درجه دوم محسوب می شوند که بجرم ناکرده تجزیه طلب بودن باید همواره مورد سرکوب و سو ظن و شماتت قرار گیرند و خدا را شکر نمایند که در سرزمین امام عج اجازه یافته اند زندگی نمایند. این اقوام صرفا بعنوان لولو خور خوره کاربرد دارند که در صورت سرنگونی نظام مقدس تنها کشور شیعه جهان، آن را تجزیه خواهند کرد!!!
بهر روی، چه خوب شد که این زن جوان دانشمند، شهروند درجه یک کشور عربی امارات متحده است. در بین اقوام سابقا ایرانی مقیم خارج، از این نمونه ها در کسوت علم و هنر و موسیقی و‌تکنولوژی و سیاست بسیار هستند که از سوی رسانه های سوپر لیبرال ایرانی برون مرزی نادیده گرفته می شوند.
تنها گروه جمعیتی در ایران که خواستار نه تنها تجزیه بلکه نابودی ایران هستند، شیعیان اثنی عشری ساکن شهرهای واقع در هلال شیعه می باشند، در صورتیکه روشنفکران و طبقه الیت این طبقه، با وقاحت اقوام اصیل ایرانی را که همواره در طول تاریخ نگهبانان راستین این مرز و بوم بوده اند به تجزیه طلبی متهم می کنند.