احمد رأفت – توافق تاریخی بین دولت‌های اسرائیل و امارات متحده عربی که با عنوان «پیمان ابراهیم» به امضا رسید را بسیاری از فلسطینی‌ها «معجزه» ای می‌دانند که تنها جمهوری اسلامی قادر به تحقق آن بود.
«معجزه» کلمه‌ای است که ابو ابراهیم روزنامه‌نگار فلسطینی اهل غزه در گفتگو با کیهان لندن در توصیف این پیمان استفاده می‌کند. ابوابراهیم که به خاطر جوّ حاکم در غزه این نام مستعار را برای خود انتخاب کرده، سال‌هاست که با روزنامه‌نگاران خارجی که برای تهیه گزارش به نوار غزه سفر می‌کنند همکاری دارد.
ابو ابراهیم به کیهان لندن می‌گوید «امروز دفاع از این توافق می‌تواند در غزه و حتی کرانه باختری رود اردن به قمیت جان تمام شود. کسانی که بر این دو منطقه فلسظینی حکومت می‌کنند، حماس و سازمان آزادیبخش فلسطین، اگرچه در هیچ موردی با یکدیگر توافق ندارند و هیچکدام دولت دیگری را به رسمیت هم نمی‌شناسند، در رد هرگونه گفتگو با اسرائیل برای پایان دادن به شرایط کنونی همزبان هستند.»
ابو ابراهیم می‌افزاید «تحرکات منطقه‌ای جمهوری اسلامی که تهدیدی برای کشورهای عربی و اسرائیل است، کشورهای عربی و به ویژه امیرنشین‌ها را به اسرائیل نزدیک کرده و این توافق فرزند واهمه‌ی مشترک اسرائیل و کشورهای عربی از خطری به نام جمهوری اسلامی است.»
به گزارش اسکای نیوز آمریکا، اسرائیل و امارات پنجشنبه ۱۳ اوت (۲۳ امرداد) با انتشار بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند؛ ابوظبی و تل‌آویو رسماً روابط خود را عادی می‌کنند.
اسرائیل در مقابل عادی‌سازی روابط با امارات، برنامه الحاق اراضی فلسطینی را متوقف خواهد کرد. pic.twitter.com/bfg8iZBqWb
— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) August 13, 2020
ابو ابراهیم در ادامه به ناتوانی رهبران فلسطینی در مدیریت سیاسی و فساد گسترده اقتصادی چه در غزه و چه کرانه باختری رود اردن اشاره می‌کند: «رهبران فلسطینی هربار که قطار صلح از نزدیکی ما رد می‌شود بجا می‌مانند و هزینه این بی‌کفایتی را ما می‌پردازیم. زمانی که مصر و اسرائیل با میانجیگری آمریکا در کمپ دیوید توافق صلح را امضا کردند، یاسر عرفات بجای پیوستن به آن گفتگوها و استفاده از موقعیت ایجاد شده برای پایان دادن به خصومت با اسرائیل و گرفتن امتیازهایی برای فلسطینی‌ها راه ساده‌تر مخالفت را برگزید. البته نقش سوریه‌ی حافظ اسد و عراقِ صدام حسین را در این قضیه نمی‌توان نادیده گرفت. همین قضیه چند سال بعد، در دوران ریاست جمهوری بیل کلینتون تکرار شد. پس از ماه‌ها مذاکره در لحظه آخر باز هم یاسر عرفات، اینبار به تحریک سوریه و جمهوری اسلامی ایران، زیر توافقی که به دست آمده بود زد. امروز هم محمود عباس بجای اینکه با اماراتی‌ها همراهی کند و امتیازهایی را از اسرائیل بگیرد، باز به مردم فلسطین پشت کرده است.»
این روزنامه‌نگار فلسطینی تاکید دارد که سیاست عدم مذاکره و استفاده از موقعیت‌ها، اعتماد مردم به رهبران فلسطینی را کاهش داده است: «امروز نه در غزه و نه در کرانه باختری، نه دولت محمود عباس و نه دولت حماس هیچکدام مورد قبول مردم نیستند. در تمام مناطق فلسطینی‌نشین یأس و ترس از فردا جانشین هرگونه امید برای تشکیل کشوری مستقل شده است. در عمل دشمن اصلی فلسطین، رهبران خودمان هستند که جرأت پذیرفتن چالش‌های ناشی ار دستیابی به صلحی پایدار با اسرائیل را ندارند. امروز آنها ناتوانی و بی‌کفایتی خود را با شرایط نه جنگ و نه صلح با اسرائیل توجیه می‌کنند.»
ابو ابراهیم می‌افزاید «تا کی می خواهند سیاست‌های شکست خورده بایکوت اسرائیل و موشک‌پراکنی را ادامه دهند! سیاست‌های شکست خورده‌ای که بهای آن را مردم بیچاره کرانه باختری رود اردن و نوار غزه می‌پردارند. بایکوت پرتقال اسرائیلی یا موشک‌پراکنی به بیابان‌های اسرائیل چه سودی و دستاوردی برای ما غیر از واکنش سخت نظامی و سیاسی اسرائیل داشته است که ادامه دهیم؟ شعارهای نابودی اسرائیل که حتا در بین اکثریت فلسطینی‌ها نیز دیگر خریداری ندارد، ما را به کجا برده که همچنان تکرارش کنیم؟ رهبران سیاسی ما همیشه بازیچه دست این یا آن دولت در منطقه بوده‌اند. زمانی مصر و عراق، امروز هم سوریه و جمهوری اسلامی با سرنوشت ما برای پیش بردن اهداف خود بازی می‌کنند.»
یکی از نگرانی‌های فلسطینی‌ها طرح الحاق بخش‌هایی از کرانه باختری رود اردن به اسرائیل است که دولت بنیامین نتانیاهو آن را مطرح کرده است. اما حالا در «پیمان ابراهیم»، بنیامین نتانیاهو متعهد به کنار گذاشتن این طرح شده است. ابو ابراهیم در پایان گفتگو با کیهان لندن می‌گوید «اگر رهبران فلسطینی با امارات مشارکت می‌کردند و خود را مانند بیماران مشگوک به ابتلا به ویروس کُرونا در قرنطینه قرار نمی‌دادند، شاید می‌توانستیم مثلا به حصر طولانی نوار غزه که فقر و بیکاری را در این منطقه گسترش داده است، پایان دهیم.»
حاکمان شیخ نشین امارات از انقلاب انگلیسی – امریکایی خمینی عبرت گرفتن. میخوان کشورشون آباد بشه و حاکم‌مقبول باشن بر یک‌کشور نرمال و آباد.
اصلا اسراییل و اعراب دارای ریشه های مشترک هستن و کانلا مشهوده سوریه، لبنان ، اسراییل و عراق بسیار شبیه هستن
چه فرهنگی چه مذهبی چه تاریخی.. حتی تیپ و قیافه ای.
خیلی از کلیمی های اسراییل اصالتا عرب کلیمی هستن
اصلا اکر حکومت ایران وطن پرست بود که نیست باید به فکر منافع ملی ایران می بود .
منافع در دنیا حرف اول رو میزنه
امارات هم دیده نفعش در این پیمانه به همین سادگی
قضیه فلسطین جعلی است و کاربردی جز فربه شدن رهبران فاسدو تبهکار و شارلاتان فلسطین به قیمت فلاکت فلسطینیان ندارد و تنور آن با پول و سلاح خلافت شیعه و قطر و تبلیغات فاشیستهای چپگرای غربی داغ می گردد.
ابو ابراهیم باید پاسخ دهد چرا مردم فلسطین مانند دیگر اعراب در بهار عربی ، قیام نمی کنند و رهبران فاسد خود را به زباله دانی تاریخ نمی فرستند.
اکثرکالاهای لوکس اروپائی وآمریکائی که بازارهای امیرنشین های عربی خلیج فارس را رونق توریسم بین المللی داده تولیدات کمپانیهای متعلق به سرمایه داران بزرگ یهودی است. با این شرایط میتوان گفت که یهودیان از سالها پیش در«سرقفلی» بازارامیرنشین ها سهیم بودند.
درایران از زمانی که عربها ویروس اسلام را وارد کردند ، بجز مسجد وگورامام چیز دیگری که «توریست پسند» باشد ساخته نشده است.