عبدالرحمن الراشد (شرق‌الاوسط) – در جهان ۱۹۳ کشور هستند که جامعه بین‌المللی یا سازمان ملل متحد را تشکیل می‌دهند. از این تعداد ۱۶۳ کشور از آنها اسرائیل را به رسمیت شناخته‌اند. خواندن این اعداد کافی است تا بدانیم آنچه در روابط اسرائیل و امارات اتفاق افتاده با وجود هر آنچه شنیده‌اید مسئله خطرناکی نیست.
روابط امارات با اسرائیل ۲۷ سال پس از توافق‌نامه اسلو، ۴۰ سال پس از ورود سعد مرتضی اولین سفیر مصر در تل‌آویو و ۲۴ سال پس از تعیین اولین مقام اسرائیلی در قطر و برافراشته شدن پرچم اسرائیل بر روی ساختمان‌های دوحه آغاز شد.
تاریخ روابط دیپلماتیک، تجاری و ورزشی جهان عرب- عبری هرگز متوقف نشده است. بنابراین حمله و انتقاداتی که توسط قطر به همراه برخی از افراد حکومت خودگردان فلسطین آغاز شده، بیانگر اختلافات در روابط بین اعراب است و هیچ ارتباطی با حرکت وگام دیپلماتیک امارات با اسرائیل ندارد!
با وجود این، دو جنبه مهمی که هرگاه مسئله روابط ما با اسرائیل به میان می‌آید فراموش می‌کنیم بایستی روشن شود:
اول این است که هیچیک از طرف‌های عربی، فردی یا دولتی، حق ندارد بر فلسطینی‌ها تحمیل کند که فلسطینیان چگونه با قضیه و آرمان خود کنار بیایند یا به چه نحوی امور خود را با اسرائیل اداره کنند. اینها موضوعاتی است که حق مشروع خود فلسطینی‌هاست و به دولت خودگردان آنها در رام‌الله تعلق دارد. آنها تصمیم می‌گیرند که آیا خواهان توافق با اسرائیلی‌ها در مورد یک یا دو کشور باشند یا اینکه نمی‌خواهند کشور باشند!
حتی با جزئیات بیشتر ، فلسطینی‌ها به تنهایی حق تصمیم‌گیری درباره سرزمین خود به پایتختی بیت‌المقدس (اورشلیم) یا بدون آن را دارند؛ آنها حق دارند درباره حق بازگشت آوارگان یا بدون آن، صلح یا جنگ تصمیم بگیرند. قیمومیت عرب‌ها بر فلسطینی‌ها یا تصمیم‌گیری برای فلسطین نیم قرن پیش با تصمیم اتحادیه عرب پایان یافت. تصمیم‌گیری درباره فلسطین با فلسطینی‌هاست،نه قطری‌ها، نه سوری‌ها، نه ایرانی‌ها، نه ترک‌ها و نه سعودی‌ها.
نکته دیگر این است که هر کشور عربی حق مدیریت روابط بین‌المللی خود از جمله رابطه با اسرائیل را دارد. این یک مسئله مربوط به حاکمیت ملی است که هر کشور بر اساس منافع خود تصمیم می‌گیرد نه بر اساس آنچه فلسطینی‌ها یا سایر کشورهای عرب می‌خواهند. هر کشور عربی شرایط خاص خود را دارد. هنگامی که عبدالفتاح برهان رئیس جمهور سودان از وی پرسیدند که چرا پس از برکناری رژیم بشیر با اسرائیل روابط برقراری کردی، گفت که این موضوع در راستای منافع عالی و ملی سودان است. امارات متحده عربی همچنین در بحران‌های خطرناک امروز منطقه بالاترین منافع خود را دارد.
چرا قطر در سال ۱۹۹۶ درهای خود را زودتر از همه به سوی اسرائیل باز کرد و از شیمون پرز در دوحه استقبال کرد و یک پیمان تجاری بست؟ این اتفاق سه ماه پس از کودتای حمد بن خلیفه علیه پدرش روی داد. دلیل آن مشخص است: او می خواست موقعیت خود را در قدرت تحکیم کند. زمانی انور سادات رئیس جمهوری فقید مصر در چارچوب یک استراتژی بزرگتر تصمیم گرفت که منافع عالی مصر را در توافق صلح کمپ دیوید با برقراری روابط با اسرائیل تضمین کند.
واقعیت این است که عرب‌ها مرحله‌ی ضرورت تفاهم و کنار آمدن با اسرائیل را پشت سر گذاشته‌اند. رابطه با اسرائیل دیگر یک شوک نیست بلکه یک داستان قدیمی و خسته‌کننده شده است. اسرائیلی‌ها در تمام فرودگاه‌های پایتخت‌های عرب به زمین نشسته‌اند و به عنوان دیپلمات، ورزشکار، پرسنل امنیتی یا متخصص رسانه‌ها در آنجا بطور رسمی مورد استقبال قرار گرفته‌اند.
بازنده اصلی در همه این سال‌ها فلسطینی‌ها هستند! این دشمنی و تفرقه به نام آنها انجام میشود و تا کنون هیچ فایده‌ای از آن حاصل نشده؛ هیچ زمینی بازگردانده نشده؛ و هیچ سرزمین رسمی برای فلسطینی‌ها به رسمیت شناخته نشده؛ هیچ خدمات یا پشتیبانی از شهروندان فلسطینی هم با این شعارهای پوچ ارائه نشده است. این انتخاب دولت فلسطین است که از تماشای اخبار و اظهار نظرهای منفی درباره‌ی ارتباط با اسرائیل راضی باشد و به آن بسنده کند یا اینکه راه دیگری در پیش بگیرد!
تا زمانی که فلسطین نتواند مانع همه این رویدادها شود، می‌تواند از این تحولات و پیشرفت‌ها سیاسی بهره‌مند شود تا در هر زمینه‌ای به نفع اهداف خود یا نیازهای شهروندانش خدمت کند و به پیشرفت برسند.
در عین حال ما واقعا ناراحت هستیم وقتی می‌بینیم که مقامات فلسطینی به خودشان اجازه می‌دهند مانند یک توپ در میدان بازی کشورهایی چون قطر یا ترکیه پاس داده شوند تا از قضیه آنها برای ضدیت با دیگر کشورها سوء استفاده کنند. واقعیت نشان می‌دهد زیان‌هایی که به دلیل منفی بودن برخورد با واقعیت‌ها و عدم درک شرایط کشورهای عربی هنگام تفاهم و همگرایی با اسرائیل به فلسطین می‌رسد، تفاهمی که می‌تواند کمک شایانی به فلسطینی‌ها باشد، هرگز متوقف نشده است.
*منبع: شرق‌الاوسط
*نویسنده: عبدالرحمن الراشد
*ترجمه و تنظیم از کیهان لندن
به گفته پاپ رهبر کاتولیک های جهان: «کشورها باید یاد بگیرند پل بسازند و نه دیوار» می دانیم که دیوار داریم تا دیوار یکجا دیوار چین است که در گذشته های دور در آن کشور برای نگهداری در برابر یورش مغولها درست شده بود. دیگری دیوار ندبه در اسرائیل است که برای نیایش درست شده. آرمان (نگرش) این مرد دین دار(مینوی) دیوار جدایی است. کشور امارات پهنی اندیشی را کنار گذاشته و به ژرف اندیشی روی آورده چون می داند که ازجدایی و کینه و دشمنی چیزی بدست نمی آید. نمونه هایی از گذشته: پس از جنگ دوم جهانی آلمان یک ویرانه بود و ده سال پس از دوباره سازی هماوری وپیکار میان دوسیستم آلمان خاوری سوسیالیستی و باختری کاپیتالیستی آغاز شد و از۱۳ ماه آگوست ۱۹۶۱ تا هشتم نوامبر ۱۹۸۹ ترسایی دیواری این دو کشور را از هم جدا کرد. یکی در جا می زد و یا به پس می رفت و دیگری West Germany شش اسبه به پیش می رفت. در کوبا آرنگ (بانگ) این بود «یا مرگ یا سوسیالیسم» و مرز بندی با آمریکا که ۶۰ سال ادامه داشت و چیزی از آن بدست نیامد. پس از گفتگو در دمان پرزیدنت اوباما کوبا روش دیالوگ را آغاز کرد که ناهمسانی را کنار بگذارد. چین که در گذشته سیستم فئودالی بود با باز کردن درهای خود بسوی کشورهای پیشرفته باختری امروز پس از آمریکا نیرومند ترین بازرگانی جهان را دارد. پیمان ابراهیم در جایگاه نخست به سود اسرائیل است. یک دشمن دوست شده و او را به نام «کشور اسرائیل» می پذیرید و دیگر کشور های همسایه و هم زبان امارات می خواهند او را دنبال کنند.
اسرائیل در آغاز ۱۹۹۰ پس از فروپاشی اتحاد شوروی یکباره یک میلیون از کسانی که آن کشور را ترک کردنند (بوم رها) بدست آورد . آنها کسانی دانش آموخته بودنند در رشته های دانشی بسیار بالا و سران آن کشور با خود گفتند که این مغز ها سرمایه های آنها هستند. اسرائیل هشت برابر آلمان انبازه دار (تازی آن سهامدار) در NASDAQ دارد. همان بورس الکترونیکی آمریکا که در نیویورک است. پهنه و یا گستردگی این کشور به اندازه Baden-Württemberg آلمان است و بخش بزرگی از Start up بسته به ارتش آن است. به دوستی که از آن به نام پیشرفته ترین کشور جهان یاد کرده می گویم اینطور نیست. اینرا بدانید که ساختاری (تازی آن صنعت) در آن کشور گسترده نیست . این را بدانید که آمریکا و اسرائیل چین و روسیه همواره به تکنیک مدرن آلمان نیاز دارند. یک نمونه: آمریکا هواپیمای رادار گریز F-35 پدید آورده شده در کارخانه Lockheed Martin ساخت که در آسمانها نا پیدا بماند. آلمان دستگاه راداری ساخته که این هواپیما را تا دوری ۱۵۰ کیلومتر رد یابی می کند و آنرا روی کامپیوتر سه بعدی می بینند. این رادار تابش راداری به سوی هواپیما برای رد یابی نمی فرستد. روش آن این است که a normally و یا چیز [نا عادی] را در هوا می سنجد.
بسیاری از جهان عرب بسیار باهوش شده اند و به دنبال برندگان این جهان هستند. اسرائیل یکی از پیشرفته ترین کشورهای جهان است , در مغز آنها قدرت وجود دارد و آنها از آن استفاده می کنند .با پخش پول ما به تروریسم ، بازنده واقعی رژیم ایران است . موفق باشید کشورهای هوشمند عرب
کاشکی بقیه کشورهای عربی جرئت امارت داشته باشند و این تابوی احمقانه رابطه با اسارئیل بشکنند.
اکنون بهرتین دوست اعراب در برابر هیولای ج.ا. همانا اسرائیل است.
هیولای ج.ا. را هر چه زوتر باید نابود کرد، چه خوشاتان بیاد و چه نیاید، همین امسال بایست با حمله نظامی جهان آزاد و سکولار جرثومه ج.ا. محو کنند چون دیگر رمقی برای مردمان گروگان ج.ات. نماندهف بایست با کمک نظامی و حمله کوبنده به مراکز تررویستی و هسته و موشکی و سرکوبگر ج.ا. کارش یکسره کنند
اسرائیل هم با فلسطینی هر چه زودتر توافق کند تا دست ایادی تروریست مزدور ج.ا. در اسرائیل و فلسطین خالی شود
اما کشورهای عربی هرگز نباید رابطه منوط به حل مسئله فلسطین کنند، ۷۰ سال مخاصمانه احماقنه ثابت کرده مسئله فلسطین راه حل حنگی ندارد. اتفاق با ارتباط کشورهای عربی با اسرائیل، صلح بین اسرائیل و فلسطین زودتر متحقق میشود
اسرائیل دمت گرم. پیروز باشی به کوری چشم حکومت تبه کار و آدمکش و کرونا پرور اسلام