همایون نادری‌فر – در خبرها خواندیم که قطعنامه پیشنهادی آمریکا مربوط به ادامه تحریم‌های تسلیحاتی جمهوری اسلامی در شورای امنیت رأی نیاورد و در ظاهر رژیم ایران می‌تواند با پایان مدت زمان تحریم قبلی در اکتبر ۲۰۲۰ به خرید و صدور تسلیحات نظامی‌دست بزند .
حجم شادی‌ها و صدای بشکن‌های رسیده از بهارستان و پاستور به حدی بود که شنونده ناآگاه و بی‌اطلاع از عمق مسئله را مجاب می‌کرد که جمهوری اسلامی به پیروزی بزرگی دست یافته است .
اما آنچه در ادامه می‌آید روشنگر این مهم خواهد بود که اینهمه شادی و شعف سیاستمداران خرد و کلان دایره رژیم از رئیس جمهوری اسلامی تا وکیل الحکومه‌های بهارستان و دیپلمات‌های سهمیه‌ای وزارت خارجه یا واقعا از روی نادانی، کم‌دانشی و بی‌سوادی است و یا در بهترین حالت، به دنبال فریب مردم و پروپاگاندا هستند که سعی می‌کنند پیروزی دیپلماتیک جمهوری اسلامی را به مردم و حتی حامیان خارج از مرزهای ایران القاء کنند.
در حالی که آمریکا و متحدین اروپایی‌اش با زیرکی تمام با این بازی فریبنده، ورق را کاملا به سمت به کرسی نشاندن تصمیمات خود علیه رژیم ایران برگرداندند .
آمریکا و دیگر متحدین اروپایی‌اش به خوبی می‌دانستند که چین و شوروی با استفاده از حق وتو خود و با توجه به موضع‌گیری‌هایی که به صراحت اعلام کرده بودند، اجازه تصویب این قطعنامه را در شورای امنیت نمی‌دادند. پس مهم نبود که این قطعنامه در بیست پاراگراف و یا چهار پاراگراف به اعضا پیشنهاد گردد .
مهم این بود که با رد این پیشنهاد و عدم رأی به این قطعنامه، شرایط لازم برای اعمال مکانیسم ماشه از سوی آمریکا و یا هر یک از اعضای اروپایی برجام مهیا شود .
و اما مکانیسم ماشه چیست ؟
«طبق بندهای ۳۶ و ۳۷ برجام، هر یک از طرف‌های توافق می‌توانند به کمیسیون مشترک شکایت کنند و این کمیسیون برای حل و فصل موضوع پانزده روز فرصت دارد؛ مسائل حل و فصل نشده به وزیران خارجه ارجاع داده می‌شود که پانزده روز دیگر فرصت دارند. سپس کمیسیون مشترک پنج روز دیگر فرصت دارد تا مسئله را حل و فصل کند. اگر پس از این فرایند ۳۵ روزه، طرف شاکی هنوز راضی نباشد، می‌تواند موضوع را به عنوان تخطی چشمگیر از توافق، به شورای امنیت ارائه کند و این شورا باید ظرف ۳۰ روز درمورد قطعنامه‌ای برای ادامه تعلیق تحریم‌ها رأی بدهد. قطعنامه‌ای که طرف شاکی می‌تواند وتو کند (بجز آلمان که عضو دائم شورای امنیت نیست) و به این ترتیب، تحریم‌ها به جای خود برگردند.»
اگر به متن این مکانیسم دقت کنید، طرف شاکی، یعنی آمریکا و یا انگلیس یا فرانسه، به عنوان دیگر اعضای دائمی شورای امنیت می‌توانند در صورت رای نیاوردن و یا مخالفت اکثریت اعضای شورای امنیت با اجرای مکانیسم ماشه و برگشت تحریم‌های بین‌المللی این مخالفت را وتو کنند و تحریم‌هایی که با برجام برچیده شده بود نیز بازگشته و برتحریم‌های یکطرفه سنگین آمریکا اضافه شود .
در حقیقت، تعداد بالای آرای ممتنع در رای‌گیری اخیر برای قطعنامه پیشنهادی آمریکا به‌خصوص از سوی اعضای دائمی شورا، نشان از زیرکی آنها و آگاهی از سرانجام این پروسه و جلوگیری از قدرت‌نمایی روسیه و چین دارد تا نگذارند این دو کشور در اوضاع کنونی جهان با استفاده از حق وتو، در این مرحله، قدرت‌نمایی کرده و حرف خود را به کرسی بنشانند .
آنچه مسلم است جمهوری اسلامی و خادمان این سیستم معیوب و پر از خالی، بارها و بارها در بازی دیپلماتیک جهانی شکست خورده‌اند و مردم عادی نیز جز وقاحت و دروغ از آنها چیز دیگری نمی‌بینند و گاهی هم اسیر فضای وارونه‌سازی رژیم می‌گردند و البته در نهایت، آنچه باقی می‌ماند، لبخندهای تمسخرآمیز بزرگان سیاست بر میزان بلاهت و نادانی و حجم حماقت دیپلماسی یک رژیم ورشکسته است.
