ناتاشا فیلیپس – شیرین واعظی نوازنده پیشرو ایرانی تا کنون نوازنده سازهای کوبه‌ای در چند گروه راک در ایران بوده و با توفان به پا کردن بر صحنه‌ی موسیقی «هوی متال Heavy metal» کلیشه‌های جنسیتی در کشورش را جابجا می‌کند.
قابل توجه است که جمهوری اسلامی گاهی موسیقی «هِوی متال» را با سبکی که برخلاف قوانین مذهبی کشور است معادل شیطان‌پرستی می‌داند.
شیرین واعظی در گفتگو با کیهان لایف توضیح می‌دهد که در حرفه‌ای زیر نفوذ مردان و در شرایطی که نوزاندگی از دید جمهوری اسلامی کاری جنجالی است، چرا زن بودن کار ساده‌ای نیست و او باید با دقت روی یک خط باریک گام بردارد.
-شیرین، در کدام گروه‌ها ساز زده‌ای و در حال حاضر در کدام گروه می‌نوازی؟
-من در گروه‌ها و ژانرهای زیادی نواخته‌ام اما گروهی که خیلی به آن تعلق خاطر دارم «آتریا» است. «آتریا» نام یک گروه متال پیشتاز (پروگرِسیو متال) است که من بیش از سه سال در آن نواختم و بیشترین نکات حرفه‌ای را در آن یاد گرفتم.
به عنوان «درامر» و نوازنده طبل و سازهای کوبه‌ای در چندین گروه دیگر نواخته‌ام که آهنگ‌های پاپ، لاتین، جاز، فیوژن، آهنگ‌های قدیمی و موسیقی محلی ایران را در چندین مکان در سراسر ایران از جمله تالار «وحدت» (رودکی)، سالن کنفرانس وزارت امور داخلی مرکز فرهنگی نیاوران و چندین کافه و همینطور سالن‌های موسیقی واقع در تهران و استان جنوبی ایران و شهر بندرعباس اجرا کرده‌ام.
ما به تازگی آلبوم جدید خود به نام «تناسخ» (Reincarnation) را منتشر کردیم و در کشورهایی مانند امارات و دبی برای افتتاح کنسرت گروه‌هایی از جمله کالما، اومنیوم گدِروم، فیدیِن و ولفهِرت اجرا داشتیم.
ما اجراهای زیادی هم در ایران داشتیم. از آنجا که همیشه عاشق موسیقی متال بوده‌ام، آن را به عنوان ژانر مورد علاقه‌ام برای اجرا انتخاب کردم. در گروه دیگری به نام اولفا (Olpha) هم که توسط امیر شهاب خرمی بنیانگذار «آتریا» تأسیس شده نواخته‌ام و یک اجرای زنده دیگر در دبی و در افتتاحیه کنسرت گروه هالی (Hail) که یک گروه بزرگ «هِوی متال» است داشتم.
-به تازگی رویترز مستندی کوتاه درباره شما منتشر کرد. در این برنامه چه سبک موسیقی نواختید؟
-در این برنامه آهنگی از «آتریا» است که به آن موسیقی دِجنت (Djent) می‌گویند. دِجنت یک ژانر فرعی از متال پیشتاز (پروگرِسیو متال) است و به دلیل صدای خاصی که می‌توانید از گیتارها بشنوید، این اسم را گرفته. آن صدا، یک صدای پُر، خراشیده، با دست خفه شده و بم و پایین گیتار است که پس از آن، یک نوای کوبه‌ی بم که ضرب بیشتری به کل نوا می‌دهد، نواخته می‌شد.
-در حالی که چندین نوازنده دیگر به دلیل اجرا در ایران بازداشت شده‌اند، شما و اعضای گروه‌هایی که در آنها نواخته‌اید چطور مدیریت شدید که با مشکلی روبرو نشوید؟
-نواختن ساز روی صحنه به خودی خود در ایران جرم نیست اما هر نوزانده‌ای مجبور است مجوزهای خاصی از سازمان‌های مختلف دریافت کند تا بتواند در سالن‌های ویژه موسیقی بنوازد. هر سالن به مجوزهای خاص خود نیاز دارد. من تمام مجوزهای لازم را برای اجرا در هر برنامه‌ای که به عنوان «درامر» می‌نوازم، گرفته‌‌ام و همین سبب شده بتوانم کارم را به صورت قانونی ادامه دهم.
با این حال، آواز خواندن سولو برای زنان قانونی نیست و اگر بخواهم خواننده انفرادی شوم، می‌توانم فقط برای مخاطبان زن در ایران بخوانم یا خارج از ایران می‌توانم برای مخاطبان مختلط بخوانم. در قوانین جمهوری اسلامی زنان نمی‌توانند به عنوان یک خواننده زن انفرادی در مقابل مخاطبان مرد اجرا داشته باشند، اما چون من هرگز سعی نکرده‌ام خواننده شوم از این بابت تهدیدی برایم به وجود نیامده است.
-آیا در اجرای موسیقی «هِوی متال» در ایران با هیچ مشکلی روبرو بوده‌اید؟
-بطور کلی موسیقی متال در ایران بر اساس فرضیات نادرست و دروغ‌هایی که همیشه مردم و حکومت ما از آن تغذیه شده‌اند، با شیطان‌پرستی گره خورده. دشوار است که به این ژانر حقانیتی را که سزاوار آن است بدهید و آن را به عنوان یک موسیقی با کیفیت و عالی نشان دهید که ساختار فکری قدرتمندی پشت آن است.
سال‌هاست بسیاری از نوازندگان ممنوع‌الکار شده‌اند اما همچنان به روح موسیقی متال افتخار می‌کنند و برای اثبات این به مردم که موسیقی متال آنطور که فکر می‌کنند زیان‌بار نیست، هزینه می‌دهند.
در طول این سال‌ها نوازندگان با رعایت قوانین جمهوری اسلامی سعی در پخش موسیقی راک و متال داشته‌اند و توانستند یک گام بزرگ بردارند و به مردم نشان دادند که پیام موسیقی «هِوی متال» خشونت و آشوب نیست بلکه زیبایی و برادری است.
اگر فردی سعی کند بر خلاف قوانین صحبت کند یا سعی کند به هر طریقی از خطوط قرمز جمهوری اسلامی ایران عبور کند، متوقف می‌شود و این شامل نوازندگان نیز هست. همانطور که من هیچوقت علیه سیاست‌های حکومت ایران صحبت نکرده‌ام و با رعایت قوانین آن حجاب می‌پوشم و به این ترتیب از تهدید و خطر در امان می‌مانم.
-به چه گروه‌ها و نوازندگانی گوش می‌دهید؟
-تول(Tool)، مشوگا (Meshuggah)، اُپث (Opeth)، اسلیپ‌نات (Slipknot)، اِ پرفکت سیرکل (A Perfect Circle)، کایمیرا (Chimaira)، فلسایلنت (Fellsilent)، انیمالز از لیدرز(Animals as Leaders) و گروه‌های مشابه همیشه در صدر «پلی‌لیست» من بوده‌اند اما هر روز موسیقی جدیدی را کشف می‌کنم و هرگز دست از کشف نمی‌کشم.
-آیا برنامه‌ای برای رفتن به تور دارید؟
-رفتن به تور امکانپذیر است چون اغلب گروه‌هایی که در آنها می‌نوازم هر سال برنامه تور دارند. من می‌توانم با گروه موسیقی محلی ایرانی در جشنواره‌های فرهنگی موسیقی یا با گروه جازی که در آن می‌نوازم در جشنواره موسیقی جاز شرکت کنم.
بیشتر از همه احتمال دارد همراه گروه «آتریا» در توری که قراردادش به تازگی با «متال ایست METAL EAST» در دبی امضا شده شرکت کنم. ما با کمک مدیر گروه‌مان، امیر خرازی، در حال مذاکره شرایط تورها هستیم و امیدوارم با فروکش کردن کُرونا بتوانیم در تورهای آینده شرکت کنیم.
*منبع: کیهان لایف
*ترجمه و تنظیم از کیهان لندن
