احمد رافت- دو اتفاق حکایت از آغاز تغییر سیاست‌های کلیسای کاتولیک در قبال همجنس‌گرایان دارد. البته تلاش‌های پاپ کنونی، فرانسیس اول، یرای ایجاد تحول در نظریات کلیسای کاتولیک با مقاومت‌های سختی هم روبروست و این تحولات روندی آسان و بدون دردسر نخواهند داشت اگرچه خورخه ماریو بورگولیو، نام شناسنامه‌ای پاپ فرانسیس اول، از همان ابتدای انتخابش اعلام کرده بود که در نظر دارد در و پنجره‌های کلیسا را بروی کسانی که سال‌هاست بیرون نگه داشته شده‌اند باز کند.
انتخاب نام فرانسیس هم اتفاقی نبود. در واتیکان گفته می‌شود که هر کاردینالی که به عنوان رهبر کلیسای کاتولیک انتخاب شود، اولین پیام‌اش را با انتخاب نام برای پیروان این مذهب می‌فرستد. نام فرانسیس، قدیسی ایتالیائی که در قرن دوازدهم می‌زیست، قبلا توسط هیچ پاپی انتخاب نشده بود. این انتخاب از سوی کاردینال آرژانتینی، خورخه ماریو بورگولیو، پیام بسیار واضحی داشت: من ادامه دهنده راه هیچ کدام از پاپ‌های گذشته نیستم و راه جدیدی را خواهم پیمود. انتخاب قدیس فرانسیس که زاده خانواده‌ای ثروتمند بود که از ثروت پدری چشم پوشید تا زندگی‌اش را وقف دیگران کند هم پر معناست. برای فرانسیس قدیس دیگران تنها انسان‌های بی بضاعت و فقیر نبودند بلکه دیگر مخلوقات را هم در بر می‌گرفتند. روایت می‌شود که این قدیس، که شعر هم می‌گفت، ساعت‌ها با حیوانات صحبت می‌کرد. بنا بر این پاپ فرانسیس از همان ابتدا مشخص کرد که کلیسای کاتولیک زیر نظر او می‌بایستی درهایش را رو به «دیگران» بگشاید، و این «دیگران» همجنس‌گرایان را هم شامل می‌شود. این مقدمه برای درک اهمیت دو اتفاقی که در ابتدا به آن اشاره کردیم لازم بود.
اتفاق اول
شهردار شهر ونیز تحت فشار کاتولیک‌های افراطی در ماه مه گذشته دستور می‌دهد از کتابخانه‌های دبستان‌های شهر، برخی کتاب‌های انتشارات لواستامپاتلو، از جمله کتاب «تخم مرغ کوچک» را جمع‌آوری کنند. دلیل مخالفت کاتولیک‌های افراطی با این کتاب و دیگر آثار این انتشارات، علاوه بر همجنس‌گرا بودن مدیر آن، خانم فرنچسکا پاردی، متن برخی از کتاب‌ها است که در آن از کودکی با دو پدر و یا دو مادر صحبت می‌شود. در پیامد این تصمیم شهردار ونیز، بسیاری از دیگر نویسندکان کتاب برای کودکان در نامه‌ای خواستند که کتاب‌های آنها نیز از مدارس ونیز برداشته شود. اعتراضی که شهردار ونیز را مجبور به عقب‌نشینی کرد. با این وجود حملات کاتولیک‌های افراطی به فرنچسکا پاردی ادامه پیدا کرد و افزایش هم یافت.
کریستینا پاردی به کیهان لندن می‌گوید: «واقعا از اهانت‌های این افراد، از تهمت‌هایشان و به ویژه تحریف محتوای کتاب‌های انتشارات لواستامپاتلو خسته شده بودم و بنا بر این در اواخر ماه ژوئن تصمیم گرفتم تمام کتاب‌های انتشاراتم را همرا با نامه‌ای برای پاپ بفرستم و به این رفتار کاتولیک‌های افراطی اعتراض کنم». پاردی می‌افزاید: «هدف من گرفتن پاسخی از رهبر کلیسای کاتولیک نبود و اصلا فکر هم نمی‌کردم که به این درد دل من پاسخی بدهد». ولی در کمال تعجب، کریستینا پاردی زمانی که در اواسط ماه اوت از تعطیلات به همراه زوج و دخترشان به میلان باز می‌گردد در صندوق پستی‌اش نامه‌ای از واتیکان پیدا می‌کند. در این نامه که پتر ولز، از مشاوران پاپ به نمایندگی از فرانسیس اول آن را امضاء کرده است، از کریستینا پاردی دل‌جوئی می‌شود و مهم‌تر از همه رهبر کلیسای کاتولیک در خاتمه نامه دعای خیرش را برای این ناشر و خانواده تک جنسیتی‌اش ضمیمه کرده است.
پاردی می‌گوید: «متن نامه بنا بر درخواست واتیکان باید محرمانه بماند ولی می‌توانم بگویم که فرانسیس اول ضمن تشکر از فعالیت‌های من برای آموزش نو جوانان، برایم آرزوی موفقیت می‌کند. برخوردی که من به هیچ وجه انتظار آن را نداشتم و آن را بسیار مهم ارزیابی می‌کنم، چون می‌تواند آغاز فصل جدیدی در روابط واتیکان با کسانی باشد که دکترین کلیسا را قبول ندارند ولی با مذهب کاتولیک بر سر ارزش‌هائی می‌توانند هم‌نظر بوده و همکاری داشته باشند».
این نویسنده کتاب برای کودکان معتقد است که این نامه «پیامی‌است برای گروه‌های افراطی و کوته‌بین کاتولیک که قصد دارند بین خود و هر کس که متفاوت از آنها فکر می‌کند دیواری بکشند و آنها را دوزخی جلوه دهند».
پدر روحانی چیرو دبندتی، جانشین سخنگوی رسمی واتیکان هم در گفتگو با کیهان لندن ارسال نامه از سوی پاپ فرانسیس اول خطاب به کریستینا پاردی را تائید می‌کند. دبندتی می‌گوید: «لحن نامه این خانم بسیار محترمانه بود و به هیچ وجه اعتراضی نبود و پاسخی هم که برای ایشان ارسال شد با لحنی دوستانه و شاید بهتر است بگوئیم پدرانه نوشته شده است». سخنگوی واتیکان ولی اضافه می‌کند که «این نامه را نباید به هیچ وجه حمایت از نظرات این خانم در رابطه با ماهیت خانواده تعبیر کرد و دعای خیر پاپ هم برای ایشان و خانواده‌اش بود و نه برای فعالیت‌های خانم پاردی در زمینه انتشارات، اگرچه فعالیت‌های ایشان می‌تواند قابل تقدیر هم باشد».
اتفاق دوم
کلیسای مرکزی شهر کوردوبا، دومین شهر آرژانتین از نظر جمعیت و اهمیت، شاهد غل تعمید فرزند یک زوج هم‌جنسیت بود.
کارینا ویلاروئل، یک افسر نیروی انتظامی‌شهر کوردوبا و زوج‌اش سوله داد اورتیس، طراح لباس، یک سال و نیم پیش به طور رسمی ازدواج کردند و دو ماه پیش سوله داد که با رجوع به بانک اسپرم حامله شده بود دختری به دنیا آورد که نام‌اش را اوما آزول گذاشتند. کارینا و سوله داد هر دو کاتولیک هستند و می‌خواستند فرزندشان هم مثل خودشان با غسل تعمید عضوی از کلیسای کاتولیک شود. سابقه ندارد که کلیسای کاتولیک در گذشته فرزندان زوج‌های تک‌جنسیتی را برای غسل تعمید پذیرفته باشد. ولی کارینا و سوله داد، که هم‌ملیت پاپ کنونی هستند، اصرار داشتند فرزندشان به رسم کاتولیک‌ّها غسل تعمید داده شود و بالاخره هم پاسخ مثبت واتیکان را دریافت کردند. در مراسم غسل تعمید دو نفر باید نوزاد را به فرزندخواندگی بپذیرند. رسم این است که یکی مرد و یک زن انتخاب شوند، ولی سوله داد و کرینا این سنت را هم شکستند. یک افسر زن پلیس کوردوبا و رئیس جمهوری آرژانتین، کریستینا کیرشنر در این مراسم اوما آزول را به به فرزندخواندگی پذیرفتند.
کارینا به کیهان لندن می‌گوید:«ما ابتدا با کلیسا تماس گرفتیم و مدت کوتاهی بعد از اولین دیدار، پدر روحانی کلیسای مرکزی شهر ما را فراخواند و گفت اشکالی در غسل تعمید اوما نمی‌بیند زیرا نوزادان نقشی در گزینه‌های والدین ندارند و بنا بر این می‌توانیم این مراسم را برگزار کنیم». این افسر پلیس می‌افزاید: «ما خودمان را آماده درگیری با دیوان‌سالاری کلیسا کرده بودیم و هرگز تصور نمی‌کردیم به این آسانی پاسخ مثبت بگیریم، اگرچه می‌دانستیم که پاپ جدید برخوردی متفاوت با همجنس‌گرایان دارد».
قدم دوم دعوت از کریستینا کریشنر، رئیس جمهوری آرژانتین بود. کارینا می‌گوید: «نامه‌ای نوشتیم به دفتر ریاست جمهوری بدون انتظار دریافت پاسخ، ولی چند روز بعد به من تلفن زدند و گفتند خانم کیرشنر پذیرفته است و شخصی را با وکالت از سوی خودش برای مراسم غسل تعمید به کوردوبا اعزام خواهد کرد». کارینا می‌گوید: «اصلا فکر نمی‌کردیم همه چیز به این آسانی و سادگی جور شود. چه تصمیم کلیسا برای غسل تعمید و چه تصمیم رئیس جمهوری برای پذیرفتن اوما به دخترخواندگی پیام مهمی‌است برای تمام کسانی که هنوز به همجنس‌گرایان و زوج‌های تک‌جنسیتی با تحقیر نگاه می‌کنند. پیام این غسل تعمید برابری انسان‌ها گذشته از تمایلات جنسی آنها و انتخاب‌های زندگی‌شان است».
