وضعیت کارگران در هفته‌های گذشته به دلیل کاهش ارزش پول ملی و تشدید رکود تورمی در کشور بحرانی‌تر شده است. هزاران کارگر در آبان امسال اخراج شده و فعالان کارگری نسبت به عدم توانایی کارگران شاغل در تأمین هزینه زندگی هشدار می‌دهند.
محمدرضا صابری سخنگو و دبیر انجمن سینماداران کشور روز سه‌شنبه ۲۰ آبان ۱۳۹۹ نسبت به ورشکستگی سالن‌های سینما و بیکاری ۶۲۰۰ کارگر شاغل در سینماها هشدار داد.
محمدرضا صابری گفته که حدود ۶۲۰۰ نیروی انسانی به صورت مستقیم در سینماها مشغول به کار هستند. سینماداران هم تا یکجایی می‌توانند بدون درآمد نیروی انسانی را حفظ کنند و اگر اتفاق خوبی در این حوزه نیفتد در آینده شاهد اخراج نیروهای بیشتری در این حوزه خواهیم بود.
دبیر انجمن سینماداران کشور افزوده که «هزینه‌های جاری سالن‌های سینما بسیار بالا است و قبوض آب و برق و گاز و تلفن ماهانه فشار بسیاری را به سینماداران وارد می‌کند. از طرفی سینماداران در سال‌های گذشته روی جذب و تربیت نیروی انسانی خیلی کار کرده بودند. یعنی از یک مقطعی سینماداران با جذب دانشجویان و آموزش آنها کارهای اساسی کردند و امروز نیروهای بسیار خبره در زمینه اتاق نمایش و کار کردن با سیستم‌های دیجیتال در سینماها حضور دارند و تقریبا می‌توان گفت دیگر سینماها نیروی زیر لیسانس نداشتند. اما با این وضعیت و تعطیلی سینماها خطر از دست دادن نیروهای انسانی که سرمایه‌های سینماها هستند را پیش رو داریم.»
در استان مازندران نیز احمد مهدی‌زاده دبیر انجمن صنایع غذایی مازندران نیز با اشاره به کمبود روغن در کارخانه‌های تولید مواد غذایی از تعطیلی خطوط تولید کارخانه‌های تولید موادغذایی این استان و اخراج حدود ۱۵۰۰ کارگر خبر داده است.
احمد مهدی‌زاده گفته است: «حدود ۴۰ کارخانه به دلیل کمبود روغن بسته و تعطیل شده و کارگران خود را اخراج یا به مرخصی اجباری فرستادند.»
او تعداد کارگرانی که بیکار شده‌اند را حدود ۱۵۰۰ عنوان کرده و گفته حدود ۸۰ کارخانه تولید مواد غذایی نظیر کیک و شکلات، کلوچه، سوسیس و کالباس و غیره در این استان برای تولید به پنج هزار تُن روغن نیاز دارند. اما کمبود روغن سبب شده از مردادماه سال جاری بخشی از این کارخانه‌ها تولیدشان را کاهش دهند یا متوقف کنند.
کارگران فلزکار نیز در نامه‌ای سرگشاده خطاب به دولت، خواستار توجه به وضعیت بد معیشتی کارگران در بحران کُرونا شدند و نوشتند که توان خرید اقلام بهداشتی را ندارند.
در این نامه آمده است: «ماسک ۴۵۰ تومانی امروز در داروخانه‌ها با قیمت ۱۳۰۰ تومان عرضه می‌شود یعنی ۳ برابر، مواد ضدعفونی ۳ لیتری ۳۰ هزار تومانی اکنون ۱۳۰ هزار تومان به فروش می‌رسد. طبقه کارگر و فقرا و اقشار آسیب‌پذیر و کم درآمد، نمی‌توانند این اقلام را در سبد خرید خود قرار بدهند، چرا که به همت شما و دولت‌های پیشین هر روز فقیرتر شده‌ایم و قدرت خریدمان کاهش یافته است.»
کارگران فلزکار خطاب به دولت نوشته‌اند که «اگر در ابتدای سال ۹۷ طبق مصوبه‌ی وزارت کار ۲۳۲ دلار دستمزدمان بود در سال گذشته به ۱۳۰ دلار رسید؛ و امروز با دلار ۳۰ هزار تومانی به ۸۰ دلار تنزل یافته است. قیمت‌ها از فروردین تاکنون ۳ برابر افزایش پیدا کرده‌اند، بعد شما انتظار دارید مردم مرتب دست‌هایشان را بشویند و در خانه مانده تا بیماری مهار شود؟»
کارگران شرکت سیمان تهران که یکی از بزرگترین کارخانه‌های سیمان در ایران است و بیش از ۶۶ سال سابقه فعالیت دارد نیز از وضعیت درآمدی خود و ناتوانی در پرداخت هزینه زندگی شکایت دارند. کارگران می‌گویند که «دستمزدمان ۳ میلیون تومان و قراردادهایمان پیمانکاری است» و «سهم ما از کیک رشد اقتصادی فقط محرومیت است.»
شرکت سیمان تهران در حال حاضر ۱۶۰۰ نفر کارگر دارد و تولیدات آن ۵۰ درصد مصرف سیمان تهران را تأمین می‌کند اما کارگرانش زیر بار فشار مالی زندگی دچار بحران هستند. یکی از کارگران این کارخانه گفته که «کار ما چندان ساده نیست؛ روزانه حدود ۸۰۰۰ کیسه سیمان توسط هر فرد بارگیری می‌شود. کارگران این کارخانه بین ۱۰ الی ۱۵ سال سابقه کار دارند. مشکل اصلی اما سختی کار نیست، می‌دانید چیست؟! نداشتن امنیت شغلی و قرارداد مستقیم.»
یک کارگر دیگر این کارخانه هم گفته «در این شرایط بد آلودگی، سهمیه ماسک و دستکش ما ماهیانه فقط دو عدد است؛ دو عدد ماسک و یک عدد دستکش! بیمه ما نیز کارمندی است در حالی که باید برای ما بیمه کارگری رد شود تا بتوانیم از آیین‌نامه مشاغل سخت و زیان‌آور استفاده کنیم و ۲۰ ساله بازنشسته شویم.»
کارگران این کارخانه گفته‌اند چون به صورت قراردادی استخدام شده‌اند، از دریافت هرگونه پاداش، متعلقات و مزایا و حتی «حق سیمان» محروم هستند و این تبعیض، وضعیت را برای آنها بسیار سخت کرده است.
کارگران شهرداری نیک‌شهر در استان سیستان و بلوچستان از پرداخت نشدن چهار ماه حقوق و مزایای شغلی خود خبر می‌دهند و کارگران فنی بخش تعمیر و نگهداری خطوط ریلی کشور نیز با توجه به پرداخت نشدن به موقع و کامل حقوق و مزایای شغلی در حال هماهنگی برای اعتصاب هستند.
کارگران کارخانه چینی تقدیس با اعتراض به عدم پرداخت چهار ماه حقوق، خواهان پرداخت مطالبات ۱۱۰۰ کارگر این واحد تولیدی واقع در شهرک صنعتی گناباد، استان خراسان رضوی شدند.
شرایط کارگران در ایران به حدی از بحران رسیده که کارگران شاغل نیز که هنوز در گرداب تعطیلی کارخانه و اخراج قرار نگرفته‌اند از شرایط کاری، درآمدی و نبود امنیت شغلی ناراضی هستند. دولت و مجلس شورای اسلامی اما بجای اینکه به فکر حل مشکلات اقتصادی مردم به ویژه اقشار ضعیف از جمله کارگران باشند، به رقابت‌های میان جناحی و شاخ و شانه کشیدن برای آمریکا و دیگر کشورها مشغول هستند.
