موسم احیای طبیعت فرا رسید و نوید تغییر و نو شدن می‌دهد. زایش دوباره جوانه و گیاه و تَغَیُر در طبیعت و سر برآوردن شور و شوق و شادیِ بهار در ورای زمستان و تلخی و ناکامی، همواره مژده شکوفایی و سرزندگی به انسان می‌دهد که زمستانِ زندگی بشری را می‌شود با امید و تلاش برای تغییر روبرو نمود و جهان دیگری را ممکن ساخت و از ورای این زمستانِ بشری به سوی دنیایی بهتر و بهاری قدم برداشت.
سال گذشته سال تحمیل زمستانی سهمگین به مردم ایران بود. فقر و گرانی و بیکاری، هزاران درد و بی‌خانمانی را به جامعه تحمیل کرد و مضاف بر همه اینها تداوم پاندمی بیماری کرونا سایه مرگ و سیاهی را بر سر آحاد جامعه گسترانید. کمتر خانواده‌ای مانده که بر اثر این بیماری هولناک داغدار نشده باشد. جامعه به خوبی می‌داند که بیماری کرونا اگرچه ریشه‌ای طبیعی دارد اما تداوم قتل‌عام مردم و روند گسترش این بیماری در روزگاری که بشر به نهایت رشد تکنولوژی و علوم پزشکی دست یافته، دیگر نه تنها طبیعی نیست بلکه خود به خاطر ویروس مهلکی است که بمانند هیولا، قدرت و ثروت جامعه را در دست گرفته و با جان مردم بازی می‌کند. حاکمیت سرمایه‌دارانه، همه چیز را از روزنه انباشت ثروت و سیاست‌ورزی برای بقای مناسبات حاکمیتی خود می‌بیند و برایش درجه اهمیت جان انسان‌ها هم در همین چارچوب معین می‌شود.
اما سال اخیر و در تقابل با این همه تعارض و تعرض به جان و معیشت جامعه، شاهد غلیان خونِ اعتراض و تلاش برای سازمان‌دادن اجزای جامعه بودیم. اعتراضات گسترده معیشت‌خواهی و مطالبه‌گریِ کارگران و دیگر مزدبگیران که آرام آرام سایه تهدید بیماری کرونا و سرطانِ حاکمان چپاولگر را نادیده می‌انگارد، هر روزه و هر هفته غریو اعتراض‌اش را رساتر و عمیق‌تر می‌کند. جامعه دیگر نمی‌خواهد تن به ذلالت و فقر و بندگی دردهد و درصدد نگون و گسسته کردن مناسبات موجود است. در برابر تحمیل فلاکت و دستمزدهای چندین بار زیر خط فقر، به بازی گرفتن جان مردم و عدم اقدام برای واکسیناسیون عمومی و مطمئن، کشتار جوانان معترض و نادیده‌انگاشتن خواست و مطالبات برحق‌اش بپاخاسته و ندای تحول‌خواهی و گسستن از وضع موجود به سوی جهانی فارغ از استثمار و آزاد و برابر برای تک تک آحاد جامعه، بدون هرگونه قید و بندی که امکان زایش و تازه شدن هر روزه را بدهد سر داده است. جامعه ایران می‌خواهد تا اداره و سرنوشت خویش را به دست گیرد و شکوفا گردد و در این راه، عبور از تمامی ارکان مناسبات طبقاتی را سرمنشأ قرار داده است.
در این روزهای جشن و سرور که به مناسبت فرارسیدن عید نوروز در پیش است، در کنار خانواده کارگران زندانی، زندانیان سیاسی و جانباختگان خیزشهای مردمی باشیم و سرود سر دهیم که:
به جوش آمدست خون، درون رگ گیاه
بهار خجسته باز، خرامان رسد ز راه
و این بند بندگی، و این بار فقر و جهل
به سرتاسر جهان، به هر صورتی که هست نگون و گسسته باد، نگون و گسسته باد
بهاران خجسته باد، بهاران خجسته باد
اتحادیه آزاد کارگران ایران
اسفند ۱۳۹۹
