خاوران نماد دادخواهی و وجدان حق‌طلب جامعه است.
نظام جمهوری اسلامی ایران با احداث قبرهای جدید در آرامستان دستجمعی «خاوران» بار دگر چهره خبیث و ضد اخلاقی خود را به نمایش گذاشت.
گلستان خاوران یکی از ده‌ها و نیز بزرگترین گور دستجمعی مخالفان سیاسی حکومت است که بازتاب دهنده خشونت مشمئزکننده دولتی است. خاوران نمایانگر درد مشترک است و بخشی از تاریخ رنج‌ها و دردهای مردم ایران را در سینه خود نگه داشته است.
حاکمان جمهوری اسلامی و همه دستگاه‌های امنیتی آن از همان آغاز تسخیر قدرت با دو گروه از مردمان ایران به دشمنی کینه‌توزانه و بی‌رحمانه دست یازیدند، یکی «جامعه بهائیان» و دیگری نیروهای مخالف سیاسی.
ده‌ها نفر از بهائیان اعدام شدند و صدها نفر از آنان یا به زندان افکنده شده، یا از کار بیکار شده و یا از تحصیل در دانشگاه محروم شده‌اند؛ حتی قبرهای درگذشتگان آنها نیز از نفرت و خصومت نیروهای ولایتمدار در امان نبوده است. همچنین هزاران تن از فعالان سیاسی با بی‌رحمی و شقاوت یا به قتل رسیده‌اند، یا به زندان افتاده و یا مجبور به ترک دیار شده و ناگزیر تن به زندگی در غربت داده اند.
از اوایل سال ۱۳۶۰ شمسی عده‌ای از «شوریدگان عدالت خواه عاشق» و مخالفان سیاسی که در شکنجه‌گا‌ه‌های حکومت کشته شده بودند، مخفیانه و شبانه با بی‌حرمتی کامل در آرامستان‌های اطراف شهرها به خاک سپرده می‌شدند.
در تابستان سال ۱۳۶۷ به دستور مستقیم خمینی بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی ایران چند هزار تن از زندانیان سیاسی وقت اعدام شده و اجساد آنان در گورهای دستجمعی مدفون شدند. «خاوران» در شرق تهران یکی از این آرامستان‌ها و نماد همه گورهای دستجمعی است. خاوران تاریخ تلخ و دردناک زندگی فعالان سیاسی و خانواده‌های آنها را در دل خود جای داده است. تاریخ زخم‌ها و دردهای مادران و پدران جگرسوخته بر مزارهای دستجمعی عزیزانشان در آنجا شکل گرفته است..خاوران محل تولد بخش مهمی از جنبش «دادخواهی و عدالت» و برافراشته شدن پرچم «امید و حقیقت» است.
اکنون بر اساس اطلاعات معتبر بهائیان مجبور شده‌اند که درگذشتگان‌شان را در خاوران و بر روی مزار و بقایای صدها نفر از اعدامی‌های جنایت کشتار ١٣۶٧ دفن کنند. نظام جبار و خودکامه جمهوری اسلامی با مجبور ساختن بهائیان به دفن اجساد رفته‌گان‌شان روی گورهای دستجمعی کشته‌شدگان سیاسی، رذیلانه سعی دارد که از یکسو «خاوران» را نابود سازد تا به زعم خود گرد فراموشی بر آن بنشیند و از سوی دیگر دو گروه از ستمدیده‌ترین مردمان را رو در روی هم قرار دهد. اما زهی خیال باطل. بهائیان خود بارها بی‌حرمتی نسبت به مقبره‌های عزیزانشان را تجربه کرده‌اند و از این رهرو زخمی عمیق روانشان را آزرده ساخته است. خانواده‌های کشته‌شدگان سیاسی نیز درد تلخ بارها تعرض به گورهای دستجمعی و تخریب آنها را در بند بند وجودشان تجربه کرده‌اند. این دو گروه هم چون یک تن واحد و با تمام توان خود به مقاومت و مقابله با این اقدام ننگین نظام بر خواهند خاست.
همبستگی جمهوریخواهان ایران (هجا) با ابراز تنفر و انزجار نسبت به این اقدام زشت جمهوری اسلامی ایران همدردی عمیق خود را با خانواده بزرگ «خاوران» اعلام می‌کند. هجا هم چنین از خواسته به حق آنان حمایت کرده و از همه مردمان عدالت‌جو و نیروهای سیاسی دعوت می‌کند از درخواست آنان و حفظ آرامستان خاوران به عنوان سند ظلم بزرگ اعمال شده بر قربانیان و محکومیت ابدی دنائت و جنایت صورت پشتیبانی کنند.
«باش تا نفرینِ دوزخ از تو چه سازد،
که مادرانِ سیاه‌پوش
ــ داغدارانِ زیباترین فرزندانِ آفتاب و باد ــ
هنوز از سجاده‌ها
سر برنگرفته‌اند!»
[احمد شاملو]
هیئت سیاسی– اجرائی همبستگی جمهوریخواهان ایران
