اسماعیل خویی شاعر معاصر پس از سه دهه تبعید در لندن درگذشت؛ کام همگان باد روا، کام شما نه!

1. به سیمین،
   به نام نگاه نکن، نظر را بخوان و آن را نقد کن.
   اگر هم قدرت نقد نداری و صرفا کامنتی را دوست نداری، حداقل، کمی به مغز خود فشار آورده و‌ بهانه ایی برای فحش دادن به یک کامنتگزار عادی پیدا کن. اراجیف گویی در مورد یک نام که نشد نظر،
   بگو کجا زندگی می کنی، تا موقعیت محل زندگی ام را در همین جا بنویسم، تا مشخص شود چه کسی از آنسوی دنیا به مردم ایران می گوید لنگش کن و وقیحانه مانند نیابتی ها و سایبریها و صادراتیهای رژیم دو‌قورت و نیم هم طلبکار است.
   تف و نجاست بر این فرهنگ‌کثیف تشیع اثنی عشری، بویژه از نوع برون مرزی اش!!!
   بی شرفی از آن بالاتر نیست که برای دفاع از یک چپگرای شیعه اثنی عشری خمینیست و ضد نظام پادشاهی ، یک فیلسوف آمریکایی که بنیانگزار ارزشهای نوین بود ، مورد توهین قرار گیرد.

   احتراما به کیهان لندن:
   در بخش کامنت نوشته شده ( نقل به مضمون) هر گونه توهین به اشخاص جایز نیست. آیا یک کامنتگزار عادی هم شخص محسوب می شود یا صرفا منظور افراد مشهور هستند؟
   کجای کامنتهای اینجانب اشکال دارند که لجن پراکنی هایی اینچنینی را منتشر می کنید( که البته اولین نیست) .‌آیا شما هم همچون این سایبری شیعه اثنی عشری ، به نام توماس جفرسون حساسیت دارید؟؟!!!!
   اگر ایرادی هست و مزاحم هستم، بگویید تا رفع زحمت کرده، شما را به خیر و ما را به سلامت که حتی در فضای مجازی هم از نکبت و لجن و عفونت و‌کثافت تشیع اثنی عشری خمینیستها و نوچه های آنان امانی نیست.

2. به جناب جفرسون،
   بهتر نیست شما قضاوت در مورد یک شاعر بلند پایه ایرانی را به خود ما ایرانیان واگذارید؟
   شما که به اسم یک بزرگ برده دار آمریکایی (که حتی به زنان برده اش تجاوز هم میکرده) اینجا کامنت میگذارید قطعا ایرانی نیستید. لطفا دست از سر این ملت بیچاره بردارید.

3. بر فرض کسی از مبارزات ضد نظام پادشاهی و شرکت در شورش ۵۷ ابراز پشیمانی کند و یا حتی از مردم پوزش بخواهد، این کار او چه تاثیری در کاهش نکبت و فلاکت و بیچارگی و نابودی زندگی چند نسل از ایرانیان دارد؟ پوزش خواهی و ابراز پشیمانی و اعتراف نسبت به یک عمل مجرمانه و شرارت آمیز، نافی مجازات و پاسخگویی نیست.

4. چرا باید حساب خوئی را از این دو شاعر نامبرده دیگر جدا کرد ؟
   “”با درگذشت اسماعیل خویی نسلی از شاعران نوآور ایران که احمد شاملو و مهدی اخوان ثالث نیز جزو آنان بودند، به تاریخ ادبیات ایران پیوست. “”
   نامه اخوان ثالث به اسماعیل خویی درباره وساطت از آیت الله خامنه ای و بازگشت به ایران:
   اگر بخواهی من می‌روم رو می‌اندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام، برای تو و امثال تو می‌روم رو می‌اندازم. عطوفت اسلامی هم سابقه دارد، سعه صدر به همچنین، احتمالا در این‌ها هست، و البته که هست، من جناب خامنه‌ای را از دیرباز می‌شناسم، آدم درست و سلیمی است. من درباره او یک کلمه ناجور هم حتی از مخالفش نشنیده‌ام. الان هم الحمدلله در اوج است. رهبر مسلمین جهان است. من می‌روم پیش ایشان که رو بیندازم، به شرطی که شماها برگردید و در مملکت خودتان خدمت کنید.
   پاسخ اسماعیل خویی :
   اخوان اولا در خلوت از خامنه ای آنگونه سخن نگفت که با ما میگفت خامنه ای از همان آغاز جوانی هرگز آدم درست و پاکی نبود
   اخوان میگفت ایشان ساز میزده و کارهای دیگر هم میکرده اما از آنجا که میخواست به یکی از کوچکترین شاگردش که من باشم لطف کند. ما معمولا با مشروب میخوردیم و حرف میزدیم
   من گفتم اخوان جان دستت را میبوسم و اینکار را نکن بعد دیدم این کار شده من هم در همان زمان بیانیه نوشتم که توضیح دادم که اخوان جان من ترجیح میدم در غربت در ژرفای فقر و بدبختی بمیرم و از چنان آدمخواری از چنان مردمکشی از چنان جنایتکاری که فرهنگ ما را نابود کرده و بسیاری از زنان ما را به روسپیگری کشانده، من از چنین مردی تقاضای بخشش نمی کنم.
   چه بخششی کی باید کی رو ببخشه من چکار کردم من چه کسی از خانواده و دوستان و مردمش را کشتم او رفقای منو کشته من هنوز نمیدونم پسرم خودکشی کرده یا کشتنش. همه بلاها رو او بر سر من آورده.

5. روانش شاد از معدود کسانی بود که به اشتباه خود اقرار و از مردم و خاندان ایران ساز و مردم پرور پهلوی پوزش خواست و در ننگ ادا در آوردن روشن فکری ( روشنفکری ) با پز پهلوی ستیزی نماند .

6. دکتر خویی شاعر بود و چون انسان بود هنگامی که به خطای دیدگاه خود پی برد با شجاعت اعلام کرد. از پیشگاه شاهنشاه و ملت ایران عذر خواهی کرد. اعتراف خود خواسته به گناه آسان نیست. مرد بزرگی بود.

7. یکی دیگر از چریک های ( دشمن )خلق به هم کیشانش پیوست .خدایش بیامرزاد. هم مخالف رژیم شاهنشاهی هم اسلامی. روشن نبود با چی موافق بودن. هرچند که سروده های زیبایی داشت.

8. دکتر اسماعیل خویی از اولین روشنفکرانی بود ، که پس از انقلاب –
   به اشتباه هم قشران و هم صنفی های روشنفکر خود ، در مخالفت با حکومت ملی مشروطه شاهنشاهی اعتراف کرد ..
   او تصمیات خود و دیگر روشنفکران برعلیه – برنامه های حافظ منافع ملی ایرانیان – توسط محمدرضا شاه را – کژ اندیشی بیهوده ،،
   و دشمنی کور با شخص شاه نامید ..
   دکتر اسماعیل خویی در چند برنامه ویدیویی و تلویزیونی خارج کشور ..
   و رسانه ها –
   از ملت ایران در گژ اندیشی عذر خواهی کرد ،، و دشمنی کور با برنامه های شاه را جهت از میان برداشتن حکومت تاریخی مشروطه شاهنشاهی در ایران و – برپایی جمهوری غارتگران – اشتباه محض چپ ایران نامید ..
   دکتر خویی معتقد شده بود ، که امکان اصلاحات در دولت و نخست وزیری
   دکتر شاپور بختیار میتوانست ارزوی ازادی خواهان ایرانی را براورده سازد
   و ایران احتیاج به برپایی – سیستم جمهوری نمیداشت ..
   روحش شاد و یادش گرامی ..

Comments are closed.