موزه لوور پاریس که از نخستین مکان‌هاى دیدنى و مورد بازدید جهانگردان از سراسر دنیاست، از سال ١٧٩٣ تا کنون به وسیله آقایان مدیریت مى‌شده است. اما روز چهارشنبه ۲۶ ماه مه یک خانم ریاست این موزه را که از جاذبه‌هاى توریستى کشور فرانسه است به عهده گرفت.
روزلین باچلت وزیر فرهنگ فرانسه حکم ریاست موزه لوور را به توصیه امانوئل ماکرون رئیس جمهورى آن کشور براى لورنس دکار صادر نمود.
لورنس دکار در چهار سال گذشته موزه اورسى را در پایتخت فرانسه اداره مى‌کرده است.
رئیس جمهورى فرانسه درباره وی گفته است: لورنس دکار مورخى است با تجربه در سطح بین‌المللى.
مدیر جدید لوور در تأسیس شعبه‌ی این موزه در ابوظبى که در سال ٢٠١٧ افتتاح شد نیز نقش اساسى داشته است.
ساختن موزه ابوظبى که در منطقه فرهنگى جزیره سعدیان قرار دارد، ده سال طول کشید.
لورنس دکار به رادیو فرانسه گفته سعى خواهد کرد لوور را به «فضاى پژواک جامعه فرانسه» تبدیل و جوان‌ها را به دیدار از این موزه علاقمند کند.
لوور از پربازدیدترین موزه‌هاى دنیاست و آثارى مانند «مونالیزا» را در خود جاى داده است. این موزه در سال ١٧٩٣ در کاخ سلطنتى لوور پایتخت فرانسه تأسیس شد و مجموعه آثار موجود در آن هر سال بیشتر شده تا جایى که به یکى از مهم‌ترین مراکز جمع‌آورى آثار هنرى جهان تبدیل شده است.
لازم به یادآوری است که هرم موزه لوور از بناهاى تاریخى پاریس است. لوور به عنوان پربازدیدترین موزه جهان بیش از سى و پنج هزار اثر هنرى را از تاریخ باستان تا قرن بیست و یکم به نمایش مى‌گذارد. معمارى موزه لوور سبک رومانسک است و قوس‌هاى رومن و دیوارهایی با قطر زیاد دارد.
از آثار تاریخى پراهمیت موزه لوور مى‌توان از مجسمه آفرودیت، الماس نایب‌السلطنه، مجسمه اسب مارلى، کتیبه کمانداران ایرانى و آثار نقاشى معروف از هنرمندان برجسته جهان نام برد.
موزه لوور داراى هشت بخش است که عبارتند از: آثار باستانى مصر، آثار باستانى خاور میانه، آثار باستانى یونان، اتروسک و رم، «هنر اسلامى»، مجسمه‌سازى، هنرهاى تزئینى و نقاشى‌ها.
در موزه لوور چندین گالری و فضا براى نمایش آثار ایران وجود دارد که لوح حمورایى، سرستون گاو دو سر کاخ داریوش بزرگ در آپادانا شوش، سنگ‌نگاره کمانداران، بز کوهى بالدار از طلا و نقره، جواهراتى از طلا و سنگ‌هاى قیمتى و بسیارى آثار هنرى مربوط به ایران باستان از آندسته هستند.
به گمانم زیر زمینهای لوور دیدنی تر باشد! آثاری که به مردم هرگز نشان داده نمی شود. مانند خیلی از موزه های جهان از قبیل آثاری که در زیر زمین موزه ملی قاهره هست. همینطور کتابخانه واتیکان !