نتیجه آنچه با عنوان انتخابات سیزدهم ریاست جمهوری در ایران برگزار شد، نه برگزیده شدن یک رئیس دولت جدید، بلکه نمایش انتخاب قاطع مردمی بود که پس از سال‌ها تلاش برای تغییر و بهبود، در این انتخابات با تشخیص درست و تصمیم قاطع بر رد همراهی با ظلم و تحقیر ملی به نظام بحران‌ساز جمهوری اسلامی «نه» گفتند.
برگزاری تحقیرآمیز انتخابات نمایشی، در حکم مسدود کردن نهایی هر روزنه امیدی بود که هنوز بعد از سال‌ها سرکوب، بی‌کفایتی، فساد و بی‌عدالتی در دل ایرانیان وجود داشت. دایره همیشه تنگ نامزدها از همیشه تنگ‌تر شد تا هیچ صدایی جز صدای نظام بر برگه‌های رأی ابراز وجود نداشته باشد. اما مردم ایران هوشمندانه راه دیگری برای ابراز انزجارشان از این صحنه‌سازی جستند و با تحریم گسترده و بی‌سابقه نمایش انتخاباتی به عدم مشروعیت کلیت انتخاباتی به این شیوه رأی دادند.
انتخابات ۱۴۰۰ برخلاف انتخابات گذشته برنده‌ای از بین جناح‌های سیاسی نداشت. برنده قطعی این انتخابات با نسبت آرای بسیار زیاد بی‌شک فقط مردم بودند که حتی شعبده‌بازی نظام در عددسازی برای نرخ مشارکت نیز نتوانست عظمت کار آنها و شکست بزرگ نظام را پنهان سازد. بنا بر آمار رسمی کمترین نرخ مشارکت در ادوار انتخابات ریاست جمهوری رقم خورد که با احتساب بیش از چهار میلیون آراء باطله نرخ مشارکت رسمی به نزدیکی ۴٢ درصد تقلیل می‌یابد. اما بر اساس مشاهدات، اتفاقات رخ داده وتجزیه و تحلیل داده‌های انتخاباتی رقم واقعی نرخ مشارکت بین ٣٠ تا ٣٧ درصد تخمین زده می‌شود.
اردوگاه بازندگان این انتخابات اما به ظاهر متنوع‌تر بود: پیش از همه رهبر نظام نامشروع جمهوری اسلامی که هر چه کرد و بر اهمیت شرکت گسترده در انتخابات تاکید کرد کاری از پیش نبرد. شکست خورده دیگر دستگاه اداری انتخابات بود که که در تمام مراحل از تایید صلاحیت‌ها تا تمدید ساعات رای‌گیری و شمارش آرا قانون را زیر پا گذاشت.
جناح اصولگرا و وابستگان هسته سخت قدرت نیز هرچند به ظاهر قوه مجریه را تصاحب می‌کنند اما از فردای آغاز به کارشان درمرداب ابربحران‌های خودساخته غرق خواهند شد؛ نه کفایتی برای حل مشکلات دارند؛ نه مشروعیتی برای کمک گرفتن از مردم و نه آبرویی در دنیا؛ نه خزانه خالی کشور اجازه پولپاشی و روی‌کرد‌های پوپولیستی در اقتصاد را به آنها می‌دهد.
اگرچه در این دوره شماری از گروه‌ها وفعالان اصلاح‌طلب وارد دام انتخاباتی نشدند و در برخوردی منفی با انتخابات به سمت مردم معترض سمت‌گیری کردند اما بخشی از آنها با محوریت سیدمحمد خاتمی به رغم بارها رانده شدن از درِ قدرت هر بار و در هر انتخابات باز کوشیدند که از پنجره بازگردند حتما از شکست‌خوردگان بزرگ ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ محسوب می‌شوند. تلاش ذلیلانه آنها برای ایجاد شور انتخاباتی مصنوعی در جامعه این حسن را داشت که پایگاه رای واقعی نازل شان در بین مردم روشن شود پایگاهی نه تنها از آراء باطله بلکه حتی از رای‌های محسن رضائی نیز کمتر بود.
همبستگی جمهوریخواهان (هجا) ایران تاکید می‌کند:
مردم ایران برندگان واقعی این انتخابات بودند و اعتقاد دارد آن چه در این روز گذشت آغازی بر پایان نظام جمهوری اسلامی و دروازه‌ای برای شکل‌گیری جنبش اجتماعی نیرومند و تقویت عاملیت سیاسی و خودباوری در بین بخش معترض جامعه است.
دولت برخاسته از این انتخابات نمایشی، مشروعیت نداشته و نماینده مردم ایران نیست.
اصلاح‌طلبی نظام‌محور به پایان خود رسیده و جایگاهی در سپهر سیاسی ایران ندارد.
هجا ضمن تشکر و تبریک به مردم ایران و خسته نباشید به همه گروه‌ها و افراد که کارزارهایی برای تحریم انتخابات راه‌انداخته بودند، آرزو دارد با اتحاد و همدلی ایرانیان راه پیموده برای گذار از نظام ویرانگر جمهوری اسلامی با قدرت و سرعت بیشتر ادامه یابد. تحریم بزرگ و موفق این انتخابات که تجربه‌ای جدید و بی‌سابقه در ایران بعد از انقلاب بود، توانست طیف گسترده و متنوعی از نیروهای سیاسی، اجتماعی و مدنی حول برخورد منفی با وضعیت موجود سیاسی و نیاز به درانداختن طرحی جدید را شکل بدهد که اتفاق مبارکی برای میهن و ملت است.
پاینده و آزاد باد ایران
هیئت سیاسی-اجرایی همبستگی جمهوریخواهان ایران
۳۰ خرداد ۱۴۰۰ – ۲۰ ژوئن ۲۰۲۱
