[همراه با عکس]
کیهان آنلاین- ۲ آذر ۹۳ – چندیست نمایشگاهی از آثار هنری در لندن بر پاست که تنی چند از هنرمندان ایرانی نیز در آن شرکت دارند.
موضوع این نمایشگاه که به همت “رز عیسی” برگزار شده، “ماندنی‌ها” است و این دومین نمایشگاهی است که با این مضمون تشکیل می‌شود.
به بهانه این نمایشگاه سری به گالری “رز عیسی” در مرکز شهر لندن زدم و با او و یکی دو تن از هنرمندان شرکت‌کننده در این نمایشگاه به گفتگو نشستم.
آنچه نخست نظر بیننده را جلب می‌کند، “قدیمی”بودن یا بهتر بگویم: “قدیمی نمودن” آثار به نمایش درآمده است.
“رز” می‌گوید: “من از این مضمون، دو منظور داشتم: یکی نشان دادن اینکه چیزهائی هستند که هر قدر هم کهنه و فرسوده شوند، باز هم “می‌مانند” مثل بعضی اشیاء، نامه‌ها یا بناها. دیگر اینکه خواستم نشان بدهم که هنرمندان و آثاری هم هستند که خود “ماندنی” هستند. من در این دو نمایشگاه آثاری را به نمایش گذاشته‌ام که فکر می‌کنم پس از هیاهوی تبلیغات و تب “مد روز بودن”، در ذهن مردم رسوب خواهند کرد و “ماندگار” خواهند شد.”
هنرمندانی که در این نمایشگاه شرکت کرده‌اند، سال‌هاست با “رز عیسی” همکاری کرده و به قول خودش با او “مانده‌اند”.
هنرمندان ایرانی این نمایشگاه عبارتند از “سیاه آرمانجای”، از آمریکا با کاری به نام “پدرم روزی یک درخت گلابی داشت”، و
هنرمندان مقیم انگلستان: “فرهاد احرارنیا” با کاری به نام “حفر”، و “بیتا قزل ایاغ” با کاری ساخته شده از نمد به نام “خرده‌طلسم‌ها”.
جالب توجه این است که کار های دو هنرمند غیرایرانی این نمایشگاه نیز یا به ایران و یا به خاور میانه مربوط می‌شود: “ایرایدا
ایکازا” اهل پاناماست. او که به رابطه بین علم و هنر علاقمند است، با استفاده از نگاتیو فیلم‌های قدیمی آرشیو موزه بریتانیا، و چاپ دوباره آنها، اثر جالبی آفریده است به نام “پرسپولیس”. او می‌گوید: “این کار من در اصل به تصویر کشیدن و جان دادن به نگاتیوهای رو به نابودی از یک بنای رو به نابودی است. من خواسته‌ام به نوعی ویرانی در ویرانی را به تصویر بکشم و از طریق هنرِ خود به نوعی به آن “ماندگاری” ببخشم که همان “مضمون” نمایشگاه است.
“ماتیو کُربَن بیشاپ” هنرمند انگلیسی نیز یک مجموعه از تمبرهای قدیمی کشورهای خاورمیانه را به صورت تابلوهای کوچک در کنار هم قرار داده است. وقتی از او پرسیدم چرا تمبری از ایران در بین این تابلوها نیست، گفت: “قبلأ تمبری از “ناصرالدین شاه قاجار” را کشیده و به نمایش گذاشته‌ام”.
در این میان، زندگی یک زن هنرمند ایرانی‌تبار، هنرآموخته لبنان و آمریکا، و اینک ساکن انگلستان نظرم را جلب می‌کند: «ملیحه افنان»، اجداد وی در اواسط قرن نوزدهم به جرم اعتقاد به بهائیت از ایران تبعید شده و به فلسطین و سپس لبنان مهاجرت کردند. او فارسی را خوب صحبت می‌کند. کتابش را با هم ورق می‌زنیم. از میان کارهای او – چهره‌ای در هم شکسته به نام “تبعید” بسیار چشمگیر است. از او می‌پرسم خود را اهل کجا می‌داند. پاسخ می‌دهد: “روحم ایرانی است… خاکم فلسطین… وطنم، هر جا که در آن ساکن باشم.”
همه این هنرمندان “رز عیسی” را حامی هنرمندان خاورمیانه در غرب می‌دانند و می‌گویند او زنی است پیشرو و پر انرژی.
خود “رز” نیز طعم مهاجرت را چشیده است. تا سیزده سالگی در خاک مادری‌اش، ایران زندگی کرده و سپس به خاک پدری، لبنان مهاجرت کرده است. او که زیاد به ایران سفر می‌کند، می‌گوید: “بخش بزرگی از وجود من ایرانی است. اولین نمایشگاه هنرمندان ایرانی را من در سال ۲۰۰۱ در مرکز باربیکن لندن برگزار کردم. بسیاری از هنرمندان موفق ایرانی، چون پرویز تناولی، فرهاد مشیری، بهزاد شیشه‌گران، خسرو حسن‌زاده، مسعود عربشاهی، حسین زنده‌رودی، خسرو حسن‌زاده و محمد احصائی را برای اولین بار من در انگلستان معرفی کردم…”
“رز عیسی” از کارهای هنرمندانی چون پرستو فروهر، شادی قدیریان، و منیر فرمانفرمائیان کتاب منتشر کرده و کارهای ده‌ها هنرمند ایرانی دیگر، از جمله بهروز حشمت، حسین والامنش، ترانه حمامی، نجف شُکری و میترا تبریزیان را نیز در لندن به نمایش گذاشته است.
نمایشگاه “ماندنی‌ها” تا ۱۹ دسامبر ۲۰۱۴ در:
Rose Issa Projects, 82 Great Portland Street, London W1W 7NW
ادامه خواهد داشت و ورود برای همگان آزاد و رایگان است.
