سیاوش آذری- نصیر عصار دیپلمات برجسته و دارای مشاغل مهم دولتی در رژیم گذشته در راکویل مریلند واقع در واشنگتن درگذشت.
دبیرکلی سازمان سنتو، معاونت نخست وزیری و سرپرستی سازمان اوقاف و قائم مقامی وزارت امور خارجه از جمله مسئولیت‌های حساس نصیر عصار در دوره خدمت سیاسی‌اش بود.
شادروان نصیر عصار در سال ۱۳۰۴ در تهران به دنیا آمد و در طول گذراندن دوره‌های تحصیلات ابتدائی و متوسطه، علوم سیاسی و دروس اسلامی از جمله عربی، فقه و اصول و حکمت را نیز نزد پدر که از فضلا و دانشمندان عصر خود بود فرا گرفت.
شادروان عصار در سال ۱۳۳۴ به خدمت وزارت خارجه در آمد. پس از مدتی دبیر اول سفارت ایران در آنکارا شد.
پس از آن با سمت معاون سرکنسول به نیویورک رفت. مستشاری سفارت در واشنگتن سمت بعدی وی بود که به عضویت هیات نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد نیز در آمد.
نصیر عصار در سال ۱۳۴۲ مدیرکل نخست وزیرشد و یک سال بعد به سمت معاون نخست وزیر تعیین شد. پس از ۴ سال با حفظ سمت، سرپرستی سازمان اوقاف نیز به وی واگذار گردید.
در سال ۱۳۵۰ نصیرعصار دبیرکل سازمان سنتوشد و سرانجام به قائم مقامی وزارت امورخارجه در امور سیاسی و پارلمانی رسید.
از نصیر عصار به عنوان دولتمردی خوشنام و پاک در رژیم پیشین یاد شده است.
با دگرگونی اوضاع ایران درسال۵۷ نصیر عصار به اتفاق همسر و فرزندان به منطقه راکویل کوچ کرد و در آنجا مستقر شد.
نصیر عصار در سال‌های پایانی عمر در گردهمآئی‌های روزهای ۵شنبه دوستان و همکاران شرکت می‌جست.
خاندان عصار از اقوام نامدار ایران به حساب می‌آمدند. عماد عصار نویسنده ۱۲ جلد کتاب «باشرف‌ها» یکی از منسوبان نزدیک اوست.
