فیروزه رمضان‌زاده – سپهر حقیقی متولد ۱۳۶۵ در شهر رشت دانش‌آموخته کارشناسی تئاتر و بازیگری از دانشگاه «نبی اکرم» تبریز و همچنین موزیسین و مهندس صدا از دانشگاه NTNU (نروژ) در رشته موزیک ارتباطات و تکنولوژی در مقطع کارشناسی ارشد است. او تحصیلات تکمیلی خود را در رشته تولید موزیک و ضبط از دانشگاه استاوانگر نروژ به پایان رساند و در حال حاضر در دو پروژه Surplus «سرپلاس» (مازاد) و گروه «کارنیوالسک» به عنوان موزیسین و تهیه‌کننده فعالیت دارد. این هنرمند ایرانی در کنار فعالیت‌های هنری، در زمینه امور فنی (صدا و تصویر)، تهیه‌کنندگی، مهندسی صدای زنده، استودیویی نیز فعالیت می‌کند.
سپهر حقیقی با اشاره به اینکه پروژه شخصی «سرپلاس» از سال ۲۰۱۳ به صورت نیمه‌حرفه‌‌ای شروع شد به کیهان لندن می‌گوید: «تلاش بر این بود تا کار به شکلی تجربی در فضاهای گوناگون پیش برود. این پروژه که شامل کارهای با کلام و بی‌کلام است شامل ۱۴ آلبوم و چند تک‌آهنگ در فضاهای تجربی الکترونیک، آلترناتیو، نویز امبینت، فضاهای مدرن‌تر در فرم کلاسیک، ساند تراک، تلفیقی فضاهای غربی و شرقی در فرم الکترونیک است. در این پروژه، به خاطر شخصی بودن آن، آزادی عمل بیشتری در ابراز و خلق اثر وجود دارد.»
این هنرمند اضافه می‌کند: «آثار این پروژه با تمرکز بر روی موضوعات مختلف فرهنگی، اجتماعی و سیاسی، به شکلی انتقادی و با استفاده از اشعار و ترانه‌های فارسی و انگلیسی تهیه شده است، این سروده‌ها شامل متل‌های ایرانی، سروده‌های پویان مقدسی شاعر و نویسنده، شعرهای خودم و برخی ترجمه‌های اشعار احمد شاملو هستند. برخی از ترانه‌های فارسی بیشتر مسائل فرهنگی را مورد توجه قرار می‌دهند. برخی از متل‌ها و مثل‌های ایرانی برگرفته شده و در فضایی آلترناتیو در بافت موزیک قرار گرفته‌اند.»
به گفته سپهر حقیقی، «بعضی از اشعار ترانه‌ها بر مسائل سیاسی شامل گروه‌های مختلف اجتماعی و طبقات مختلف تمرکز دارند. برای مثال یکسری از ترانه‌ها و اشعار، طبقه متوسط را خطاب قرار می‌دهند و برخی دیگر به مسائل طبقه کارگر می‌پردازند. موضوعات دیگر نظیر کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت، وضعیت جامعه «ال جی بی‌تی» در کشور، اعتراضات سراسری، جنگ و اعتیاد هم در این پروژه مورد توجه قرار گرفته‌اند. در کل رویکرد این پروژه انتقادی و در مورد جریانات اجتماعی و سیاسی داخل کشور است. »
https://youtu.be/9ECSZ9vHGKw
این هنرمند در توضیح پروژه دوم خود گروه «کارنیوالسک» توضیح می‌دهد: «گروه «کارنیوالسک» هم کار خود را از همان زما پروژه اول شروع کرد. من در این گروه، نوازندگی گیتار و کیبورد و وکالز را بر عهده گرفتم. نوازنده سازهای کوبه‌ای این گروه روزبه اسماعیلی و نوازنده باس سینا گل نقره است. آلبوم اول و بعضی از تک آهنگ‌هایی که از ابتدا با آن شروع کردیم با کلام سنتی همراه و مجتبی پناهی خواننده آن بوده. در کل «ژانر» غالب گروه مدرن و «راک» و «متال» است و فضاهای «فیوژن» یا تلفیقی در آلبوم و کارهای ابتدایی ما چشمگیر هستند. منظورم تلفیق فضای مدرن راک با آواز سنتی ایرانی است.»
سپهر حقیقی سپس درباره اشعار این ترانه‌ها می‌گوید «با اشاره و انتقاد از جریانات سیاسی و اجتماعی و از آثار احمد شاملو و منوچهر نیستانی هستند. برخی از اشعار نیز از سروده‌های پویا راست گفتار هستند. محتوای این دو پروژه عمدتا شامل موضوعات کارگری و طبقات تنگدست و معضلات سیاسی و اجتماعی روز هستند.»
از این هنرمند در مورد علت خروج او از ایران می‌پرسم؛ می‌گوید: «به خاطر در خطر بودن جانم از کشور خارج نشدم؛ البته قبل از خروج از کشور در آثارم بر روی مسائل اجتماعی و سیاسی تمرکز داشتم. آنزمان کارهای خود را به صورت «سی دی» و بطور مستقل ارائه می‌کردیم. تلاش من و دیگر گروه‌های همکار فعال در موسیقی این بود تا صدای یکدیگر را به گوش دیگران برسانیم. البته در این راه مشکلاتی داشتیم؛ از کمبود منابع مالی گرفته تا عدم هماهنگی‌های جزئی و نبود امکان سازماندهی گسترده‌تر. بعد از مدتی، به خاطر سخت بودن امکان پیشرفت و محدودیت‌های عملی، تصمیم به خروج از کشور گرفتم. در خارج از کشور است که به علت فضای متفاوت و آزادی که وجود دارد، بطور مستقیم و روشن به طرح مسائل مورد نظرم در کارهایم می‌پردازم.»
